As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre

Moi querida neta Cristina:

Sigo con asuntos no tinteiro como ser a intervención no Centro Galego pero acaba de ingresar na agrupación o bo amigo Germán García e corresponde que che informe da súa enorme alegría porque designaches ao seu fillo para o importante cargo de Director Xeral de Cultura do Ministerio de Cultura da Nación. A verdade é que acá arriba saco peito cando a miña neta rodéase de colaboradores de sangue galego. Logo de Castiñeira de Deus tenés agora ao “gayego” Rodolfo García que todos asociamos co nacemento do rock na Arxentina pero empezou tocando o acordeón.

Vouche a adiantar un poquiño sobre a orixe da paixón musical de Rodolfo no barrio de Belgrano antes de transcribir o resumo do que nos comentou o compañeiro Germán. É importante destacar que si Rodolfo entrou no mundo musical foi debido a que desde moi pequeno escoitaba o acordeón do pai que formaba parte do famoso grupo de acordeonistas fundado polos irmáns Pedro e Manuel Moreira. Os dous irmáns eran nativos da parroquia de Tella no municipio coruñés de Ponteceso. Os que pasaban pola esquina de Arribeños e Monroe freábanse un cachito para escoitar os sones melodiosos do folklore tradicional galego. Rodolfo creceu cunha muiñeira na orella. Tiña bo oído pero ademais recibiu clases dun profesional, o bandoneonista da orquesta de Juan D´Arienzo, Eladio Branco.

Imos agora ao que expresou o pai de Rodolfo: “Hónranme vostedes coa súa amizade ao permitirme o ingreso na agrupación “Cristina da Fonsagrada”, un acontecemento que me permitirá colaborar activamente para que a neta de don Pascasio siga ao timón da nave do progreso na Arxentina. Estou encantado ao ver que o meu fillo está facendo un bo laburo no área musical do Ministerio de Cultura. É certo que nunca foi un pibe moi estudioso pero herdou o talento natural dos vellos músicos ambulantes que percorrían as aldeas galegas. Sentíame cheo de san orgullo cando tocaba no acordeón algunha peza da miña infancia por exemplo: “Aires de Bergantiños”. A Rodolfo gustábanlle os meus relatos de Laxe. Dicía que algún día bañaríase naquela praia de auga fría con area de porcelana. Cando descubriu as limitacións do instrumento para o rock pasouse á batería. As cancións de Elvis, Bill Haley ou Litle Richard soábanlle espantosamente mal no acordeón. Para tranquilizalo, por si pensaba que estaba decepcionado, díxenlle que en Galicia o grupo de acordeóns dos irmáns Moreira contaba cun baterista. Íase ás festas con acompañamiento de percusión xa que sendo as romarías ao aire libre necesitábase facer algo de ruído.

As voltas da vida. Acórdome de charlar cos seus amigos Luís, Emilio e Edelmiro cando deron os seus primeiros pasos musicais creando o exitoso e pionero “Almendra”. Luís vivía en Arribeños e Congreso; Edelmiro en Arribeños e Manuela Pedraza e Edelmiro en Montañeses. Os tres ían a un colexio católico do barrio, o San Román, pero a miña esposa e eu nunca quixemos que o noso fillo tivese nada que ver cos curas. Como poden supoñer, viña queimado polos garroneros de sotana. Rodolfo foi á “colimba” en marzo de 1967 e os seus tres amigos esperárono para poñer o grupo en marcha. Levábanse estupendamente. Non había egolatrías entre eles. Voulles a contar que o primeiro simple que gravaron fixérono cun equipo prestado por un productor que llo comprou aos “Tremeloes” de cando actuaron na Arxentina. Como despedida voulles a poñer dúas cancións nas que o meu fillo canta. Quero que comproben que afinaba ben, o raparigo. Vai primeiro o tema “Campos Verdes” que ten algo de morriña e despois “Silencio Marginal” que é máis forte ao deixar atrás a almendra para pasarse ao aquelarre. Agradezo que me permitisen “chamuyar” sobre o meu fillo. Os emigrantes esforzámonos na educación dos nosos fillos e nos reconforta o comprobar que os nosos descendientes triunfan na súa patria sen esquecerse das raíces que están alén do mar”.

Despídome non sen antes agradecerche que tes acordases do aniversario do Centro Galego. Non puideches ir celebralo, outra vez será, pero asistiron na túa representación o ministro Tomada e a viceministra “gayega” Rial [acordarasche que che dixen que naceu alí] para apoiar ao interventor A Blunda que está intentando levar a bo porto o noso furado barco da esquina de Belgrano e Pasco. Recibín o recordo máis cariñoso do vello emigrante da montaña fonsagradina.

- Pascasio Fernández Gómez.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
• Dona Diáspora en Hollywood.
• Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
• Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
• Galicia fíxose na diáspora.
• Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
• Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
• Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
• Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
• As alegrías e as penas de dona Diáspora.
• Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
• Un tango para Rosalía de Castro.
• Forza Uruguai!.
• No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
• Dona Diáspora quere máis retorno.
• Os grelos de Gladys.
• Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
• As empanadas montevideanas de dona Valentina.
• Un baúl da Arxentina.
• A tolemia do voto emigrante.
• A singradura emigrante.
• O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
• Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
• A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
• As mans de María.
• Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
• O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
• Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
• As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
• Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
• Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
• O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para Castelao Bragaña.
• A biografía dun poeta emigrado.
• Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
• A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
• Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
• Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
• O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
• Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
• Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata.
• Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
• Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
• A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
• ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
• A familia Penedos de Pasarela.
• Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
• O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
• O neno do lobo en Montevideo (I): “Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga”.
• Unha boa vacina contra do peronismo.
• ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
• O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
• A güeya dun gaucho de Ribadeo.
• Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
• Un ferreiro de Tines en Montevideo.
• Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
• Os nosos herdeiros riopratenses.
• A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
• Un emigrante de Fisterra.
• Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
• Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
• De Barallobre a Bos Aires .

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).