Xoves. 28.03.2024
El tiempo

Carta aberta ao Papa Francisco

Carta aberta ao Papa Francisco
  Estimado Papa Francisco: "O meu nome é Xosé Manuel Barros e son un dos fundadores da asociación Mar de fábula con sé en Galicia. Somos unha organización sen ánimo de lucro e dedicámonos a limpar o mar. Todos os meses organizamos unha limpeza de lixo mariño en praias do litoral galego, con máis frecuencia, na Costa da Morte..." Así comeza a carta que lle escribín a Vd. en data 21 de marzo do cte. ano e que lle enviei por correo ordinario á súa atención no Vaticano, con copia ao arzobispo de Santiago e copias tamén ás correspondentes embaixadas de España no Vaticano e do Vaticano en España. De ningún destes conductos recibín ata o momento resposta nin comentario algún Aquela carta, longa no seu contido e profusa nos argumentos que alí manexaba, tiña un obxectivo moi simple e directo: Pensando no seu máis que probable viaxe a Santiago de Compostela con motivo do Ano Santo a celebrar no ano 2021 (e animado pola porta aberta que me deixou o arzobispo de Santiago na entrevista persoal que, no seu momento, mantiven con el para facerlle partícipe do meu proxecto), suxeríalle a Vd. que durante a súa estancia en Santiago con motivo desa celebración litúrgica, desprendésese por unhas horas dos compromisos na capital de Galicia e desprazásese aquí, ao concello de Camariñas para asomarse ao océano Atlántico. Na miña carta trasladáballe unha invitación, en nome da Agrupación de Mariscadoras de Camariñas, da Cofradía de Pescadores, do alcalde desta vila marinera e dos voluntarios de Mar de fábula, para que participase connosco, como un voluntario máis, nunha das limpezas de residuos plásticos que realizamos todos os anos na beira do mar, no fondo desta fermosa ría. Na miña carta manifestáballe o meu total convencimiento de que este acto, cargado de simbolismo e proxectado a nivel mundial, desencadearía que millóns de católicos (e non católicos), seguindo o seu exemplo, unirían as súas mans, os seus corazóns e as súas mentes na defensa do mar, no coidado da nosa CASA COMÚN. Nesta carta aberta que lle escribo agora, non podo estenderme pero si quero manifestarlle que todo comeza no momento que lin o seu encíclica LAUDATO SI. A lectura deste documento deixoume profundamente impresionado. Aos poucos empezou a bulir na miña cabeza a idea de trasladarlle unha invitación para vir a Camariñas porque, malia partir de posicións ideolóxicas totalmente antagónicas, os dous compartimos a mesma preocupación e o mesmo diagnóstico da sociedade actual, claramente desgranado ao longo dos seis capítulos do seu encíclica. Na miña opinión, este documento, lúcido, inspirador e valente, contén todas as claves da necesaria regeneración da sociedade actual e supera moitísimo na súa análise crítica da sociedade de consumo, a calquera manifesto das organizacións ecologistas hoxe en activo. Malia non recibir resposta á miña carta ( puido haberse perdido ou non chegar ás súas mans), eu estaba disposto a non cejar no meu empeño. Na miña opinión, as graves ameazas ecolóxicas e de crise social e humanitaria coas que se enfronta o planeta, facían urxente levar adiante un acto simbólico, de gran resonancia, por parte dunha figura que fose respectada a nivel mundial e que mobilizase conciencias independente de razas, condicións ou crenzas. Con todo, hoxe pregúntome se procede seguir adiante con esta invitación. As noticias que saen á luz sobre abusos sexuais a menores cometidos durante moitos anos por membros do clero en Estados Unidos son dunha gravidade estremecedora. E chove sobre mollado. Por primeira vez, leo na prensa que un arzobispo da igrexa católica, exnuncio do Vaticano naquel país, cuestiona o seu liderado moral acusándolle de ser coñecedor destes abusos e non actuar coa debida firmeza para cortalos. Querido Papa Francisco, podo imaxinar a súa preocupación e sufrimento por estes escándalos que afectan á súa igrexa porque creo na súa honestidade e honradez. Eu creo no home que escribiu un documento como a encíclica LAUDATO SI Con todo é urxente que Vd. actúe dun xeito enérxico antes de que o seu prestixio moral véxase máis afectado. Este mundo, no que a pobreza global, as desigualdades e as inxustizas seguen á orde do día e onde o medio ambiente está cada vez máis degradado, é necesario ter referentes éticos que sexan un exemplo para as nosas vidas e Vd. era un deles. Actúe con enerxía, non nos defraude. E si non pode coa burocracia que lle rodea, dimita. A súa dignidade quedaría a salvo. Nós seguiriamos mantendo a nosa invitación para que veña, cando Vd. poida, a ría de Camariñas, a botarnos unha man para limpar o mar. Saúdolle respetuosamente,

Outros Artigos de Xosé Manuel Barros

Comentarios