O glorioso Centro Galego de Bos Aires está sendo envelenado polo actual goberno do presidente Macri. Ata hai ben poucos anos mantiña a súa dignidade. Había problemas pero os seus directivos aínda levaban dentro un forte sentimento identitario que os facía comprometerse na salvagarda do esforzo emigrante. Na esquina de Belgrano e Pasco estivo a máis importante escola impartidora de amor a Galicia no exterior. Durante máis dun século os nosos descendentes enchían o seu peito de orgullo xa que formaban parte da  estirpe xenerosa dos sementadores de solidariedade na beira riopratense.

A desfeita comezou despois das eleccións celebradas o 29 de agosto de 2010. As urnas deciden que o  presidente sexa Carlos Alberto Vello Pombo –-o pai de Covelo e a nai de Ordes--- candidato apoiado por dúas agrupacións: “Unión Gallega” e “Galicia”. A mesma noite electoral e pensando nos socios, expresou: Estoy muy ilusionado porque renazca en todos y en cada uno de ellos la esperanza por el Centro Gallego que quieren y necesitan. O novo presidente comeza moi animado a traballar para asinar convenios con obras sociais para prestar servizos que acheguen ingresos e tamén negocia coas autoridades públicas acordos de prórrogas para o pagamento da grande débeda da entidade.

Sen deixarlle tempo a Vello para avanzar na busca de solucións, recibe o golpe da demisión dos membros da Xunta Directiva que representan as tres agrupacións (“Celta”, “Breogán”, “A Terra”) que perderan as eleccións. Deixan só a un presidente que necesitaba estar ben arroupada porque a crise era moi fonda. Unha gran débeda e moitas baixas sociais e un gasto excesivo en salarios xa que o números de empregados era de arredor dos 1500. A saúde de Vello vai mal e sofre unha doenza pola que ten que estar ser internado e logo demite. Hai que lembrar a lamentable actitude dos empregados que chegaron a petar nos bombos polos corredores do hospital para protestar polo retraso no pago dos seus soldos.

O 25 de outubro de 2012 asume como interventor xudicial Carlos La Blunda Criado en representación del INAES (Instituto Nacional de Asociativismo e Economía Social). As autoridades electas quedan desprazadas por mandato xudicial. Nunha entrevista expresa que “el objetivo es regularizar la situación económica y poder volver a convocar a elecciones porque el Centro Gallego es una mutual que funciona con un sistema electoral”. Hai que suliñar que grazas aos cartos do INAES foi posible que os traballadores cobrasen o seu salario. O interventor tiña moi boas intencións pero a grande maioría dos directivos non axudaron para que a súa difícil tarea fose máis levadeira. Puido conseguir un aumento na ocupacion de camas que pasou das 130 as 200. As críticas eran constantes e de carácter político: ¡Mirá lo que nos mandó la chorra de Cristina! Ahora tenemos un montonero en el Centro Gallego.

O 22 de abril de 2016 asume como interventor xudicial Martín Moyano Barro. Hai un novo goberno nacional presidido por Mauricio Macri. A maioría dos directivos do Centro Galego votaron a don Mauricio e por tanto están felices e contentos. Os nosos alegres paisanos votaron a quen nunca gañou un peso de forma honrada. Está imputado en múltiples causas xudiciais. Hai uns días foi denunciado por “fraude en perjuicio de la administración pública y negociaciones incompatibles con el ejercicio de funciones públicas”. Con Moyano todo ía ben. Sen problema ata que organizou unhas eleccións “truchas” (amañadas) cunha lista irregular que incluía a varios candidatos non habilitados por non ter a antigüidade mínima esixida segundo os estatutos sociais. A mafia macrista actúa sempre así pero os nosos alegres paisanos están anestesiados polos moi competentes lavadores de cerebro da prensa corrupta do dúo “Clarín & Nación”. Un valente socio denunciou no xulgado. Non sei eu se irá adiante a demanda xa que nos tribunais hai un grupo que responde aos intereses coimeros do réxime macricida.

Non hai que ser moi espelido para comprender que Moyano cumpre unha misión. O seu encargo é liquidar a mutualista de asistencia médica. A sección cultural non ten importancia. As valiosas obras de arte poden ir todas para un almacén xa que negocio está en dispoñer das máis de 300 camas do hospital. Sendo o actual goberno un inimigo declarado da saúde pública non entendo as queixas de algúns socios de que Moyano os enganou. Eu digo que non houbo engano. Foron beber grandes doses de veleno macrista para deixar de vivir por enriba das súas posibilidades. Don Mauricio fala de “sinceramiento de la economía” e quizais teña razón xa que a actual colectividade galega non merece ser propietaria dun hospital de calidade na céntrica esquina de Belgrano e Pasco.

Non o sei, poida que Macri sinta envexa polo éxito dos vellos emigrantes galegos. O que está confirmado é que despreza a quen traballa e cumpre coas obrigas fiscais. Hai que desculpar a don Mauricio. É fillo dun destacado malandraestafador que andaba metido en ilegais calabresadas roubando aquí e acolá. O triste é ver a ringleira de galaico-porteños que se xuntaron coa Porcallada Macrista para esmagar aos que menos teñen. Desexan ser millonarios pero sen pagar impostos que manteñan aos preguiseiros. A súa túzara mentalidade fainos incapaces de recoñecer os erros e sorprende moito que nin sequera lle fixeron o convite ao ministro de Saúde Pública para que visite o Centro Galego. Estes activos criticadores do goberno anterior son agora mansos cordeiriños que non piden nada. Tampouco fan propostas para a continuidade do histórico  Centro Galego.

O certo é que os votos dos cínicos odiadores de orixe galega axudaron a poñer na ponte de mando da República Arxentina a un grupo ilícito de queimados empresarios. Desde o 10 de decembro de 2015  afundiron na miseria a millóns de cidadáns  peron souberon encher de feixes de dólares as súas alforxas en Panamá e Suiza. O veleno do autoritarismo está moi presente nos máis altos cargos do goberno. Posúen unha especial protección mediática que lles permite manifestan calquera barbaridade ofensiva contra dos intereses maioritarios da poboación. O ministro de Educación dixo diante dun micrófono que “hay que crear argentinos y argentinas que sean capaces de vivir en la incertidumbre y disfrutarla”. Hai que entender ben ao inmoral ministro. Está dicindo que se debe de aceptar a miseria pero sen queixarse. Non me cabe na cabeza que as palabras do ministro sexan recibidas con beneplácito por parte dos emigrantes galegos. O que corresponde é unha denuncia formal nos organismos internacionais que se ocupan da salvagarda dos dereitos humanos.

Estou convencido de que o goberno de Macri non está preocupado polo futuro do Centro Galego de Bos Aires. O que está buscando é o xeito de pechar as portas sen facer barullo. Por se aínda quedan inxenuos, vou informar de que o interventor Moyano estivo hai uns días en Madrid para reunirse co ex director xeral de Hospitais da Comunidade de Madrid. Estou a falar de Antonio Burgueño Carbonell que é moi coñecido pola súa nefasta xestión administrativa no Centro Galego. Hai que engadir que Burgueño foi denunciado nos tribunais de xustiza por falsidade documental, fraude, prevaricación e malversación de fondos públicos. Poida que Moyano necesite do asesoramento deste especialista de escuro pasado ou tamén –-non quero ser malpensado--- que viñese para falar dos goles de Messi ou do adestrador Simeone.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do Avó Pascasio: Un mercenario no Banco da Nación Arxentina.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha camioneta para o alegre “sojerito” exportador.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha carta para Giulianno Sorettini.
• As Cartas do avó Pascasio: Os aires acondicionados.
• As cartas do avó Pascasio: Alalá de Morazón.
• O ingreso do Tato da Valiña na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Unha bolsiña con castañas de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: Aqueles que votaron en contra propia.
• As Cartas do Avó Pascasio: Unha esmola de don Mauricio.
• As cartas do avó Pascasio: Don Hipólito, cen anos despois.
• O noso benquerido Centro Galego de Bos Aires.
• As Cartas do Avó Pascasio: O indigno réxime macricida.
• Agrandouse o Uruguay!.
• As cartas do Avó Pascasio: Clínica Sanitaria do Globo Amarelo.
• As cartas do Avó Pascasio: O que non podes facer na Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Un angustioso caso de cornudismo macricida.
• Gol de Peñarol!.
• As cartas do Avó Pascasio: O gran traidor na catedral de Etchemiadzin.
• O milagre de Tandil.
• As cartas do Avó Pascasio: A concha da Shell.
• As Cartas do Avó Pascasio: Sen asado na grella e sen pan no forno.
• As cartas do Avó Pascasio: O complexo de dona Florinda.
• As Cartas do Avó Pascasio: Unha alegre grasita coloreada.
• As Cartas do Avó Pascasio: O saqueo do réxime macricida.
• As Cartas do Avó Pascasio: A aporofobia do réxime macricida.
• Un moi lixeiro mecánico dental.
• As cartas do Avó Pascasio: Hai algo que non pecha.
• As Cartas do Avó Pascasio: O regreso de Alberto Manguel.
• A familia Batán do Mosquetín.
• A Banda Oriental é un bastión de benestar.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha cancha moi enlamada.
• As cartas do Avó Pascasio: Un bo vaso de viño tinto.
• As cartas do avó Pascasio: Unha changuita para Inés.
• As cartas do Avó Pascasio: A dieta macricida prohibe o asado.
• As cartas do avó Pascasio: O macriquilombo instálase na República Arxentina.
• Isabel, a noiva “gayega” de Carlos Gardel.
• Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• As cartas do avó Pascasio: A nacionalización do Centro Galego de Bos Aires.
• Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
• A dieta macricida do globo amarelo.
• A marcha atrás tamén é un cambio.
• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).