- FLACO: Falando do que pasou en Arxentina, creo que nós en xeral-- somos menos ambiciosos e por iso salvámonos de caer nas mans dos globeros macristas. Paréceme que non son conscientes do perigoso que é o enganche na mala onda que transmite o negativo “Clarín”.

- POCHO: Es bastante blandito coa crítica aos votantes do PROL. Considéroos uns chetos tilingos que nunca están satisfeitos e quédome curto. A súa aspiración é estar arriba pero sen suar a camiseta. Rebéntame que un grupiño de desagradecidos poida arrastrar a millóns de cidadáns para votar en contra dos seus propios intereses.

- TANO: Bueno, haberá que darlle máis voltas á manixa para saber si o goberno de Cristina descoidouse ao non valorar correctamente o espazo ocupado polo medio pelo que foi o que inclinou a balanza para volver tolos de alegría á desocupación e aos baixos salarios.

- DON JOSÉ: O máis lamentable é que sexa unha sociedade educada a que caia no irracional xogo do grupo neoliberal que lles fará perder ingresos. Acá teño un artigo de Walter C. Medina publicado no digital español Nova Tribuna titulado ”A fin da 'ditadura' kirchnerista”. O autor pon a lupa sobre o manual de desestabilización de gobernos democráticos que escribiu o politólogo yanqui Gene Sharp. En Arxentina cumpríronse exactamente os pasos que Sharp recomenda para un “golpe suave” en contra dos países que non se queren someter aos amos do FMI. O máis curioso é que os votantes macristas creen ser orixinais. Realmente seguen un guión que Sharp entregoulle gratis aos directores executivos de “Clarín” e “A Nación”.

- FLACO: Se o entendo ben, trátase de encher o bocho da clase media con puteadas para infundirles a idea de que os de abaixo viven sen laburar. Non pode ser! Eu non manteño vagos! Ademais desde a prensa lavadora de cerebros méntese con falsedades sobre o que se rouba Cristina pero ocúltanse as grandes públicas que se inauguran. A pregunta é si algo tan simple é suficiente para gañar unhas eleccións.

- POCHO: Máis ou menos é así. O resultado está á vista aínda que nos sorprenda que os arxentinos voten en contra súa. É evidente que eles están votando para cagar á negrada peronista ao consideralos os seus inimigos. Estanse defendendo. Ata agora as dúas formas máis coñecidas de votar era coa cabeza ou coa panza. Os nosos veciños son moi innovadores. Son os primeiros en utilizar o avanzado método electoral de ir votar cun globo amarelo no orto.

- TANO: Creo que a mensaxe macrista foi efizaz porque se repetiu unha adecuada dose ininterrumpida de narcótico durante máis de 10 anos. Si ano tras anos che repinte que estamos mal, ao final che convencen” de que che doe a cabeza aínda que non necesites dunha aspirina durante os gobernos de Néstor e Cristina. Os chetos sentíronse ofendidos ao empoderar aos que eles consideran seres inferiores. Os de arriba están lonxe pero é insoportable ver que se che achegan os gronchos de Perón.

- DON JOSÉ: Hoxe vinme documentado, trouxen tamén un editorial de Hernán Alcántara (Radio Cooperativa) que aporta luz ao debate. Leo un cachito: “Os medios non gañan nin fan perder eleccións, iso está máis que claro, pero conllevan a xerar un clima hostil en moita xente non ideologizada nin politizada que, finalmente, termina inclinando a balanza cara a un determinado sector ou candidato. Máis aló de posibles erros internos da 'Fronte para a Vitoria', conveñamos tamén que moita xente, guiada por un odio case inexplicable cara á primeira mandataria e este proxecto nacional e popular, produciu que se “vote en contra de” e non a favor de ter determinadas conviccións”.

- FLACO: Cústame crer que os nosos veciños sexan mala xente. Rómpeme os esquemas que busquen desesperadamente a redución da súa poder adquisitivo. Supoño esperan arranxar todo comprando dólares ao verdugo oficial que controla o “Banco Macricida”. Non me pecha. Non poden ser tan giles.

- POCHO: Non son mala xente. O arxentino, é un pobo xeneroso que foi manipulado mediante intensa campaña. Dinlles que Cristina mantén vagos pero ocúltanlles a acción de goberno dirixida á construción de vivenda propia con subvención estatal de acordo aos ingresos do cidadán ou núcleo familiar. Houbo moitos cidadáns que se tragaron a pildorita de que o cambio vén solito mandando a Cristina á “B”. A ninguén lle importa saber o que fará o novo mandatario. Así é bárbaro, che! Os votantes confórmanse coa alegría de non ver a Cristina na televisión.

- TANO: Eu sigo pensando que se nos escapa algo. Non pode ser tan simple o convencer á xente para votar a un procesado que sempre foi un empresario berreta. É público e notorio que os seus fallos de xestión foron arranxados con fermosas coimas para evitar a liquidación da herdanza familiar. Non lle vexo ningunha virtude. Quizais chegou, precisamente, pola súa absoluta falta de ética. Para o caso, vénme ao xeito a coñecida frase de Gandhi: Si hai un idiota no poder, é porque quen o elixiron están ben representados.

- DON JOSÉ: Na miña opinión, “botijas”, estámoslle dando demasiada importancia a Macri. O seu papel non é protagónico, é un actor secundario que cumpre moi ben facendo de peón do trío mafioso formado polas corporacións mediáticas, o grupo de poder económico concentrado “léase, por exemplo, Sociedade Rural-- e o sector injudicial do Poder Xudicial. O trío é o autor intelectual da “nova” Arxentina, un país que produce artigos caducados que no pasado recente deixaron a millóns de cidadáns na miseria. Volvemos ao corralito “perdón, New Good Corralito-- e aos salarios devaluados ?perdón, soldos con harmonía-- pero todo vai requetebien no país de Nomeacuerdo. Logramos botar á egua e agora imos sacarlle todas as subvencións ás avóas e nais de Praza de Maio. Acabouse o andar fodendo co curro dos familiares desaparecidos! Bueno, espero que o paso do tempo vaia desinflando o globo macrista para dar paso á cordura. Ao final, como ben di o historiador Fernando Abel Maurente: A marcha atrás tamén é un cambio. O odio é mal compañeiro de viaxe. Espero que se vaia desvanecendo ata terminar tirado nas rúas dentro dun engurrado globo amarelo. Ninguén lle prestará atención ao otrora símbolo da alegría.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).