Xoves. 28.03.2024
El tiempo
11:05
19/05/12

“Vostedes digan o que queiran, que nós escribiremos o que queiramos” (II)

“Vostedes digan o que queiran, que nós escribiremos o que queiramos” (II)

José Pedreira Bures, primeiro tenente de alcalde de Noia, quería así garantir a marcha de todos fieis á República nunha hipotética evacuación ,xa que o pequeno remolcador que tiñan requisado en Noia non podería albergar a todos.

En Muros, o uxetista Liño Tieles, requisa armas ante un posible ataque dos rebeldes, formando así un grupo de vixilancia nocturna. Ao seguinte día sóbese ao chamado "camión das pedras", dirixíndose neste á vila de Noia, para así, ter noticias da evolución do alzamento. Alí comprobou como os Carabineros enfrontábanse verbalmente cos Gardas Civís. Tamén viu aos mineiros de Lousame, os cales serían clave nas voaduras das pontes; tamén viu aos Carabineros Logo e a De o porto, coñecidos pola súa afección ao boxeo. Ambos o presentaron ao Capitán, o cal ao decatarse de que era de Muros, interesouse na cantidade de barcos que había en devandito porto, contestándolle este que os dous bous eran suficientes para levar unha gran cantidade de persoas. Ao escoitar isto, con voz amable, o Capitán de Carabineros mándalle requisarlos e telos listos para partir con destino a alta mar.

As autoridades cursan entón aviso aos concellos limítrofes, para facer saber a quen tivese algunha responsabilidade política, ou se mostrasen fieis á república, para ofrecerlles unha prudente retirada cara ao porto de Muros, así, embarcarse cara a un porto que non fose controlado polos sublevados.

Mentres tanto en Muros, Liño Tieles, diríxese cara o concello para conseguir unha orde de requisamiento dos dous buques. O alcalde interino, José Veloso "Trosky", logo de recibir as dúas actas, dirixiuse cara á casa dun dos capitáns, Antonio Gómez, o cal ao lela asinouna. Ao preguntarlle pola residencia do outro capitán, Antonio Gómez ofreceuse a acompañalo a casa de Juaquín Lariño, asinando a outra acta. Comunicóuselle así mesmo a ambos os capitáns que os buques debían de estar preparados para partir en calquera momento, coa tripulación a bordo e a máquinas lista. A data da saída notificaríaselles posteriormente.

Estes feitos ocorrían na mañá do sábado 25 de xullo. Liño Tieles, acompañado do seu amigo Juan Martínez Vidal "O Rola", desprazáronse ao porto para controlar os buques, vendo que estes estaban separados do porto sen fondear, entón, decatáronse de que un pescador estaba no seu bote, era "O Leada", coñecido de Liño ao cal obrigaron a levalos a que os subise a bordo dos buques para amarralos ao peirao. A astucia que estes dous homes tiveron ao apoderarse dos micrófonos de ambos os buques, para que así, os falanxistas de Muros non puidesen comunicarse cos seus compañeiros. Foi crucial.
O capitán do "Santa Eulalia" mostrábase remiso a este acto, polo que expresando as súas protestas, conseguiu que fosen depositados na subdelegación marítima.

Mentres en Noia, as novas escoitadas pola radio non son alentadoras, só quedaban en Galicia pequenos focos fieis á República. Pedro Burés mantiña unha dilatada conversación co alcalde na cal notificaba a súa preocupación polo pequeno remolcador confiscado na vila. Díxolle que, ao ser o alcalde familiar do dono do buque fixese o posible para que debido á marea non queda encallado o pequeno remolcador de Barcia. Así tamén, que tiveses os tanques cheos de combustible, por se se tiñan que ir.

De súpeto, un novo episodio faría cambiar as perspectivas destes homes. Un ruído fixo que moitos puxesen a mirada cara á praia de Testal. Sobrevoando esta, un hidroavión puña rumbo cara á igrexa de San Martín, arroxando unha bomba que fixo explosión nunha casa en fronte de devandita igrexa. Logo arroxou outra na porta da vila e outra no Campo da Feira, as cales non fixeron explosión, tamén arroxou panfletos nos que dicía:

  • “MINEROS Y CARABINEROS DE NOYA : RENDIOS, DE LO CONTRARIO RECIBIREIS UN FUERTE CASTIGO.EL EJERCITO RECORRE VICTORIOSO TODO EL PAIS”.

Aínda que o dano causado polos artefactos non foron de importancia, produciu medo entre os veciños, os cales apresuráronse a colgar nos seus balcóns sabas brancas, como mostra de rendición. O hidroavión fixo unha pasada semicircular pola vila de Noia afastándose polo mesmo lugar polo cal había aparecido.

Ao tempo un radiotelegrafista noies mandou un telegrama ao alcalde facéndolle saber que na madrugada do 26 a artillería de Compostela tiña intención de tomar a vila.

Continuará...


Máis artigos de Xusto Fisterra

Novas relacionadas

Fonte

Comentarios