Venres. 29.03.2024
El tiempo

O moi exitoso camiño científico de Elisa

O moi exitoso camiño científico de Elisa
Na esquina do "Rover" a barra prepárase para gritar os goles da Celeste en Rusia. Están animados. Saben que haberá suor máis aló de cal sexa o resultado final. Os amigos están tristes polo recente falecemento da irmá menor do Flaco en Alemania. Elisa levaba moitos anos lonxe aínda que sempre tiña un mate a man en Tübingen (Tubinga) para acompañar as súas investigacións en biología molecular. - CLAUDIO: A verdade é que quedei noqueado. Foise Elisa. Unha triste noticia. Con 58 anos tiña moito por vivir. Acórdome de vela xogando con Esther á escondida no galpón do vello Tomaduz. Encantáballes porque estaba cheo de lugares nos que che podías ocultar. Era tranquila e falaba pouco pero andaba sempre de bo humor. - GILDO: Que o pariu! Unha desgraza que me doe na alma. Elisa criouse coa miña irmá, un par de anos maior, do mesmo xeito que a súa irmá Irene. Ao vivir no mesmo edificio edificio de apartamentos compartían os xogos da infancia. Acórdome do aniversario e de que tiraban papelitos polo balcón cando pasaba o desfile de carnaval. - FLACO: Estou deprimido. Non puidemos acompañala nos seus últimos días. Non quixo facernos sufrir e mantivo en segredo total a enfermidade ata uns días antes da morte. É evidente que sendo experta en bioloxía molecular sabía que o cancro non tiña remedio. Pénsoo e non podo deixar de chorar. Quizais foi mellor así para nós pero non para ela, supoño. É certo que tiña o agarimo de moitos amigos pero a familia é ao final o único que tes. Sempre foi discreta. Non che informaba dos seus éxitos nin dos premios científicos que recibía. É duro. Vanme a perdoar pero hoxe non me quedo ao morfe de pizzas dacabalo. Agradezo os sinceros sentimentos de pésame. Chau, a ver si para a próxima veño medio resignado a que o destino de Elisa era o aporte de valioso coñecemento científico en pouco tempo. - DON JOSÉ: Unha rapariga do barrio morreunos en Alemania. É doloroso e máis aínda para os veciños que a coñecemos. Creo hai moverse para que nosa gran bióloga molecular non sexa esquecida. Debemos de promover algún recoñecemento para manter a súa memoria. Acá nesta esquina agarraba o ómnibus que baixaba por San Martín ata a escola Nº 10 que está case á beira do Aguada. É a que ten a fronte cunhas baldositas de cor azul. Quero dicir que debemos de ser agradecidos coa nosa doutora Elisa Izaurralde Dorrego. Foi unha autoridade mundial en bioloxía molecular. Era a directora do departamento de Bioquímica do Max Planck Institute que é un dos máis importantes do mundo. Elisa tiña ao seu cargo a máis de 50 investigadores. Formaba parte da Leopoldina (Deutsche Akademie der Naturforscher) polos seus estudos sobre xénetica, bioloxía celular e molecular. Recibiu cantidade de premios de prestixio que poden consultar na WikipediA. Elisa é a máis importante bióloga molecular nada no Uruguay nos últimos 50 anos. Voume a achegar a Tabaré para comentarlle que o goberno debe de recoñecer a traxectoria de Elisa mediante algún premio que leve o seu nome ou dotar unha beca especial para estudos sobre biología molecular. Algo farán, espero. Confío no noso presidente que pola súa profesión é moi sensible a todos os temas que se relacionan coas ciencias da saúde. - CLAUDIO: Aínda que estamos de duelo por Elisa non podemos esquecernos de celebrar as boas realizacións do noso gran goberno frenteamplista. Quero subliñar algo que case pasa desapercibido malia a enorme importancia que ten. Refírome ao programa "Uruguay, todos con luz". É histórico, botijas! Cando se vaia Tabaré o 100% da poboación terá conexión eléctrica. É marabilloso. Estou de acordo co que di Álvaro García (OPP) de que "isto cambia a calidade de vida da xente, algúns estiveron 40 anos esperando a enerxía". Son poucas as familias que están sen enerxía eléctrica pero é moi custoso o levar a luz a zonas rurales afastadas dos núcleos urbanos. O 40% dos custos está subsidiado e o 60% vai a cargo do consumidor que o pode pagar ata en 60 cotas co recibo da tarifa. - GILDO: É certo que avanzamos pero a mafia mediática (Canles:4,10,12 O Impaís) segue ocultando o progreso. Son flor de asquerosos. Améntenche sen o máis mínimo pudor. Publican fotos doutros países para asustar á cidadanía e manipulan para subir ao carro do odio a un sector da clase media. Non son nabos, coñecen a frase de Bertold Brecht de que "non hai nada máis parecido a un fascista que a clase media asustada". Non informan que o noso país está considerado pola Ou.I.T. como o mellor da rexión en protección social. Non o publican porque están bancados ou coimedados polos grandes terratenientes que queren abolir a lei de 8 horas para o traballador rural. Enténdese? - DON JOSÉ: O goberno segue a senda marcada polo "Pastor da Escola" que afirmaba que "a ilustración do pobo é a verdadeira locomotora do progreso". Non esquezamos que o gayego Varela tiña en contra á clase máis rica da sociedade uruguaya. Parece que algúns ricos queren volver repetir a historia ao opoñerse a unha educación pública de calidade. Queren ter escravos agradecidos ao seu servizo. Non queren que os pobres teñan unha vivenda por iso non che informan de que a "Comisión para a erradicación da vivenda rural insalubre" entregou en Pobo de Barro (Tacuarembó) a vivenda número 30.000. Tampouco mencionan que fai uns días entregouse o set número 200.000 do programa "Uruguay crece contigo". Non é noticia para estes dexenerados que o liceo rural das Toscas de Caraguatá hai sido premiado en Estados Unidos polo seu proxecto científico para reciclar a auga de choiva para utilizala en época de seca. Para os Autodesbocados son catro liceales "Camila, Celina, Paulino e Sandro-- que non van poder ter laburando no seu campo a cambio dun pouco de pan e galleta. Creo que acá está a explicación de que se oculte o evidente crecemento do país en todos e cada un dos aspectos que queiras considerar. Espero que triunfe o sentido común para que a Fronte Ampla volva ser o mellor guerreiro que segundo Dolores Ibarruri era "non o que triunfa sempre senón o que volve sen medo á batalla". Vou vello pero tratarei de non ir ao Cemiterio do Norte antes de poder aplaudir ao próximo presidente que será, si non me equivoco, o excelente xestor capitalino de raíces astur-galaicas Martínez Villamil. Bueno, imos deixar o chamuye que se nos arrefrían as pizzas dacabalo que acaban de sacar do horno.  
  • Manuel Suárez Suárez.
 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

Comentarios