As cartas do Avó Pascasio: Avellaneda Blues

Moi querida neta Cristina: A visión dunha choiva de paus sobre un grupo de xubilados na Ponte Pueyrredón fíxome saír correndo a buscar un cacho de papel e un lapicero. Quéroche pedir desculpas en nome de varios macristas que estaban alí protestando. Creo que eles non terán a valentía de recoñecer que te atacaron sen razón malia ter sempre no peto uns bos mangos cos que consentir aos netos. O cambio é notorio. Agora están sen lombo na parrilla pero levan o propio ben coloradito por golpes, empurróns e sacudidas do goberno no que depositaron a súa confianza. Para nós, os emigrantes, a ponte sobre o Riachuelo simboliza a unión da gran capital coa nosa querida cidade de Avellaneda que é onde máis concentración de galegos houbo no mundo. Pola ponte que pasou o visionario don Prilidiano viaxaron as nosas ilusións desde o laburo no centro ao fogón familiar en Gerli, Piñeiro ou Wilde. Aqueles anos de esforzo víanse compensados coa satisfacción de ver alegres aos pichóns no niño. Suando a camiseta aforrábase un pesiño para deixarlle algo en herdanza aos descendientes. Estou en fóra de xogo, Cristina. Non entendo que haxa galegos xubilados que non che votaron malia comprobar o gran aumento de poder adquisitivo das súas retribucións. Case todos os meus paisanos podíanse permitir o non tocar a pensión que lle enviaban desde o Reino de España para darse unha voltiña polo terruño. O bo amigo Bieito Cupeiro díxome que os envelenaron co virus de que debían cobrar en euros porque vós os roubábades. É lamentable que teñan tan escaso criterio logo dunha vida enteira no medio de especuladores que lles venderon unha tabliña que os deixou na lona. Os xubilados que agora protestan tiñan un país que os beneficiaba pero no canto de "apagar a televisión un cacho e mirar ao seu ao redor" se morfaron as troulas dos delincuentes mediáticos que lle facían ver unha cor negra intenso onde relucía o branco. Por certo, coméntoche que a palabra "cacho" é un galleguismo que forma parte da linguaxe popular rioplatense. Si vas a un dicionario galego atoparás que un cacho é: a) anaco, parte pequena; b) espazo, lapso de tempo; c) en expresións admirativas serve para aumentar as calidades do que acompaña (¡cacho de auto que che compraches! ou ¡cacho de boludos os macristas!). Si os nosos desorientados xubilados lesen á profesora Susan George non terían que andar mendigando a un goberno que os traizoou. No seu estudo sobre a actual desigualdade di que "as clases medias van ser reducidas a unha expresión mínima e perderán moitos dereitos e liberdades". Asegura que "veremos como a capa máis ampla e estable da nosa sociedade ---a media--- adelgaza irremediablemente para desprazarse cara a unhas clases populares que serán absolutamente maioritarias". Isto é exactamente o programa que está cumprindo o "alegre réxime macricida". Despídome. Teño que irme correndo para escoitar ao neto Juan Carlos Romeu López que fala na radio "A" (Radio Pública de Avellaneda) sobre un futuro próximo sen o presidente Macri. Recórdoche que o intendente Ferraressi desexa irmandarse co municipio coruñés de Oleiros. Alá está a moi activa Stella Díaz (a conocés de cando cantou na Casa Rosada co seu grupo tanguero feminino "As do Abasto") para concretar unha unión que encherá de emoción galega cada recuncho da vella Barracas ao Sud. Recibe o agarimo dun agradecido fonsagradino de Mazaeda.   – Pascasio Fernández Gómez  
  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).
 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

 

Fonte

  • Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).