As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento

14:45 22/06/15

Morreu o poeta Manolo Grana-Foto-blogdoims

Moi querida neta Cristina:

Escríboche para facerche constar que acá arriba non nos esquecemos das celebracións patrióticas do mes de maio. Puidemos escoitar as amenas charlas de varios compañeiros que saben moito de historia arxentina. Onte mesmo contamos coa presenza do cordobés Manolo Graña Etcheverry que veu inscribirse na agrupación “Cristina da Fonsagrada” á vez que o convidamos para que nos lese algún dos seus poemas. Sabes que ten raíces galegas e vascas, como ben indican os seus apelidos. Quizais por iso o home saíu forte ou se cadra foron os aires das sierras cordobesas os que o levaron a manterse firme ata o centenario do seu nacemento. Acordaraste que Graña foi o deputado proposto por Juan Cooke ---presidente da Comisión de Asuntos Constitucionais--- como expositor da Lei de Sufraxio Feminino que posibilitou o acceso das mulleres ao voto no noso país. Os seus fundamentadas palabras do 9 de setiembre de 1947 argumentan, con gran erudición, sobre a igualdade entre o home e a muller.

O amigo Manolo non quixo recitar sen antes realizar unha breve unha introdución sobre o bo momento cultural que está vivindo a Arxentina. Se explayó en alabanzas ao goberno que vos presidides e criticou aos medios de prensa coimeros que omiten informar sobre aquelas obras que enriquecen ao país. Preguntouse: “É normal que a inauguración do maior centro cultural latinoamericano sexa ninguneada polos dous diarios máis importantes do país?” Contestouse: “É unha atrocidade indecente. O “Centro Cultural Néstor Kirchner” merece o maior dos recoñecementos. Recupérase un edificio histórico e ponse ao servizo dos cidadáns. Os gobernos dos próximos anos teñen á súa disposición un gran espazo público para promover a cultura e a música. Quero pedirlles que se paren un minuto a reflexionar. Non é de arxentinos decentes o negar os éxitos de doña Cristina. No antigo edificio do Correo Central inclúese unha nova sala, de excelente acústica, con capacidade para 1750 persoas que poderán asistir, gratis, aos concertos da Orquesta Sinfónica Nacional”.

Cre o noso novo compañeiro que o grupo de anti-arxentinos adscriptos ao “Clan do Clarinete” non poderán -por máis esforzos que fagan- deter á fermosa balea azul que, maxestuosa, desprázase pola avenida Sarmiento. O noso amigo é persoa pouco afecta a falar dos seus poemas. Manifestounos o seguinte: Vostedes son os meus amigos; así que lles fago unha recomendación sincera. Non perdan o tempo cos meus poemas. Vaian correndo a ler a Borges, Cortázar e Marechal. Eles son os tres imprescindibles da literatura arxentina. Si pregúntanme por un poeta actual, opto pola creación lírica do meu paisano Carlos Penelas e si imos ao exterior máis próximo; non hai mellor vate que o meu sogro don Carlos Drummond de Andrade.

Non puidemos convencelo de que lese algún poema do seu autoría pero nos deleitou cunha serie de versos de Drummond de Andrade en portugués e en castelán. Fíxoo en rigorosa orde cronolóxica de creación e comentando detalles do texto para centrarnos no tempo. Acórdome soamente de dous cachitos de dous poemas. Un en portugués chamoume a atención ao comentar Graña que tiña certo aire rosaliano: Non meio do caminho tinha uma pedra / tinha uma pedra non meio do caminho / non meio do caminho tinha uma pedra. Outro poema é o que elixiu para terminar a súa intervención e vén ao xeito para entender a fugacidad do tempo: Presente fai ao futuro e ao presente, pasado / O Tempo fará presente a todos os futuros / O Tempo fará pasado a todos os presentes.

Téñome que despedir. Estás bastante atareada coa sucesión. Xa sabés que contás con todo o apoio da gran barra emigrante. Si decidiches apostar por “Scioli-Zannini” é para gañar na primeira volta. O que realmente importa é evitar o regreso dos coimeros-voitres-traidores a estropear uns logros que reciben o beneplácito do Banco Mundial, OIT e ONU. Recibide un abrazo cariñoso do vello avó fonsagradino.

- Pascasio Fernández Gómez.