Protección das básicas necesidades veciñais

Fai uns días que se conmemorou o corenta aniversario da Constitución de 1978 e o debate sobre a súa modificación foi intenso. Escoitamos a dirixentes políticos afirmar que existen «dificultades» para a súa reforma, esquecendo interesadamente que, en 2011, se modificou o artigo 135 para dotar de rango normativo supremo á prioridade de pago dos intereses e capital da débeda, con preferencia absoluta sobre calquera outro gasto, por diante incluso de prestacións fundamentais como educación ou sanidade.

E fíxose, ademais, pola vía rápida, en tan só un mes, cun acelerado debate parlamentario, sen pacto social e ao marxe dunha imprescindible consulta cidadá.

Cantas veces temos escoitado, tamén, aos dirixentes políticos e autoridades académicas defender, sen rubor, que existen «dificultades» para perfeccionar, para mellorar, o contido do artigo 142 do noso «Texto Fundamental». Ese precepto onde se determina que as Facendas Locais deberán dispoñer de medios suficientes para o desempeño das súas funcións.

Por iso, agora que remata 2018 e que entraremos en ano de eleccións municipais, quizais sexa bo momento para reflexionar sobre este serio problema estrutural que tanto nos afecta a todos. Porque así como o pago aos mercados financeiros é unha realidade constitucionalmente consagrada que xa se fai efectiva, non ten sentido que os nosos concellos sigan carecendo de recursos para dar cumprimento ás básicas necesidades veciñais.

  • Domingo Guerra (domingoguerra@quepasanacosta.com). Economista. Especialista en economía pública e política económica pola USC.
 

Outros artigos sobre Economía Municipal de Domingo Guerra