As Cartas do Avó Pascasio: O saqueo do réxime macricida

Moi querida neta Cristina: Envíoche unhas liñas para comentarche que acá arriba, os avós emigrantes, estamos absolutamente desconcertados. En serio dígocho. Sentimos moita pena ao ver ao noso fermoso recuncho rioplatense enfermo de infantilismo macricida. É evidente que se lle nublou o cerebro ao 51% dos votantes que elixiron ---é un dicir--- a don Mauricio para poder mellorar a súa vida porque ti eras unha tola que non os deixabas comprar dólares libremente. O gran Descartes dicía que “non existen métodos fáciles para resolver problemas difíciles”. O filósofo francés estarase rompendo o bocho para determinar a composición da substancia que inxeriron varios millóns de votantes macristas que atoparon unha solución sen ter que pensar. Son os campións do pensamento sorete que se basea na convicción de que os corruptos son aqueles que non votamos e que os nosos son amorosos gobernantes que se sacrifican para facernos felices. Cústanos moitísimo o aceptar que unha gran cantidade de arxentinos perderon a memoria e o corazón. A xente que nos recibiu ao desembarcar no porto de Bos Aires era seria, honrada e moi consciente de que sen esforzo non se consegue nada na vida. Unha reflexión de García Márquez achéganos un poquito ao problema: Recordar é fácil para quen ten memoria, esquecer é difícil para quen ten corazón. Hai que considerar que se chegou ao desastre actual logo de anos de bombardeo diario con mentiras ou medias verdades ou deformación da realidade para facerlles ver escuridade onde había luz. Así é que se falaba de inflación cando non a había. Criticábase a política de autosuficiencia enerxética. Ocultábase o gran éxito de reducir a débeda externa. Negábase que houbese case pleno emprego. Disfrazábase que o poder adquisitivo permitíache comprar un auto ou facer unha casa. Bueno, agora teñen o que merecen. Querían a un presidente de categoría contrastada que se move en razonamentos de altura como o de que "o importante é que pare de chover". Antes todo mal. Agora é unha alegría facer dúas horas de cola en Pousadas para pasar a cargar nafta no veciño Paraguay. No réxime macricida gózase dun saqueo constante á patria. O gabinete ministerial semella ser unha asociación de malandras que elixiron nas urnas os desgraciados que che seguen culpando de todos os males. Teñen de peón a un fiscal coimero que leva oito anos cajoneando a causa xudicial de “Papel Prensa” pero que anda moi activo con procuras estrafalarias ao estilo de Indiana Jones. O señor fiscal arma unha película para buscar certas propiedades que constan no Catastro pero esquécese de analizar os efectos da lavandina “Macricalcaterra” sobre a venda do dólar a futuro. Despídome. Non quero perderme o primeiro programa do cardonense Víctor Hugo Morais en “C5N” que me parece se chama “Non podía non estar”. Cando volvas á presidencia -non dubido de que sucederá- pídoche que lle entregues un premio á Dignidade Informativa porque merece ser distinguido polo seu valente defensa dos ideais de progreso en liberdade. Recibe o agarimo do vello emigrante fonsagradino que non esquece o matecito nas beiras do Prata. - Pascasio Fernández Gómez.  
  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).
 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

    • Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).