Despois do sucedido este xoves no que España, por unha ampla maioría, amosaba na rúa que non toda está tan apapaostiada como a veciñanza da Costa da Morte o propio sería que o goberno reflexionara. Pero, xa o adianto, non o vai facer. Gustariame falar agora de como un goberno debe actuar cando recibe tal contestación social pero, non podo. A razón é que non teño demasiada fe, cando as cousas estan como estan por aquí, nas protestas fundamentadas, pacíficas e masivas. Non por nada. Non acredito na intelixencia dos dirixentes, nin para gobernar nin para entender a vontade popular, libremente expresada. Exemplos desto que digo os temos a puñados, o máis recente por escandaloso e claro a Guerra do Irak. Un aplastante 90% da poboación, naquela era previa ao descalabro do PP de Aznar nas eleccións do 2004, contestou daquela ao CIS que estaba en contra da participación de España naquela componenda. E tanto me dá como tanto me ten. Cre o dirixente que, por definición, a maioría absoluta lexitima para o poder absoluto. E iso non so é mentira senón que ademais... non é certo. A maioría absoluta, no sistema electoral español non significa nada máis que iso. Que a maioría dos que votaron (o 60 por cento) quere que mandes ti (é dicir, que che elexiu un de cada tres). Iso é unha minoría. Moi minoritaria, ademais. Por engadido, a reforma laboral é directamente infame. Non vai sever para crear emprego (recoñecido isto polo propio goberno), non vai server para impedir que siga subindo a taxa do paro (tamen recoñecido polo goberno) e, ademais, non ten sentido nun país coma o noso. En España os empresarios non deciden a contratación en función de criterios produtivos senón de pura interese particular. Contratase se non afecta a conta de resultados. Aos beneficios, para ser exactos. O resto dá igual. E así, unha reforma que abarata o despido so serve para iso. Para despedir. Hoxe, mañá e o ano que vén. Isto o PP xa o sabe, igual que o sabía o PSOE e por iso non chegou a isto na sua cuasi-reforma de 2010. O paro en España é endémico, namentres non entendamos que traballar non é un dereito, é unha obriga. Unha obriga vital, como respirar, para obriga a fin e o cabo. Para rematar direi que eu sei quen é o meu inimigo. Teño varios, pero un prevalece sobre todos. Chámase “Capital” e dirixe con total impunidade a miña vida e a vosa. Viste traxe e garabata, ten cincuenta e pico anos e manexa fondos sen límite nunha orxía de gasto e luxo desenfrenada. Poñédelle vos o nome que queirades (Botín, González, Ortega) dá igual. Eles mandan e o resto pelexamos polas migallas. En Compostela, tres manifas distintas a horas diferentes. En total, máis de 15.000 persoas pola rúa e todo pechado ata as seis da tarde (bares incluidos). O meu inimigo non é nin a CIG (coa que non coincido) nin CCOO e a UXT (cos que tampouco). O meu inimigo manda na policia, en Facenda e nos orzamentos que me deixan sen Parador, sen autoestrada ou sen tren cando pago os mesmos impostos que calquera. O meu inimigo me envía a cola do paro o próximo luns. Ese e non outro é o meu inimigo. O que non pode explicarme en base a criterios lóxicos e solidarios que engroso a listaxe do paro porque non se poden pagar os meus servicios. O fago para que alguén gañe máis (ou o mesmo) a fin de mes na súa conta de beneficios. Esta é España. A democrática. Protesta a dereita e chama cans aos que onte enchían as rúas de Compostela abandonando os seus postos de traballo. Eu digo que foi mellor así. Porque si saltamos este paso, o seguinte e fenderlle a cabeza a algúin político. Que prefiren?, marcha pacífica ou sangue e lume?. Non falta moito.

• José Luis Louzán (louzan[arroba]quepasanacosta.gal).

Novas relacionadas

• A Costa da Morte pecha a medias ca Folga.

Verdades

• Fe.
• 99 non é 100.
• Calma chicha.
• Ánimo Ramón.
• A Fuxida.
• A nosa maior prioridade.
• Imputados, témolos a eito.
• Fraga. A Costa é miña.

As Verdades como puños de José Luís Louzán

• Talibanismo.
• Totalitarismo.
• Apatía.
• Constitución. Solutions.
• Pesimismo Vs Optimismo.
• PPSOE.
• Agora que sabemos a verdade.
• Mercenarios.
• JMJ.
• Spitzer.
• Deberes.
• O Dilema.
• Pérez.
• AA.
• Mouseland.
• First Lady.
• Feitos.
• Cálculo Mezquino.
• Saqueo Vikingo.
• Medidas cautelares.
• A memoria.
• Neutral.
• Falso.
• Cómplices Silenciosos.
• Tufillo.
• Podre.
• Dinosaurios.
• Pese a quen pese.
• Nestes días tan terribles.
• Indiferenza.
• A estafa.
• Fascismo.
• Municipais
• Marbella.
• Cuestión de tempo .
• Falsas aparencias.
• Despilfarro.
• Envexa.
• Shackleton.
• A fin da sociedade civil.
• A Resposanbilidade.
• Tabaquismo.
• Por que?.
• Solutions. Medio ambiente e enerxía.
• Liberais Contra conservadores.
• Solutions. Economía.
• Entelequia.
• Liderazgo.
• A Patronal.
• Fuxir da poliarquía.
• Intrigado.
• Lobos e ovellas.
• Límites xeográficos.
• Volver.
• 110 veces despois.
• Vacacións.
• Errores de bulto.
• Iluso.
• É nosa.
• Máximo de Hubbert.
• Sentenciados.
• Euforia.
• Sociedades Inflamables.
• Servil e ignorante.
• Colapso.
• Nos mundos de Yupi.
• "Agallas".
• O Circo das Pulgas.
• A fin dos moderados.
• Ilusión de movemento.
• "Aínda que pareza mentira...".
• A Ignorancia.
• Síntoma.
• Porque lle chaman lei cando queren decir cachondeo.
• Ruanda.
• Naves de Marte.
• Realismo Vs Optimismo irracional.
• Nunca Xamáis.
• A débeda.
• Clamor.
• Debates estériles.
• Irresoluble Problema.
• SERGAS S.A..
• Tópicos e presuposicións.
• A Praza que nos separa.
• Alzheimer público.
• Falando o valeiro.
• Desistencia de autoridade.
• Conspiranoia.
• Piratas a bordo.
• Esquizofrenia política.
• Conciencia.
• Papel mollado.
• O vaso medio cheo....
• Patrimonio do Estado?.
• Perversión.
• Unicamente naquel lugar.
• “Nenu, Que mala es la Dronga”.
• Un modo distinto de gobernar.
• Postais.
• O Complexo de inferioridade.
• Summer in the city.
• Todo necio confunde valor con precio.
• Os “Salvapatrias” .
• Infamia.
• Amigos.
• Baixo a tiranía da ignorancia.
• Dereitos.
• Event Horizont.
• Non me gusta a túa musica.
• Falsas apariencias.
• Evidencias que nos matan.
• Cidade sen lei.
• O dia de.
• A noite do cazador .
• O asombroso caso da urbanización pantasma.
• A venda nos ollos.
• A utopía Democrática do mundo de nada .
• A delgada liña vermella .
• Unha chispa de luz no lugar máis aburrido do mundo .
• Os catro pilares do desastre .
• A triste realidade de cada día .
• Eu non son Anxo Quintana.
• Dúbidas Razoables.
• A mente sobre a materia.
• Todos vivimos na política.
• O progreso.
• Xente corrente:
• A Responsabilidade.
• Terra de miserables.
• Escaso prezo.
• I have a dream.
• A Constitución de todos?.
• Corralito.
• Un país metido nunha fosa.
• Categorías.
• A delgada liña.
• Notoriedade.
• Autoritas.
• Onde vas Alfonso XIII? IIª parte.
• Onde vas Alfonso XIII?.
• O sentido da medida-
• Estamos concentrados.
• A Espeleoloxía é unha ciencia.
• Que verde era o meu val.
• Tórrido verán.
• Carta aberta a D. José Bono Martínez, Presidente del Congreso de los Diputados..
• En realidade todos son iguais.
• Don Cretino e a grande tarta do Rei.
• Cuestión de principios.
• Ás veces dáme moita vergoña ser de Cee.
• Ignorantes Consentidos.
• Punxsutawney Phill.
• Bandeiras dos nosos fillos.
• 200.000 m2.
• A hora das depedidas.
• Longo Abril de chuvascos.
• Leis para nada.
• A fin da Inocencia.
• Chiringuitos.
• “Había una vez, un circo....”.
• Agora vai parecer que esto son as Seychelles.
• Sobre a erótica do poder e de como “aplicarse o conto”.
• Porque os chaman impostos cando queren dicir roubo?.
• Verdades como puños: Unha breve introdución.