Sábado. 20.04.2024
El tiempo

As cartas do Avó Pascasio: O que non podes facer na Arxentina

As cartas do Avó Pascasio: O que non podes facer na Arxentina
Moi querida neta Cristina: Escríboche para comentarche sobre a nosa gran preocupación polo acelerado declive da convivencia democrática na nosa amada segunda patria. Cando estabas na "Rosada" os cidadáns podíanse manifestar libremente en contra túa. Moitos che gritaban "egua" e outros o escribían nun cartel. Non pasaba nada. Non ían detidos. Expresábanse na vía pública. Outra cousa sería si te atacaban cunha ametralladora. Agora o tema cambiou. Non entendemos a razón de que un señor, xa xubilado, cun cartel no que reflicte as mentiras do entón candidato don Mauricio sexa levado á comisaría. Que carallo está pasando na miña fermosa terra do sur? Estivemos lendo unha nota na revista "A Garganta Poderosa" que nos despexou un pouco o panorama pero seguimos crendo que roda mal a bocha si ao negro chamámoslle branco porque é a nosa cor preferida. O artigo de prensa escribiuno Juan Grabois (un bo amigo do Papa Francisco) e titúlase "Michetti, a dobre cara e a dobre vara". Acá teño apuntado un cachito: É rechamante que lles esixan un estándar ético máis alto a dirixentes sociais que á vicepresidenta da Nación. Rechamante e patológico. Pero cando se institucionaliza e vólvese natural, atenta contra a democracia. A nosa experiencia alá abaixo indícanos que todos os gobernos tenden a ocultar os erros e a exaltar os acertos. O goberno foi elixido para protexer a todos os habitantes do país. Cando se aplica a lei non pode haber carga punitiva contra Milagre Sala e absolución para o empresario trucho de Barrio Norte que ten negocios en común con don Mauricio. Os coimeros do Poder Inxudicial están dándolle cun fierro a xente inocente e acariñando aos que evadiron capitais. Lemos nas redes sociais un comentario co que coincidimos totalmente: Na Arxentina de hoxe podés fuxir unha millonada de dólares a unha guarida fiscal, sen declarar a súa orixe. Podes devaluar favorecendo aos da túa clase e acusar ao goberno anterior de todos os males deste mundo. O que non podes facer é portar carteis opositores nun tren ou darlle a teta ao fillo nunha praza pública. Ao triunfo nas urnas de don Mauricio non llo pode intentar menosprezar dicindo que gañou co voto dos ignorantes. Os avós emigrantes consideramos que foi xusto ao revés. Un amplo sector de educados membros da clase media optou por sacarse de encima á "egua pelotuda". O tal equino rompíalles a cabeza cos seus longos discursos en cadea informativa. A verdade --hai que recoñecelo-- é que solucionaron o problema. Son uns xenios. Elixiron a un gran empresario trucho que é home de palabra. Cumpriu todas as promesas para cos que o bancaron. En poucos meses o 1% da poboación é máis rica e poderosa. Ademais ten ao seu servizo a un goberno que se inclina en ostentosa reverencia. Despídome. Non quero atrasarme. Teño que chegar en hora a unha trasmisión especial en directo desde a “Cidade dá Cultura” de Santiago de Compostela. Trátase de gozar coas fotos realizadas polo gran fotógrafo Xurxo Lobato. É moi probable que dentro das 70 obras haxa algún familiar noso. Sabemos que Xurxo intentou plasmar un “retrato colectivo” de galegos identificados co noso fermoso paraíso atlántico. Recibín o agarimo do vello emigrante que segue firme no seu apoio a unha heroica neta que empoderó a miles de arxentinos que andaban bajoneados co seu persistente pesimismo. – Pascasio Fernández Gómez  
  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).
 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

 

Fonte

Comentarios