A Banda Oriental é un bastión de benestar

Na esquina do "Rover" a barra de amigos volve ás súas reunións semanales despois do paréntesis estival. O debate cordial anímase bastante ao estar pretiño do forno de leña do que sae quenta a pizza e a fainá. É momento de facer reconto do exitoso ano cumprido do timonel don Tabaré á fronte da nobre República Oriental do Uruguay.  

• CLAUDIO: Creo que logo de escoitar as anécdotas vacionales e carnavaleras, é necesario comentar sobre o recente aniversario de goberno frenteamplista. Vostedes saben que non son amigo de grandes eloxios pero realmente, avanzamos pola senda correcta. Sobre todo cando miramos a países que andaban ben e agora caeron no pozo do merengue afanancio neoliberal. Acá, a nosa Fronte Ampla, segue firme na liña de mellorar a calidade de vida dos uruguayos.

• FRACO: Bueno, non hai que descoidarse. Debemos de manter nosa saúde democrática. Si pensamos na gran cagada que se mandaron os nosos irmáns arxentinos ao morfarse a espumita máxica da dieta macricida. Era tóxica. Se envelenaron e perderon a razón. Non atopo outra xustificación para deixar para comer asado e pasarse ao bofe. O dexenerado diario "Clarín" publicou unha nota sobre os beneficios do bofe. Son uns asquerosos fascistas que queren tapar o aumento esaxerado do asado --por unha gran depreciación-- coa cortina de que podes comer bofe que supoño está case regalado.

• DON JOSÉ: Alégrome, botijas, de que os raios do sol non lle secaron as neuronas. Volveron bastante avivados para darlle forte a un ano de grandes realizacións na nosa querida Banda Oriental. Preguntabas sobre o bofe. Son os pulmóns das vacas ou dos chanchos. É unha parte do animal que entre nós non ten moitos adeptos. É certo que os pulmóns conteñen abundante vitamina D que axuda a fortalecer os ósos pero por contra ten muchísimo colesterol. Non forma parte da nosa tradición gastronómica e tampouco en Bos Aires. No peruano Cusco ou Cuzco é un prato moi apreciado, unha especie de estofado con cebola chamado matasquita. O triste non é comer bofe por elección senón por obrigación. É patético que os votantes macristas terminen comendo unha carne que lles dá noxo por querer castigar á negrada peronista que segundo eles vivía do choripán que repartía Cristina.

• TANO: Coincido en que os frenteamplistas debemos de mirar para fóra para non perder o norte. Se os nosos amigos e familiares no Reino de España estanse vindo será porque non hai laburo malia que alá seguen ao pé da letra consígnalas do equilibrio fiscal. Che, Fraco, que carallo é o bofe? Supoño é carne de vacún pero non se de que parte do animal. Xa me dirás. Máis aló de concretar a clase de carne, indígname que o desvergonzado Macri sáquelle os impostos ao champagne. Os ricos beben ata mamarse e os pobres a buscar a oferta máis barata de bofe. É evidente que a maioría dos arxentinos perderon co cambio.

• CLAUDIO: Se cadra me equivoco pero os uruguayos somos máis humildes e reacios a caer en ínfulas. Xogamos en cancha . Vostedes, do mesmo xeito que eu, pasaron pola nova ponte circular sobre a Lagoa Garzón que une os departamentos de Maldonado e Rocha. Esta obra véxoa como o símbolo do triunfo do do pobo uruguayo que apostou polo crecemento ao votar á ética Fronte Ampla. Explícome. Noutros tempos, os gobernos batllistas -os brancos non contan- deixaban o legado de importantes obras públicas como o hospital de Clínicas ou a intendencia de Montevideo. O actual goberno comprometeuse con actitude firme para inaugurar unha ponte marabillosa creado por arquitecto tano-gaita Viñoly Beceiro. Os críticos dirán que a maior parte de guita (80%) púxoa o empresario arxentino Constantini, o cal é certo, pero sen o empuxe estatal non vai adiante.

• FRACO: Menos os soretes mercenarios dos medios desinformadores locais de maior difusión, todo o mundo apróbanos e felicita pola xestión. Din que o noso país é un "bastión de estabilidade". Nas páxinas de The Economist se elogia a calidade democrática do Uruguay. A famosa revista National Geographic recoméndanos como un dos mellores dez destinos para visitar en 2016. A clave está, creo eu, en manter controlada a inflación. Con Danilo movémonos dentro da marxe dun díxito. Ao aguantar os produtos protéxese o poder adquisitivo dos salarios. Os frenteamplistas seguimos o sabio consello de don Quixote: Dade crédito ás obras e non ás palabras. Os nosos veciños arxentinos deixáronse chamuyar e marcharon ao spiedo.

• TANO: Acá temos a vantaxe de que nos coñecemos todos. Aínda que a técnica desinformativa é a mesma que en Arxentina non é fácil gañar adeptos coa mentira reiterada nun país con xente que razoa. Quérenche intoxicar pero a gran maioría da poboación agarra un lápiz antes de crerlle aos pasquines nocivos. Co lápiz na man facemos unha división para comprobar si aumentou o poder adquisitivo. Os números non enganan. Si comparamos o prezo actual do boleto de transporte (28 pesos) co que tiña no ano 2000 (9 pesos) enseguida alegrámonos de ser votantes da "Fronte Ampla". No 2000 o salario mínimo era de 1.040 pesos que che daba para comprar 116 boletos. Hoxe é de 11.140 pesos e compras 397 boletos. Haberá cornudos blancolorados que che dirán que os boletos non se morfan. Teñen razón pero para poder gañarche os garbancitos tenés que ir ao laburo. Antes o boleto era o 5,6% do soldo e agora é o 3,1%.

• DON JOSÉ: Gustaríame, botijas, ter o ánimo de vostedes pero non me esquezo de grandes decepcións como cando o malandra de Pacheco Areco fíxonos pelota. É certo que os malos gobernos de Sanguinetti-Lacalle-Batlle avivaron a moita xente. Dóeme escoitar aos que atacan aos pobres. Son perigosos. Móveos un impulso aristocrático que busca arrastrar á clase media. Son os mesmos que están detrás do monumento á “Virxe María” no Buceo. A súa única intención é desgastar ao astur-galaico intendente Martínez. Son tamén os que critican a Raulito cunha intensa campaña para borralo do mapa electoral. O tema dun curso de xenética ou un título na Habana escorrégalles pero vénlles bárbaro para queimar na hoguera a un honrado político. Non debemos de subestimar aos piollos neoliberais autóctonos blancolorados. Teñen un xene mutante que si che contaxia faiche sentir que é de noite malia estar coa gorra de Peñarol na cabeza para que o sol na tribuna non che impida ver o golazo de Pedro Virgilio Rocha.

 

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do Avó Pascasio: Unha cancha moi enlamada.
• As cartas do Avó Pascasio: Un bo vaso de viño tinto.
• As cartas do avó Pascasio: Unha changuita para Inés.
• As cartas do Avó Pascasio: A dieta macricida prohibe o asado.
• As cartas do avó Pascasio: O macriquilombo instálase na República Arxentina.
• Isabel, a noiva “gayega” de Carlos Gardel.
• Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• As cartas do avó Pascasio: A nacionalización do Centro Galego de Bos Aires.
• Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
• As cartas do avó Pascasio A xenerosidade do votante macrista.
• A dieta macricida do globo amarelo.
• A marcha atrás tamén é un cambio.
• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).