Fraga. A Costa é miña
18:00 18/01/12
Existen persoas e persoeiros. Manuel Fraga foi as dúas cousas. A diferenza entre o positivo e o negativo está, como sempre, no punto de vista. Da súa relación coa nosa bisbarra se sacan hoxe múltiples lecturas.
Para algúns Fraga foi o mellor que nunca sucedeu a unha bisbarra esquecida e insultada por gobernos de toda caste. Son lembradas as súas chegadas a bisbarra en loor de multitudes, a berros de “Presidente” cando non rodeado da habitual masa de enfervorizados correlixionarios.
Para outros, Fraga pasará a historia como o mandatario responsable do goberno no momento da maior catástrofe no litoral da bisbarra, a marea negra do “Prestige”. Uns feitos que o “pillaron” de caza en terras de Castela na fin de semana na que o desastre se cerne sobre Muxía.
Pero Fraga é moito mais. Para os que o coñecemos, Fraga era un reto para xornalistas. Incisivo, vivo, versátil, formado nunha cultura do liberalismo anglosaxón agora tan en voga, sabia que quería e como o quería. Político doutro tempo, a un pasado ditatorial unía unha capacidade de traballo descomunal. Fraga foi mais que un político. Lector impenitente, un servidor recorda unha conversa con motivo dunha visita a Fisterra co tamén desaparecido Valentín Castreje sobre libros e Marrocos, onde o que foi alcalde de Fisterra traballou como fareiro. Igualmente reseñable neste senso o costume de chegar a tódolos actos nos que participaba con cinco minutos de adianto, poñendo nun brete a máis dun medio de comunicación.
Fraga quedará na historia como o Presidente da Xunta que máis veces prometeu e menos efectuou na bisbarra no tocante a obras de gran calado. Aquí estivo co tamén desaparecido Xose Cuíña para prometer o Porto de Brens en ata dúas ocasións, sen executalo en ningunha, e para adiantar a chegada da autopista que logo remataría en terras Carballesas. Pero Fraga tamén foi responsable da refundación dun PP que agora goberna a múltiples niveis dende unha tesitura pseudo-democrática, abandonando por momentos un pasado que non era outro que o do seu fundador, filofranquista e pre-democratico.
Fraga será, no tocante a bisbarra, o presidente das Festas dos Maiores (estivo en varias, en Cee por exemplo) das propostas e os plans anunciados e sen execución real, das ausencias pero tamén, para moitos, das presenzas e as actuacións. Alguén capaz de exercer durante case dúas décadas a presidencia da Xunta acudindo a Costa da Morte en tantas ocasións coma o actual presidente que leva menos de tres anos no cargo. O home das xornadas maratonianas, o amigo persoal do cura de Carnota ou aquel que, chegado a inauguración dun recen restaurado edificio do semáforo saudou a Alcaldes, Conselleiros e os presentes aludindo o cargo e sen facer distincións. A todos nos dou a man. Mesmo ós que non estábamos alí para recibila…
Ata aquí o personaxe. Sobre a persoa só direi que eu nunca me vin na circunstancia de ter que defender unha sentencia de morte e ignoro se sería capaz de facelo. El o fixo, na figura de Enrique Grimau, político comunista acusado de múltiples crímes e contra o que, sendo Ministro de Información e Turismo con Franco, orquestou unha campaña de descrédito persoal que xustificase unha condena a morte militar por supostos crimes de guerra. As razóns, a repercusión persoal que sobre el tivo aquela época (se a tivo) pertencen o seu foro persoal. Del, para a comarca, só trascenderán as verbas que confesaba a un veterano político local do PP. “En esto no hemos estado a la altura. No, os hemos fallado”. Verbas ditas un 6 de Decembro de 2002 en Muxía.
Ditador, demócrata, fascista, liberal, entrañable, autoritario. Supoño que máis de 60 anos en política deben deixar sempre bagaxes tan pouco heteroxéneas. Para a Costa non foi bo… ou polo menos, foi igual de malo que os demais. Descanse en paz.
- José Luis Louzán (louzan[arroba]quepasanacosta.gal).
Máis información e contacto
- Facebook: José Luis Louzán.
Verdades anteriores
- Talibanismo.
- Totalitarismo.
- Apatía.
- Constitución. Solutions.
- Pesimismo Vs Optimismo.
- PPSOE.
- Agora que sabemos a verdade.
- Mercenarios.
- JMJ.
- Spitzer.
- Deberes.
- O Dilema.
- Pérez.
- AA.
- Mouseland.
- First Lady.
- Feitos.
- Cálculo Mezquino.
- Saqueo Vikingo.
- Medidas cautelares.
- A memoria.
- Neutral.
- Falso.
- Cómplices Silenciosos.
- Tufillo.
- Podre.
- Dinosaurios.
- Pese a quen pese.
- Nestes días tan terribles.
- Indiferenza.
- A estafa.
- Fascismo.
- Municipais
- Marbella.
- Cuestión de tempo .
- Falsas aparencias.
- Despilfarro.
- Envexa.
- Shackleton.
- A fin da sociedade civil.
- A Resposanbilidade.
- Tabaquismo.
- Por que?.
- Solutions. Medio ambiente e enerxía.
- Liberais Contra conservadores.
- Solutions. Economía.
- Entelequia.
- Liderazgo.
- A Patronal.
- Fuxir da poliarquía.
- Intrigado.
- Lobos e ovellas.
- Límites xeográficos.
- Volver.
- 110 veces despois.
- Vacacións.
- Errores de bulto.
- Iluso.
- É nosa.
- Máximo de Hubbert.
- Sentenciados.
- Euforia.
- Sociedades Inflamables.
- Servil e ignorante.
- Colapso.
- Nos mundos de Yupi.
- "Agallas".
- O Circo das Pulgas.
- A fin dos moderados.
- Ilusión de movemento.
- "Aínda que pareza mentira...".
- A Ignorancia.
- Síntoma.
- Porque lle chaman lei cando queren decir cachondeo.
- Ruanda.
- Naves de Marte.
- Realismo Vs Optimismo irracional.
- Nunca Xamáis.
- A débeda.
- Clamor.
- Debates estériles.
- Irresoluble Problema.
- SERGAS S.A..
- Tópicos e presuposicións.
- A Praza que nos separa.
- Alzheimer público.
- Falando o valeiro.
- Desistencia de autoridade.
- Conspiranoia.
- Piratas a bordo.
- Esquizofrenia política.
- Conciencia.
- Papel mollado.
- O vaso medio cheo....
- Patrimonio do Estado?.
- Perversión.
- Unicamente naquel lugar.
- “Nenu, Que mala es la Dronga”.
- Un modo distinto de gobernar.
- Postais.
- O Complexo de inferioridade.
- Summer in the city.
- Todo necio confunde valor con precio.
- Os “Salvapatrias” .
- Infamia.
- Amigos.
- Baixo a tiranía da ignorancia.
- Dereitos.
- Event Horizont.
- Non me gusta a túa musica.
- Falsas apariencias.
- Evidencias que nos matan.
- Cidade sen lei.
- O dia de.
- A noite do cazador .
- O asombroso caso da urbanización pantasma.
- A venda nos ollos.
- A utopía Democrática do mundo de nada .
- A delgada liña vermella .
- Unha chispa de luz no lugar máis aburrido do mundo .
- Os catro pilares do desastre .
- A triste realidade de cada día .
- Eu non son Anxo Quintana.
- Dúbidas Razoables.
- A mente sobre a materia.
- Todos vivimos na política.
- O progreso.
- Xente corrente:
- A Responsabilidade.
- Terra de miserables.
- Escaso prezo.
- I have a dream.
- A Constitución de todos?.
- Corralito.
- Un país metido nunha fosa.
- Categorías.
- A delgada liña.
- Notoriedade.
- Autoritas.
- Onde vas Alfonso XIII? IIª parte.
- Onde vas Alfonso XIII?.
- O sentido da medida-
- Estamos concentrados.
- A Espeleoloxía é unha ciencia.
- Que verde era o meu val.
- Tórrido verán.
- Carta aberta a D. José Bono Martínez, Presidente del Congreso de los Diputados..
- En realidade todos son iguais.
- Don Cretino e a grande tarta do Rei.
- Cuestión de principios.
- Ás veces dáme moita vergoña ser de Cee.
- Ignorantes Consentidos.
- Punxsutawney Phill.
- Bandeiras dos nosos fillos.
- 200.000 m2.
- A hora das depedidas.
- Longo Abril de chuvascos.
- Leis para nada.
- A fin da Inocencia.
- Chiringuitos.
- “Había una vez, un circo....”.
- Agora vai parecer que esto son as Seychelles.
- Sobre a erótica do poder e de como “aplicarse o conto”.
- Porque os chaman impostos cando queren dicir roubo?.
- Verdades como puños: Unha breve introdución.