Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!
Dona Diáspora leva 105 anos ---desde o dous de maio de 1907--- celebrando a iniciativa do emigrante vigués Antonio Varela López [Socio nº 1] de convocar unha reunión no seu domicilio da rúa Alsina 946 onde tiña o seu establecemento comercial. Alí tivo lugar a sinatura da Acta Fundacional do Centro Galego de Bos Aires. Un pouco despois, o 21 de xullo, fíxose a primeira Asemblea Xeral coa asistencia de máis de douscentos asociados. Foi elixido presidente Roque Ferreiro [Socio nº 19] e aprobados os estatutos sociais nos que se establecía que a data do 25 de xullo era festa oficial na entidade. En 1911 transformouse en Sociedad Benéfico Mutualista co doutor Avelino Barrio designado para encargarse dos consultorios médicos.
Agora mesmo a nosa vella emigrante está triste e moi desanimada porque non hai torta nin veliñas que soprar. Despois dun século de esforzos e cun goberno autonómico en Galicia estamos a vivir unha forte inestabilidade que pon en perigo o futuro do Centro Galego. Para aqueles que que non coñezan a actual realidade arxentina débese informar que o país está mellorando. Hai traballo e vaise progresando e saíndo dun longo período de desaxustes sociais e políticos. Entón se a irmá Arxentina vai indo ben a pregunta obrigada é a de clarexar o acontecido cun fillo noso que está asulagado na lama da crise.
Non hai que ser un adiviño para constatar que se hoxe hai débedas non foi por ningunha mala xestión dos dirixentes. Non, para nada. Todos os presidentes dos últimos anos desde a primeira presidencia de Juan Manuel Pérez ata a de Julio Martínez Martínez Fernández estiveron a fronte dun equipo humano comprometido coa entidade. Todos coñecemos a honestidade de Sánchez Millares, Reboreda, Fierro, Bouzo, Campos, Adrio, Fernández e Ucha. Os namorados do Centro Galego non andan ás agachadas porque para eles non hai máis honra no mundo que presidir o Centro Galego de Bos Aires.
O virus que contaxiou ao Centro Galego veu de fóra. As autoridades centrais e autonómicas deixáronse convencer por empresarios sen escrúpulos que só foron a facer caixa a capital arxentina. Nunca se debeu de entregar fondos públicos a empresas que dicían ían xestionar os servizos sanitarios da entidade. Nunca se debeu de confiar en xente allea ao corazón do Centro Galego. As administracións implicadas actuaron pensando que a mellor solución era a privatización da xestión pero os contratados estaban preocupados pola “plata dulce” e non polo ofrecemento dun servizo médico-hospitalario de calidade.
Así foi que hoxe temos ao presidente Vello nos lindeiros dun colapso nervoso porque o home recibiu unha herdanza chea de débedas. Eu sei que don Carlos Alberto é unha persoa seria e razoable pero está levando moi fortes paus no lombo. Poida que o seu espírito de Covelo non trema diante das dificultades pero non é de aceiro. Os que queren ao Centro Galego deben de achegarse a sede social para arroupalo e ofrecer colaborar con quen recibiu o apoio maioritario dos asociados. Non é de galegos nobres o de fuxir cando os ventos non veñen doados. É o momento de dicir: aquí estou para botar unha man. Logo, cando os problemas se arranxen xa haberá tempo para elección de novas autoridades.
Dona Diáspora quere pedirlle un favor especial ao ex presidente Ucha Alonso. Rógalle que se poña na fronte dunha Comisión Especial de Salvamento na que participen persoas que desexen a recuperación do Centro Galego. Os que se apunten terán a maior recompensa posible que é a de escoitar aos netos dicindo “Che, vos sabés que mi abuelo ayudó a salvar al Centro Gallego”. Se don Roxelio acepta a suxestión; axiña se poñerá a mover fíos e a tocar timbres para que o presidente Feijóo e o presidente Rajoy saiban que non poden deixar esmorecer a lareira onde durante máis dun século nunca faltou un rachón de carballo para quecer da morriña da terra de Rosalía de Castro.
- Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)
Novas relacionadas
- Buscando á Emigración 2.0 para unha documental.
- Unha boa e unha mala de centros galegos en Bos Aires.
- A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
- O noso embaixador honorario en Bos Aires.
- O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
- Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
- O hórreo do presidente Mujica.
- “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
- Forza Adolfo!.
- Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
- Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
- An Oriant, graciñas.
- Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
- Un rapaz solidario chamado Martiño.
- A maleta montevideana de dona Diáspora.
- A maleta arxentina de dona Diáspora.
- A forza dos Penedos de Pasarela.
- Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
- En Bos Aires, unha romería solidaria.
- A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
- Sempre na Habana!..
- Imos camiño da Habana?.
- O exilio de don Voto Perdido.
- A nosa herdanza na Habana.
- O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
- As tres palabras que perderon os emigrantes.
- Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
- Dona Diáspora en Hollywood.
- Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
- Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
- Galicia fíxose na diáspora.
- Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
- Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
- Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
- Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
- As alegrías e as penas de dona Diáspora.
- Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
- Un tango para Rosalía de Castro.
- Forza Uruguai!.
- No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
- Dona Diáspora quere máis retorno.
- Os grelos de Gladys.
- Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
- As empanadas montevideanas de dona Valentina.
- Un baúl da Arxentina.
- A tolemia do voto emigrante.
- A singradura emigrante.
- O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
- Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
- A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
- As mans de María.
- Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
- O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
- Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
- As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
- Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
- Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
- O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- A miña noraboa para Castelao Bragaña.
- A biografía dun poeta emigrado.
- Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
- A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
- Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
- Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
- O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
- Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
- Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata .
- Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
- Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
- A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
- ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
- A familia Penedos de Pasarela.
- Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
- O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
- O neno do lobo en Montevideo (I): "Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga".
- Unha boa vacina contra do peronismo.
- ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
- O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
- A güeya dun gaucho de Ribadeo.
- Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
- Un ferreiro de Tines en Montevideo.
- Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
- Os nosos herdeiros riopratenses.
- A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
- Un emigrante de Fisterra.
- Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
- Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
- De Barallobre a Bos Aires .
- Redacción de QPC ([email protected]).