As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega

Moi querida neta Cristina:

Infórmoche de que na última reunión da agrupación "Cristina da Fonsagrada" estivemos analizando en detalle a xestión que está levando a cabo o interventor xudicial do Centro Galego. Como ben recordarás, os avós emigrantes sufrimos moito cando vimos á histórica entidade, afundida e en transo de desaparición. Acá arriba temos varios expertos na vida societaria do Centro Galego que expuxeron a súa visión sobre os diferentes apartados que enchen de contido a esquina porteña de Belgrano e Pasco. Se che son sincero, téñoche que confesar que me sorprendeu a unanimidade de criterios xa que interviñeron varios ex dirixentes das agrupacións sociais e como é lóxico de diferentes ideoloxías políticas.

Todos eles coincidiron en que a intervención foi inevitable ao estar a institución na lona. Lamentaron pero certificaron, sen dubidalo, que o fracaso foi obra da pésima xestión das sucesivas persoas que ocuparon cargos directivos nos últimos 10 anos, sobre todo a partir da perniciosa firma do convenio coa Fundación Galicia Saúde. É unha pena o ter que recoñecer que os netos herdeiros perdéronse no medio dos oropeles ---é dicir en "facer pinta"--- deixando que os coimeros-corruptos ocupasen os seus respectivos quiosquitos desde os que reinaban en absoluta impunidade. Desde o momento en que un presidente acomoda a un familiar acabouse o respecto e despois todo o campo é orégano. Entendesme, Cristina?.

Os compañeiros informantes manifestaron o seu agradecimiento ao Ministerio de Desenvolvemento Social que a través do INAES ---organismo autónomo--- está pagando os salarios dos traballadores. A guita mensual dos soldos é algo básico para evitar o colapso da institución porque son unhas 1400 familias as que teñen ligados os seus ingresos ao emprego no Centro Galego. Tamén se referiron ao acerto teu ou de Alicia ao designar como responsable da intervención a unha persoa seria, competente e sensible aos "airiños" de Rosalía de Castro. Eu non abrín a boca ---non coñezo ao C.P.N. Carlos A Blunda--- pero creo que vos ao ser presidenta de honor da entidade galega comprometícheste en firme en arranxar o desastre buscando a un interventor que sexa laburador e culto.

Un dos que falou foi o ex presidente Sánchez Milleiros que centrou a súa intervención en aplaudir o feliz acontecemento de ver o "Teatro Castelao" cheo de xente o 17 de maio. Lamentou que soamente fixese acto de presenza o ex presidente Viejo nun acto moi propicio para que todos os ex presidentes se acheguen á primeira fila a saudar ao interventor e ofrecerlle a súa colaboración para volver á senda da normalidad. Encantoulle o poder escoitar á súa amiga Maruxa Villanueva en unión emotiva con Gracieliña Pereira a quen recorda sendo unha piba que os sábados pola tarde viña ás clases no Instituto de Cultura Galega. Afirmou que si o interventor A Blunda se emocionase con Rosalía é o sinal inequívoco de que terá éxito na súa complexa e difícil actividade.

Bueno, despídome, tendes cousas máis importantes que atender. Envíoche un abrazo ben fonsagradino do vello emigrante que non che esquece.

  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

  • Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).