O cinismo dos macrigaitas
Estou farto de ver a coñecidos meus facendo pantasmadas na esquina do Centro Galego de Bos Aires. Hai máis de 40 anos que fago seguimento das actividades no outrora máis importante fogar emigrado do mundo e sei algo das causas que o afundiron na actual crise. Chega un momento en que non queres escoitar máis insensateces e mentiras. Dóeme que os actuais dirixentes sexan uns fracasados, non por eles senón polos devanceiros. Que estará a pensar o bo de Álvaro Campos? Quen será de consolar ao moi xeneroso doutor Pérez Prado? Se afinamos o oído escoitamos os berros do loitador de Meira e tamén os razoamentos do nobre fillo dos Peares.
Hai que deixarse de enredos e sinalar aos culpables de que o Centro Galego estea asulagado. Non hai que ir moito atrás para detectar cando o veleno entrou no corpo da maioría dos dirixentes. Foi exactamente o día en tres das agrupacións históricas lle quitan o apoio ao presidente Vello Pombo. Os perdedores das eleccións poñen por diante o seu interese persoal. Son os que non sinten amor pola entidade se non a preside o seu candidato. Son os que eu chamo “macrigaitas”. Este grupo de votantes macristas de orixe galega falaban contra Cristina en todas as reunións que lles cadraba asistir. O seu admirado líder era Macri, daquela xefe de goberno da cidade de Bos Aires.
Coido que para definir o perfil dos macrigaitas o mellor é botar man da escritora Sandra Russo que pon o dedo acusador enriba da clase media. É ben sabido que os nosos macrigaitas din sempre pertencer a clase media máis alta. Non hai que ser moi espelido para determinar que o voto deste sector social foi decisivo na victoria electoral de don Mauricio. Para Sandra Russo “una tara genética de la clase media yace en su propio imaginario que habría que rastrear en la asombrosa capacidad de negación de esos abuelos inmigrantes que quemaron las naves. La clase media se ve más bella de lo que es. Se ve más flaca. Se ve más rubia y más europea de lo que es. Se ve más educada. En ese imaginario tarado que en mayor o menor medida todos llevamos incorporado, la clase media siempre ha creído ver su destino atado al de los de arriba y siempre ha despreciado a los de abajo”.
Estes macrigaitas vivían moi ben con Cristina. Todos teñen dúas ou máis propiedades inmobiliarias e miles de dólares aforrados no banco. Os perceptores dunha pensión non contributiva non a necesitan para vivir e por iso é que ía enteira para mercar dólares. A gran queixa era que cobraban en pesos arxentinos. Dicían que Cristina os roubaba. O dólar estaba a 10 pesos. Cada mes mercaban uns 300 dólares. Non era abondo. Agora, no mellor dos casos, mercan 100 xa que ademais baixaron moito os ingresos dos fillos e netos. Estes mesmos son os que nunca intentaron buscar axuda do goberno da cidade e tampouco logo no goberno nacional. Eran críticos implacables contra quen lles enchía a grella de chourizos a 34 pesos o quilo. Agora non abren a boca co quilo a 122 pesos. Tampouco se queixan de que o quilo de patacas pasase de 7 a 24 pesos.
Son unha xentiña moi curiosa ou máis ben cínicos totais. O actual interventor do Centro Galego é unha persoa que cumpre as ordes do goberno que non son outras que pechar a mutualista dos galegos. Non pasa nada. Tranquilos. O interventor está a negociar cunha empresa propiedade do máis forte fondo voitre do mundo, Blackrock. Hai que entender que se votaron a Macri, está todo dito. Cando escolles a un contrabandista é porque perdeste o respecto a ti mesmo. Así e que onde os socios honrados ven unha estafa ti ves un esforzado interventor o redor dos “ñoquis” con altos salarios. Un triste final para o moi nobre Centro Galego. Os nosos descendentes perderon as raíces. Cambiaron o rego na solidariedade por un lugar no grupo dos que se axeonllan diante do altar da ignominia. Sei que sodes moi desgraciados e non tedes a valentía de pedirlle perdón aos devanceiros. Por favor, non deades máis vergonza. Ide para a casiña. Acendede unha veliña para que don Mauricio chegue ao remate do seu noxento período de depredación e poida logo ser xulgado pola morea de delictos cometidos. Lembrade o dito de que torres máis altas caeron.
- Manuel Suárez Suárez.
Outros artigos dende Lonxe de Montevideo
- O mar das Malvinas en maio (V).
- O mar das Malvinas en abril (IV).
- O fogar mariño de Olveira Traba nas Malvinas (III).
- O mar das Malvinas (II).
- Ao norte das Malvinas (I)
- Imos arriba coa Semana de Turismo.
- Dona Diáspora, de Baíñas a Bos Aires.
- A nosa lareira espiritual en Bos Aires.
- As cartas do Avó Pascasio: O afundimento na inmoralidade.
- Na beira montevideana do Río da Prata.
- As cartas do Avó Pascasio: A garrafa que custaba vinte pesos.
- Viva o moi honorable Centro Galego de Bos Aires!.
- As cartas do avó Pascasio: Ao servizo da Macri Famiglia.
- As cartas do avó Pascasio: Anda que che cure Lemus!.
- As cartas do Avó Pascasio: O territorio ancestral dos mapuches.
- Tabaré e Lucía;
- As cartas do Avó Pascasio: Un secuestrador de apelido Macri.
- As Cartas do Avó Pascasio: O moi indigno goberno macrista.
- As cartas do avó Pascasio: As píldoras macristas son antidemocráticas.
- As cartas do Avó Pascasio: A crueldade do goberno neoliberal macrista.
- O veleno macrista no Centro Galego de Bos Aires.
- As cartas do avó Pascasio: Que me estás contando?.
- As cartas do avó Pascasio: Aplausos fortes para o gobernador de San Luís!.
- As cartas do avó Pascasio: Macri defraudou á cidadanía arxentina.
- As cartas do avó Pascasio; Unha para todos no medio da cancha.
- As cartas do avó Pascasio: En San Martín de Ándelos.
- As Cartas do Avó Pascasio: Aplausos para o gobernador gayego de San Luís!.
- As Cartas do Avó Pascasio: Sempre fixen o que debín
- O regreso da Illa do Tesouro.
- As cartas do Avó Pascasio: Unha afronta que debe ser denunciada.
- As cartas do Avó Pascasio: Os sangüichitos da malcritud.
- Desde o 2 de maio de 1907 en Bos Aires.
- As cartas do avó Pascasio: The Oxford Union.
- As cartas do Avó Pascasio: A soia é un Poroto.
- As Cartas do Avó Pascasio: O hospital dos emigrantes galegos en Bos Aires.
- Imos a Montevideo!.
- As cartas do Avó Pascasio: Unha proposta para o ministro arxentino de Saúde.
- As cartas do Avó Pascasio: Dúas ducias de ñoquis macristas.
- As cartas do Avó Pascasio: Quero falarche do Centro Galego de Bos Aires.
- Imos a Montevideo!.
- O glorioso Centro Galego de Bos Aires.
- As cartas do Avó Pascasio: Un mercenario no Banco da Nación Arxentina.
- As cartas do Avó Pascasio: Unha camioneta para o alegre “sojerito” exportador.
- As cartas do Avó Pascasio: Unha carta para Giulianno Sorettini.
- As Cartas do avó Pascasio: Os aires acondicionados.
- As cartas do avó Pascasio: Alalá de Morazón.
- O ingreso do Tato da Valiña na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Unha bolsiña con castañas de Galicia.
- As cartas do avó Pascasio: Aqueles que votaron en contra propia.
- As Cartas do Avó Pascasio: Unha esmola de don Mauricio.
- As cartas do avó Pascasio: Don Hipólito, cen anos despois.
- O noso benquerido Centro Galego de Bos Aires.
- As Cartas do Avó Pascasio: O indigno réxime macricida.
- Agrandouse o Uruguay!.
- As cartas do Avó Pascasio: Clínica Sanitaria do Globo Amarelo.
- As cartas do Avó Pascasio: O que non podes facer na Arxentina.
- As cartas do avó Pascasio: Un angustioso caso de cornudismo macricida.
- Gol de Peñarol!.
- As cartas do Avó Pascasio: O gran traidor na catedral de Etchemiadzin.
- O milagre de Tandil.
- As cartas do Avó Pascasio: A concha da Shell.
- As Cartas do Avó Pascasio: Sen asado na grella e sen pan no forno.
- As cartas do Avó Pascasio: O complexo de dona Florinda.
- As Cartas do Avó Pascasio: Unha alegre grasita coloreada.
- As Cartas do Avó Pascasio: O saqueo do réxime macricida.
- As Cartas do Avó Pascasio: A aporofobia do réxime macricida.
- Un moi lixeiro mecánico dental.
- As cartas do Avó Pascasio: Hai algo que non pecha.
- As Cartas do Avó Pascasio: O regreso de Alberto Manguel.
- A familia Batán do Mosquetín.
- A Banda Oriental é un bastión de benestar.
- As cartas do Avó Pascasio: Unha cancha moi enlamada.
- As cartas do Avó Pascasio: Un bo vaso de viño tinto.
- As cartas do avó Pascasio: Unha changuita para Inés.
- As cartas do Avó Pascasio: A dieta macricida prohibe o asado.
- As cartas do avó Pascasio: O macriquilombo instálase na República Arxentina.
- Isabel, a noiva “gayega” de Carlos Gardel.
- Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- As cartas do avó Pascasio: A nacionalización do Centro Galego de Bos Aires.
- Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
- A dieta macricida do globo amarelo.
- A marcha atrás tamén é un cambio.
- As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
- Non somos pedras.
- As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
- Eu tamén son fisterrán!.
- As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
- As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
- As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
- As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
- As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
- Unha linda primavera aurinegra!.
- Un golazo de Cristina!.
- As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
- A auga é vida.
- A moi garimosa República Arxentina.
- As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
- As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
- As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
- As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
- As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
- As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
- Gol de Galeano!.
- As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
- As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
- O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
- As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
- As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
- As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
- JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
- As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
- Dona Diáspora na Habana.
- As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
- Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
- O médico de La Teja.
- No paraíso dos paraísos.
- Forza Centro Galego de Bos Aires!.
- Un “hornero” chamado Tabaré.
- Carlos Penelas en Compostela.
- Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
- A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
- Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
- Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
- Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
- Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
- San Gardel de Tacuarembó.
- Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
- Un fogón artiguista en Madrid.
- As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
- As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
- As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
- O poema e a canción.
- As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
- O retorno de Lucía.
- As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
- As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
- As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
- Hai que aprender do goberno arxentino!.
- As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
- Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
- As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
- As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
- As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
- O novo Centro Galego de Bos Aires.
- A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
- As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
- Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
- As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
- Volvemos ao Río da Prata.
- As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
- A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
- Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
- Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
- As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
- Dona Diáspora en Borneiro.
- Dona Diáspora en Baíñas.
- As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
- As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
- As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
- As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
- As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
- Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
- As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
- As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
- As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
- As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
- Os españois apretan o cinto.
- O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
- Forza Elba!.
- Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
- Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
- A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
- Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
- Forza Centro Galego de Bos Aires!.
- Graciñas, prezada Arxentina!.
- Sempre con Arxentina!.
- Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
- A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
- O noso embaixador honorario en Bos Aires.
- O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
- Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
- O hórreo do presidente Mujica.
- “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
- Forza Adolfo!.
- Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
- Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
- An Oriant, graciñas.
- Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
- Un rapaz solidario chamado Martiño.
- A maleta montevideana de dona Diáspora.
- A maleta arxentina de dona Diáspora.
- A forza dos Penedos de Pasarela.
- Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
- En Bos Aires, unha romería solidaria.
- A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
- Sempre na Habana!..
- Imos camiño da Habana?.
- O exilio de don Voto Perdido.
- A nosa herdanza na Habana.
- O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
- As tres palabras que perderon os emigrantes.
- Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
Fonte
- Redacción de QPC ([email protected]).