Hoxe: Tómbola (Muxía, 1979) 

Romería da Barca. Postos, atraccións, tendas, espectáculos, ... e unha tómbola. - ¡Sempre toca, señores, premio seguro! "¡Y a por otro, y a por otro, y a por otro perrito piloto!" - Boas. - Ola. - Quería unha rifa. -Pois veña logo, pallaso, que eres un pallaso, que me estás espantando a clientela coa pinta de parvo que tes... - ¿Pero por que se mete comigo? - ¿Non quería unha rifa? - Referíame a un boleto. - ¡Acabáramos! Pois entón, retiro o de parvo. - ¿E o de pallaso non? - Home, con ese enorme nariz vermello e eses zapatos xigantescos... - O do nariz é unha frieira. - Pero se as frieiras aparecen nos pés ou nas mans... - É unha frieira despistada, que xa noto eu que me pica cando a rasco e non ó revés. - Pois con non rascala, listo. - Xa, pero ó asoar o nariz cun pano... - ¿Cun pano? Con tamaño narizón terá que levar a carpa do circo no peto, amigo. - Xa lle dixen que non son un pallaso e non traballo no circo. - ¡Pero se os zapatóns son inconfundibles! - Son aletas. - ¡É certo! ¿E que fai con elas postas? - Deumas o mago que ten por alí o espectáculo. - Coño, o "Mago Osto"; o pobre ten unha castaña de número. ¿E como tiña el as aletas? - Fanlle falta porque sempre está nadando. - ¿Nadando o mago? ¿Onde nada? - Nada por aquí, nada por alá, ...xa sabe. - Ben, acepto o do nariz e o dos zapatóns, pero esa perruca de estropallo... - ¡Pero se é o meu pelo! - ¡Veña, oh! Se en lugar de champú terá que lavalo con Mistol... - É vostede bastante faltón. - ¡Diso nada! Pregunte ó dono da tómbola a ver cantas veces faltei eu ó chollo nos dous días que levo traballando aquí. ¡Nin unha baixa collín! - Home, en dous días tampouco é para tanto. - ¿Que non? Mire para o posto do lado, aquel barbas de alí; ese leva unha semana nese negocio e xa colleu tres baixas. - Pero é o xerente do espectáculo que fan as ananas, é normal que se adique a coller baixas. - Xa vexo que lle da a volta a todo; agora vaime dicir tamén que vostede non parece Fofito... - Eso si que é certo; dende que deixei de facer abdominais estou algo fofo, si... - Xa está ben de leria. ¿Quere un boleto, si ou non? - Si, si. Deme un dos que sempre tocan. - Ui, eses costan cinco mil pesetas. - ¿Cinco mil? ¡Pero se eu só teño vintecinco pesetas! - ¿Vintecinco? Por eses cartos nin leva o "perrito piloto"; como moito lle podo dar un boleto para o "perrito azafato", que é a gamma máis barata. - ¡Eu o que quería era a moneca chochona! - Home, coas vintecinco pesetas e o abrigo de pallaso que leva, podíamos arranxar. - Pois feito, e de regalo lle deixo tamén a paxarela, que de tan apertada que a levo me está deixando sen aire. - Ui, entón por se afogo  deme tamén as aletas. - Listo. E voume que veñen por aí os meus amigos: ¿Cómo están vostedeeeeeeees?
  • Ángel M. Moar (ammmoar[arroba]quepasanacosta.gal)

Relatos anteriores

Fonte

  • Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).