Cans
De tódalas cousas que alguén pode chamar a un veciño na nosa bisbarra “can” esta considerado por moitos coma o maior insulto posible.
Nunha terra de dificultades, de profundas complicacións, onde as labouras no campo ou no mar eran, ata hai ben pouco, parte fundamental das tarefas profesionais, chamar a outro vago, can, ou afirmar en público que non facía fronte as súas obrigas era entendido como unha afrenta de tal calibre que en moitos casos acababa mal ou moi mal, chegando as mans.
Que pasou? Que foi o que sucedeu para que nos deixáramos tanto?
Somos un pobo de indixentes morais perpetuos. Carecemos da mínima pinga de autocrítica, de auto-exisencia persoal ou popular. O que se esforza, o que loita ou prefire o traballo duro, (físico e mental, ollo) a que llo dean regalado é acusado de estúpido e de “miña xoia”. Un pobre idiota que “traballa de máis”. E, insisto, non falo do plano físico únicamente.
Por razóns seguramente enraizadas na psique histórica da bisbarra, xeracións de homes e mulleres teñen confundido “traballo duro” con “traballar ben” ou con produtividade. Ninguén foi nunca mellor traballador por facer máis. Ao contrario, os mellores ratios de produtividade se obteñen da eficiencia e da selección de esforzos, máis que da forza bruta, tan de moda no rural. Para cargar vale calquera, o asunto é saber cargar.
É aí onde se esconde a maior das nosas eivas, a que nos atrasa e nos denigra a todos. Non queremos pensar. Non nos gusta esforzar a cabeza. "Que pensen outros” teño escoitado, e non en poucas ocasións. Somos cans ata para iso. A maioría, e ollo co que vou dicir, son tan miserablee e tan minúscula a sua mentalidade neste aspecto que prefire elixir unha opción política ou outra en función do esforzo intelectual que esta esixa. Ser de esquerdas é moi sacrificado. Tanto ter que decidir, tanto ter que pensar. “Que pretenden, que lea?. Se teño que tomar eu as decisións, para que votei por eles?”. Isto ultimo son frases extraídas da realidade, do día a día da bisbarra. Hai xente así entre nos, e son lexión.
Somos unha banda de cans, unha manada de iletrados, na definición clásica que o cacique, o señorito da urbe daba o paleto de aldea daqueles tempos. Destes tempos. Nunca quixemos ir mais aló porque esixía exercitar o cerebro e iso, amigos… iso si que é ben duro. Por iso non o fai todo o mundo.
Cando demando datos fiables que nos sirvan para avaliar o nivel real da fenda entre nos, a Costa da Morte coma unión nun territorio de persoas e sensibilidades, e o resto de Galicia, un dos que máis reveladores me parece sería o referido ao numero de libros que un veciño calquera de entre 25 e 55 anos le ao ano. Un dato para min definitorio, non só do que sabemos senón do que demandamos saber do mundo e das súas cousas.
Voume aventurar. Eu digo 2. Dous libros por ano e persoa. De media. E non falo de temáticas nin estilos, dáme igual. Falo de ler, de ter fame. Falo de sufrir por non saber, por non entender, por non compartir coñecementos, dubidas, sabedoría. Non vexo esa “sede”, non sinto esa demanda porque non existe. Somos tan prácticos, tan pouco epicúreos, que nos vale que mande o que mais fácil nolo poña. Ese que di que non lle facemos falla nin nos nin a democracia. Para que?, de que sirve ter que decidir, ter que pensar? “Xa nos ocupamos nos, non se preocupe”, dicían.
Banda de iletrados, nos chamaban. Nunca fomos nada mellor que iso. Somos o que sempre quixemos. Unha masa infecta de burras de carga, emigrantes potenciais, man de obra barata que se denigra por un cacho de pan. Mellor iso que ter que pensar, que ter que decidir. Banda de paletos. “Non sabedes nin ler”.
“Para que preciso saber ler si o que teño é fame?” preguntaba un aldeán da serra cubana ao Che naqueles anos de revolución cando este lle falaba de cultura, de aprender a ler para non ser enganado polo capital. “De que me servirá saber ler cando non teña pan para os meus fillos?” dicíalle.
“Para nada compañero”, contestaba Ernesto “Leer es de revolucionarios”.
- José Luis Louzán (louzan[arroba]quepasanacosta.gal).
Verdades
- Liderado.
- O Mal Goberno.
- 25 anos despois.
- BCE.
- Dez cousas que non teñen xeito.
- As liñas vermellas.
- Grandes Penalidades.
- Sete centímetros.
- E agora que?.
- Mediocres.
- Dimisión.
- Eufemismos.
- Os que mandan.
- Non chegarán.
- Agustín acredita nos Mayas e outras historias.
- Fauna.
- Zozobra.
- Folga.
- Fe.
- 99 non é 100.
- Calma chicha.
- Ánimo Ramón.
- A Fuxida.
- A nosa maior prioridade.
- Imputados, témolos a eito.
- Fraga. A Costa é miña.
As Verdades como puños de José Luís Louzán
- Talibanismo.
- Totalitarismo.
- Apatía.
- Constitución. Solutions.
- Pesimismo Vs Optimismo.
- PPSOE.
- Agora que sabemos a verdade.
- Mercenarios.
- JMJ.
- Spitzer.
- Deberes.
- O Dilema.
- Pérez.
- AA.
- Mouseland.
- First Lady.
- Feitos.
- Cálculo Mezquino.
- Saqueo Vikingo.
- Medidas cautelares.
- A memoria.
- Neutral.
- Falso.
- Cómplices Silenciosos.
- Tufillo.
- Podre.
- Dinosaurios.
- Pese a quen pese.
- Nestes días tan terribles.
- Indiferenza.
- A estafa.
- Fascismo.
- Municipais
- Marbella.
- Cuestión de tempo .
- Falsas aparencias.
- Despilfarro.
- Envexa.
- Shackleton.
- A fin da sociedade civil.
- A Resposanbilidade.
- Tabaquismo.
- Por que?.
- Solutions. Medio ambiente e enerxía.
- Liberais Contra conservadores.
- Solutions. Economía.
- Entelequia.
- Liderazgo.
- A Patronal.
- Fuxir da poliarquía.
- Intrigado.
- Lobos e ovellas.
- Límites xeográficos.
- Volver.
- 110 veces despois.
- Vacacións.
- Errores de bulto.
- Iluso.
- É nosa.
- Máximo de Hubbert.
- Sentenciados.
- Euforia.
- Sociedades Inflamables.
- Servil e ignorante.
- Colapso.
- Nos mundos de Yupi.
- “Agallas”.
- O Circo das Pulgas.
- A fin dos moderados.
- Ilusión de movemento.
- “Aínda que pareza mentira…”.
- A Ignorancia.
- Síntoma.
- Porque lle chaman lei cando queren decir cachondeo.
- Ruanda.
- Naves de Marte.
- Realismo Vs Optimismo irracional.
- Nunca Xamáis.
- A débeda.
- Clamor.
- Debates estériles.
- Irresoluble Problema.
- SERGAS S.A..
- Tópicos e presuposicións.
- A Praza que nos separa.
- Alzheimer público.
- Falando o valeiro.
- Desistencia de autoridade.
- Conspiranoia.
- Piratas a bordo.
- Esquizofrenia política.
- Conciencia.
- Papel mollado.
- O vaso medio cheo….
- Patrimonio do Estado?.
- Perversión.
- Unicamente naquel lugar.
- “Nenu, Que mala es la Dronga”.
- Un modo distinto de gobernar.
- Postais.
- O Complexo de inferioridade.
- Summer in the city.
- Todo necio confunde valor con precio.
- Os “Salvapatrias” .
- Infamia.
- Amigos.
- Baixo a tiranía da ignorancia.
- Dereitos.
- Event Horizont.
- Non me gusta a túa musica.
- Falsas apariencias.
- Evidencias que nos matan.
- Cidade sen lei.
- O dia de.
- A noite do cazador .
- O asombroso caso da urbanización pantasma.
- A venda nos ollos.
- A utopía Democrática do mundo de nada .
- A delgada liña vermella .
- Unha chispa de luz no lugar máis aburrido do mundo .
- Os catro pilares do desastre .
- A triste realidade de cada día .
- Eu non son Anxo Quintana.
- Dúbidas Razoables.
- A mente sobre a materia.
- Todos vivimos na política.
- O progreso.
- Xente corrente:
- A Responsabilidade.
- Terra de miserables.
- Escaso prezo.
- I have a dream.
- A Constitución de todos?.
- Corralito.
- Un país metido nunha fosa.
- Categorías.
- A delgada liña.
- Notoriedade.
- Autoritas.
- Onde vas Alfonso XIII? IIª parte.
- Onde vas Alfonso XIII?.
- O sentido da medida-
- Estamos concentrados.
- A Espeleoloxía é unha ciencia.
- Que verde era o meu val.
- Tórrido verán.
- Carta aberta a D. José Bono Martínez, Presidente del Congreso de los Diputados..
- En realidade todos son iguais.
- Don Cretino e a grande tarta do Rei.
- Cuestión de principios.
- Ás veces dáme moita vergoña ser de Cee.
- Ignorantes Consentidos.
- Punxsutawney Phill.
- Bandeiras dos nosos fillos.
- 200.000 m2.
- A hora das depedidas.
- Longo Abril de chuvascos.
- Leis para nada.
- A fin da Inocencia.
- Chiringuitos.
- “Había una vez, un circo….”.
- Agora vai parecer que esto son as Seychelles.
- Sobre a erótica do poder e de como “aplicarse o conto”.
- Porque os chaman impostos cando queren dicir roubo?.
- Verdades como puños: Unha breve introdución.