As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo

Moi querida neta Cristina:

Na última sesión da "Comisión de Seguimento" da intervención xudicial do Centro Galego de Bos Aires aprobouse unha proposta que me parece sumamente positiva para infundirle ánimo aos actuais directivos que nestes momentos están abatidos. Creo que axuda moito ---así o vivín eu, alá abaixo--- o recibir pequenos apoios sentimentais cando estás no medio dunha fochanca. Nunca se esquece a axuda solidaria porque é o mellor medicamento contra o bajoneo anímico. Agora mesmo, os dirixentes do Centro Galego considéranse uns fracasados ao non poder manter a institución á boia.

A proposta é sinxela: achegarse a Montevideo para visitar a Casa de Galicia. A idea é do amigo pontevedrés Segundo Pampillón Rodríguez, un grandísimo dinamizador cultural que ademais se encargaba das relacións cos galeguistas do Uruguai. En 1936 era alcalde de Mos, o seu municipio natal. Salvouse polos pelos de que o fusilasen as hordas franquistas. No noso Centro Galego organizou as grandes galas no Teatro Colón e difundiu o labor cultural da entidade na radio. Tamén ten o mérito de animar e impulsar á neta Graciela Pereira como intérprete das nosas cancións populares.

O primeiro que dixo Pampillón ---sempre humilde--- foi que a idea non é súa, simplemente é un intermediario do grupo galaico-montevideano que está sufrindo ao unísono connosco ao ver que o Centro Galego afúndese. Viñérono a ver para pedirlle que propoña unha viaxe a Montevideo para reunirse cos directivos da Casa de Galicia. Alegrouse moito ao recibir os abrazos fraternais de Jesús Canabal, Manuel Meilán, Antón Crestar e Marcelino Martínez. Estiveron mateando e recordando con alegría os vellos tempos de irmandade galega no Río da Prata cando a Casa de Galicia organizaba o desfile do Día de Galicia e Santiago Apóstolo pola avenida 18 de Xullo.

Mirá, Cristina, acá no Centro Galego pasou algo que ninguén quere recoñecer. O bo de Pampillón inténtao xustificar mediante a negativa presenza dunha autosuficiente expresión de guaranguería dalgúns porteños que seguen instalados nun país que non existe. Vouche a repetir exactamente o que dixo: ?Se somos da mesma terra que os nosos veciños do outro lado do Prata e se emigramos polas mesmas razóns, entón, haberá que pensar seriamente na presenza de algo pernicioso en Bos Aires. Quizais o que nos afectou sexa a maior abundancia do defecto de querer aparentar o que un non é ou non ten. É aquilo do vello refrán de dime de que presumes e direiche de que careces. Bo, se cadra estou falando pavadas pero é innegable que o noso amado Centro Galego está ao bordo da desaparición e a Casa de Galicia de Montevideo camiña con paso firme cara ao futuro".

Pampillón non é home de improvisacións, así é que leu o texto-proposta co programa de actividades a desenvolver en Montevideo pola delegación galaico-arxentina. Divídeo en catro apartados: a) Almorzo co presidente Ramos [Lugar: Expreso Pocitos] Trátase do primeiro contacto informal para diante dun bo cafecito brasileiro coñecer ao emigrante de Arzúa que comanda o equipo de dinámicos directivos que loita con entusiasmo para manter o prestixio da Casa de Galicia; b) Recepción na Sede Central [Lugar: Av. 18 de Xullo] A Xunta Directiva recibe á delegación cunhas palabras de benvida do presidente. Infórmase sobre os problemas que foron superando e as decisións tomadas para saír dos números vermellos; c) Visita ao Sanatorio Social [Lugar: Av. Millán] O director do hospital acompáñaos no seu percorrido polas instalacións á vez que lles vai comentando sobre os servizos que ofrecen e os pacientes que atenden.

Esperamos que cando volvan para Bos Aires ---sentados nas cómodas butacas do "Buquebus"--- tome a palabra dona Marta para expresar que regresan fortalecidos polo apoio dos irmáns montevideanos que os animan para aplicarse con paixón ao obxectivo de recuperar o Centro Galego. A señora Donsión Vila aclara que non quere volver á presidencia para terminar o mandato. Di que non corresponde logo do que pasou. Afirma convencida que debe volver para convocar eleccións. Así debe ser xa que logo da intervención ábrese un panorama de futuro que require do achegue innovador de novos compañeiros elixidos nas urnas. Pide a todos que unan as súas voces e griten forte: "Yes, We Can!".

Despídome. Espero neta miña que non che aburran as miñas historias galegas pero son a miña vida e tamén algo da túa ao ser herdeira do sangue fonsagradina do avó. Recibín un abrazo cariñoso e os meus desexos de moita saúde para todos os días do ano 2013.

  • Pascasio Fernández Gómez.


  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

  • Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).