#10anosQPC con Javier Calaza: “Seguramente ocorréuseme o nome de Quepasanacosta tomando uns viños”

Javier Calaza, natural de Ferrol pero corcubionés, é o bastión social máis importante da familia QPC. Gran profesional do “naming” (a arte de poñer nomes), Calaza foi o culpable do nome “Que pasa na Costa”, que xa tiña claro mesmo antes de que o diario fose unha soa idea excéntrica. Leva en QPC dende antes de nacer e nunca deixou que quedase orfo.

Ademais de facer de todo na Axencia Travels to Finisterre e no Grupo Insua, é o que coida a sala de máquinas do diario, o “fuchicas”, o DTdeQPC (Departamento Técnico de QPC). Sen el, QPC tería desaparecido no limbo da “interné”.

Javier Calaza nunha foto de Marcos Rodríguez

Co gallo dos #10anosQPC, queremos coñecelo un pouco mellor.

 

• QPC: Cando, como e por que remata un ferrolán en Corcubión?

Pois eu rematei aquí como Dani Cerqueiro, por amor. No caso de Dani era una cuestión de que a súa parella, Irene, acabou traballando en Cee, e como somos amigos dende os tempos da universidade, eu viña con el de visita. El estaba namorado (e está, claro) de Irene e eu, namoreime primeiro de Corcubión e logo da Costa.

 

• QPC: Como foron aqueles primeiros anos na Costa da Morte?

Aqueles anos foron estupendos, a pesar das inxentes horas de traballo que tiñamos que adicar á empresa, o de comezar a vivir na Costa e descubrila foi un proceso estupendo. Eu o ano anterior vivín en Londres, polo que voltar a Galicia a traballar e poder facelo nun proxecto como Galinus e aínda por riba, vivindo en un sitio coma Corcubión, foi un cambio vital fantástico, tan bo, que todavía sigo vivindo aquí.

Javier Calaza, living na Costa da Morte  

• QPC: Que che custou máis para adaptarte e que che fixo á vida máis sinxela?

A verdade que me adaptei moi ben. O que custaba máis era desprazarse, daquela non había todavía a variante de Negreira nin a de Bertamiráns, polo que os desprazamentos cara Compostela e máis alá, eran una odisea a certas horas. Aí foi cando pensei o inxusto que era que aos que inventaron o manos libres para os coches non lles tivesen concedido un Nobel ou algo.

O que me facilitou moito a vida, en canto a adaptarme a vivir aquí, foi a familia da Gavilla. Tanto a real (Yolanda, Juan, Serxo e Maruxa), como a “adoptiva”, todas as diferentes pandillas corcubionesas que tiñan na Gavi o seu punto de encontro e que me aceptaron como un máis ben pronto. Acabei sendo un foráneo nacionalizado.

 

• QPC: Que era Galinus, Taller de Novos Medios? Como o concebían os veciños?

Galinus foi dende un ciber, a unha tenda de aluguer de bicicletas… remítome a ese fantástico vídeo “Smos Galinus” para ver como concebían o proxecto os nosos veciños. Independentemente de ter sido una empresa que adicouse a cousas da interné, foi un proxecto fantástico no que coincidimos un grupo de profesionáis con moitas ganas e ilusión, nun marco incomparable.

Javier Calaza tomando un viño nun robado de Marcos Rodríguez  

• QPC: Como e por que nace Quepasanacosta? Como se che ocorre este nome?

QPC nace primeiro por una idea que lle rondaba a Dani dende os lumes do 2006 como ben comentou el. E logo porque sempre nos pareceu que era un proxecto que tiña que ver moito coa nosa filosofía de como concebíamos a “interné” e a súa utilidade.
En canto ao nome, non me lembro a verdade, se teño que apostar, seguramente tomando uns viños con Dani.

 

• QPC: Remata a #eraGalinus pero un dos mellores empresarios lanza o anzó… e picas, decides quedar na Costa da Morte no canto de buscar novos horizontes no sector das novas tecnoloxías galegas. Por que?

As TIC gústanme moito, a web, o marketing online tamén, pero apetecíame cambiar de sector e facer cousas novas, e o que tiña claro é que non me apetecía marchar de Corcubión e tiven a sorte de que un dos nosos clientes, Ricardo Darriba, do grupo Insua ofreceume a posibilidade de traballar para o Grupo e decidín ficar por estas terras.

 

• QPC: Que é o Grupo Insua na Costa da Morte?

O Grupo Insua é un grupo adicado á hostelería e ao turismo. Dende o Grupo xestionamos aloxamentos, restaurantes e cafeterías, unha axencia de viaxes e unha “Empanadería” en Cee. Varios deses negocios son colaborando con outras sociedades e no último ano comezamos a traballar nun modelo de xestión de establecementos de xente que os ten pero non quere ou pode traballalos e nós levámoslle esa xestión.

 

• QPC: Pero ti… segues completamente vinculado a QPC. Segues tendo a chave da sala de máquinas. Por que? Que che fai manterte tan preto?

É moi difícil afastarse deste proxecto polo cariño que se lle ten a algo que axudaches a construir e que dá gusto velo ir medrando. Este proxecto tivese morto de non ter contado no seu momento con Ubaldo para levalo, e aquí segue 10 anos despoís gracias a el, polo que eu seguirei tentando botar una man na parte que eu máis ou menos domino, mentras Ubi me deixe a chave da sala de máquinas.

 

• QPC: Que cousas cres que son as máis positivas para a comarca da existencia de QPC?

Son novas da Costa, cousas que pasan aquí e que quedan recollidas en QPC, moitas delas non aparecen noutro lado e eu creo que son as cousas que máis nos afectan. Deu a oportunidade a moita xente con inquietudes de ter una ventana na “interné” para os seus escritos, xa que a lexión de colaboradores que tivo QPC nestes anos foi moi grande. Crear una comunidade tan grande como a de QPC nunha zona coma esta, afastada das grandes ciudades, paréceme algo marabilloso.

 

• QPC: Concursos, festas, broncas infames, centos de horas traballo, autobuses, recunchos, cadeliñas, moita xente “bonita”… Con que experiencias te quedas da #vidaQPC?

O peor momento foi o primeiro día que publicamos QPC, que recibimos una chamada dun periodista dun xornal que, nun tono amenazante, nos comentaba que non citaramos a fonte nunha nova… e como dicía, o tono non foi moi agradable. Isto propiciou un gran momento, que é cando tempo despois, podíamos comprobar que no seu xornal fusilaban os resultados do Futbol da Costa, foi xenial á par de gratificante, e evidentemente, non citaban fonte ningunha.

 

• QPC: Con que nova ou con que mometo quedas destes 9 anos de QPC?

É moi complicado quedarse cun momento só destes anos de QPC. O que máis me gustou é poder estar preto de Ubaldo, compartimos piso moitos anos, e velo traballar e ver como se ían tecendo relacións coas xentes da Costa (artistas varios, xente do fútbol, políticos, asociación, etc…)

 

• QPC: Cal é o teu #recunchodaCosta?

O meu recuncho é o Pindo en xeral e Peñafien en particular.
#MontePindoParqueNaturalXA!

Calaza co guía corcubionés Bruno, en Peñafiel  

• QPC: O mellor e o peor da Costa da Morte para ti?

A Costa en si mesma é o mellor. E o peor, a incapacidade secular de facer un proxecto serio en común en toda a Costa e ver como se libran as batallas por separado en cada concello. Esperemos que as novas xeracións tomen o relevo pronto e aprendan dos erros do pasado, a ver se hai sorte.

 

#10anosQPC

• QPC cumpre #10anos.

10 entrevistas para #10anosQPC

• Alberto Pose: “QPC foi unha revolución na maneira de informar onde todos podíamos axudar e tiñamos voz”.
• Dani Cerqueiro: “Cando escoitei a Louzan dicir que dimos voz á sociedade civil da Costa da Morte sentinme orgulloso”.

10 artigos para #10anosQPC

• Javi Turnes: A propósito do Que-pasa-na-Costa.
• Serxio Iglesias: #10anosQPC: A lenda dos anxos que pilotan o automóbil negro.
• Viki Rivadulla: QPC: O Compromiso.

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).