As cartas do Avó Pascasio: O complexo de dona Florinda

Moi querida neta Cristina: Escríboche para terche ao tanto das actividades na "Agrupación Celestial Cristina da Fonsagrada" que incrementou os seus servizos formativos desde que deixaches a presidencia da nosa querida República Arxentina. Os avós estamos doídos pola ingratitude dalgúns cidadáns que elixiron o autoritarismo dun réxime notoriamente macricida. Antes se morfaban un tarro de doce de leite por semana pero agora non lles alcanza para o pan que se foi aos 40 pesos o quilo. Non coñecemos o motivo de que a bolsa de fariña de 50 quilos pase dos 120 aos 300 pesos. Supoñemos que é culpa túa porque non che gusta ver á xente con panza. Escoitamos dicir a un dexenerado do goberno que "se acabou a festa". Paréceme que se equivoca. Non houbo ningunha festa. O comer todos os días inscríbese dentro do cotián nun país repleto de riquezas naturais, minerais e humanas. O ter tido un traballo ben pago e luz e gas a prezos razoables é a expresión máis nítida do éxito dun goberno honrado. Claro que, á súa vez, o progreso alleo tamén produciu un sufrimento insoportable nos envexosos. Non aguantaban as risas domingueras dos veciños ao redor dunha parrilla na que non cabían máis chorizos nin morcillas. É horrible ver que se baixan media ducia de botellas de viño mendocino das "Bodegas López", tres de "Recuncho Famoso" e tres de "Vasco Vello". Menos mal, estimada Cristina, que se puido enderezar o rumbo grazas á inestimable axuda dos "traficantes de odio" que receitaron un tratamento urxente para recuperar a saúde. Había que terminar coa felicidade. Corríase o perigo de que se expandiese o sentimento de pertenencia. Non é bo que se leve á patria no corazón. Débese sempre de menosprezar o propio para que a infantil insatisfacción che manteña prostrado aos pés do altar da Igrexa Macrista rogando che salve da tentación de querer vivir dignamente. Debe de ser un suplicio o decatarte de que durante a túa xestión levouse o servizo de auga potable a 2.600.000 persoas. Hai que recoñecer que don Mauricio gañou sen necesidade de grandes estudos técnicos sobre o comportamento electoral posterior a unha longa etapa de crecemento. Non houbo necesidade de presentar un programa de melloras nin explicar nada sobre a autonomía energética. Tampouco falar do gran logro de estender o tendido eléctrico en 5.500 km do territorio nacional. Co complexo de dona Florinda foi suficiente para gañar as eleccións. A nosa dona vive nun barrio pobre pero considérase parte da clase alta. A súa falsa crenza faille detestar calquera política social que vaia dirixida ao que ela denomina "chusma". Agora está no spiedo pero sorrí porque se salvou do imposto ás ganancias. Despídome. Nun ratito dará comezo a Mateada Gayega para agradecerlle públicamente aos cooperativistas de "La Hoja" o envío de herba fresquiña para os membros da agrupación. Mentres mateamos, escoitaremos á neta Mariana Pereiro. Acaba de sacar un disco titulado En la tierra con cancións que sabemos nos lembrarán o acolledor terruño rioplatense. Recibe o agarimo do vello emigrante fonsagradino de Mazaeda que non esquece o recuncho do sur onde atopou un fogón solidario – Pascasio Fernández Gómez.  
  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).
 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

    • Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).