Sábado. 20.04.2024
El tiempo

As cartas do Avó Pascasio: A concha da Shell

As cartas do Avó Pascasio: A concha da Shell
Moi querida neta Cristina: Envíoche unhas liñas apresuradas para intentar desafogarme un pouco. Cada día que pasa quéntalleme máis a cabeza. É insoportable o ter que soportar o ataque diario do réxime macricida ao benestar dos arxentinos. O 51% dos votantes elixíronos pero non me pecha que voten para empeorar as súas condicións de vida. Creo que varios millóns de cidadáns están arrepentidos. A algúns os vexo, arrodillados, elevando unha pregaria para o rápido fin do macriazo. Un caso escandaloso é o do ministro de Enerxía. Creo, si mal non recordo, que o malandra ten un apelido orixinario vasco que significa algo así como "os límites do val". Non se si é descendiente dos agricultores vascos que foron a Entre Ríos buscando un futuro en terras arxentinas. O ministro declarou posuír 16.326.051,67 de accións clase "A" da Royal Dutch Shell. O ministerio realizou 8 licitaciones para a importación de gasoil en barcos. Antes, cando ti gobernabas, o PROL opoñíase ás importaciones. Agora don Mauricio encárgalle o ministerio de Enerxía a un accionista dunha compañía petrolera internacional en clara vulneración dos artigos 13 e 15 da lei Nº 25.188 de Ética Pública. Todas as lexislacións democráticas do mundo establecen a prohibición expresa de ser "arte e parte". Os funcionarios públicos non poden contratar cunha empresa na que teña intereses directos ou indirectos (que estea a nome dun familiar). O tema non admite discusión. Os avós non comemos vidro. Tampouco mascamos globos amarelos. Non nos vale a explicación trucha dos escuderos macristas que alegremente quérenche pasar para a cueva coa afirmación de que o ministro "escúsase de asinar calquera documentación que teña que ver con Shell". É de supoñer que o outorgar á Shell, sete licitaciones dun total de oito, é obra de Mandinga. Ademais, é evidente que o desmesurado aumento do gas beneficia directamente ao ministro en detrimento do benestar xeral. O neto Juan Carlos Romeu López ábrenos os ollos ao comentar que "a prata que se leva Shell quítaselle aos hospitais sen vacunas". Estou deprimido. Non podo crer que un grupo ilícito de membros da "Igrexa Macricida" reciba o aval cidadán para frear o bo reparto de ingresos que fixeches vos. Os avós estamos decididos a presentar unha demanda internacional en contra da empresa Shell pola utilización indebida dun inequívoco símbolo de amor e beleza. A concha jacobea é nosa. Ata os franceses recoñéceno ao chamarlle "Coquille de Saint Jacques". Despídome. Nun anaco temos unha reunión con especialistas na historia dos camiños a Santiago de Compostela. Queremos que nos axuden a fundamentar ben de ben a demanda para que nosa fermosa vieira (é o nome orixinal galego, concha é un genérico para os moluscos bivalvos) desapareza da imaxe corporativa dunha empresa que se dedica a contaminar os mares. A nosa vieira é vida. Non permitiremos que sexa profanada por mercadores sen corazón. Recibe o agarimo do emigrante que non afrouxa porque leva dentro a forza dos montes fonsagradinos. – Pascasio Fernández Gómez.  
  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).
 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

 

Fonte

 

Comentarios