Botando contas
O internet ten de particular que buscando un atopa de todo. Hai persoas preparadas, listas, ilustradas, que poñen o seu tempo para moitas cousas, entre outras, botalas contas de todo.
Resulta que varios paisanos estiveron botando as contas de que foi o que fixo o inútil integral de Rajoy e o seu goberno de pacotilla neste ano e medio que levan no poder, e a verdade é que merece a pena que eu hoxe aquí explique para que serviu tanta medida e tanto recorte.
Tratábase en 2011, lembrade, de “voltar a senda da regularización do sistema financeiro”, dicían, “dotando as contas do país de elementos que fagan que os mercados confíen en nós”, logrando así, polo visto que “flúa de novo o crédito ao tempo que rematamos co despilfarro”. Todas son frases extraídas dalgunha das comparecencias en rolda de prensa de Sorayita e compañía tralo Consello de Ministros de turno, un dos moitos que se dedicou o último ano e medio a acabar co estado do benestar e, de paso, a poñer en mans das elites financeiras o pouco que de público quedaba no país.
Pero mira ti por onde, dos 17 indicadores macroeconómicos dos que as axencias de cualificación, o BCE, a Troika, o FMI e cantas axencias existen no mundo da alta finanza para decidir si un país é serio ou non, en ano e medio non melloramos en ningún. En nada. Cero. Niente. Res.
Tomemos por exemplo maio de 2010. O paro rexistraba 4.612.700 desempregados, cifra récord por aquel entón. Hoxe, este mes de abril, a EPA certifica que en España hai 6.202.700 parados. Millón e medio mais, redondeando. A taxa de paro pasou así do 20% a un apabullante 26,78%. O paro xuvenil pasou dun abafante 42,06 naquel segundo trimestre de 2010 a un escalofriante 57,22. Marianico e compaña lograron que case 6 de cada 10 mozos non teña chollo. Bravo valientes!
Coas mulleres a cousa foi aínda mellor e pasamos dun desemprego feminino do 20,56 a un pasmoso 27,61, sete décimas máis. Outra cousa na que tampouco melloramos. Dásenos mal o do traballo. E a economía? Disque a dereita pégalle ben a iso dos números... disque.
Para nada. O país medraba aqueles aciagos días do goberno Zapatero a un pírrico -0,3. É dicir, non medraba. Minguaba. Recesión, para entendernos. Marianico mellorou esa cifra ata lograr afundir aínda mais a cousa, facendo que neste primeiro trimestre a economía medrase un -1,4. “Toma esa Zapatitos! Un punto peor aínda que ti”. Coma o importante non era isto, senón a famosa Prima de Risco, Mariano, despois de arduas xestións na Alemaña, en Francia, viaxando por medio mundo, convencendo a uns e outros e logrou que a Prima se situase nuns fantásticos 294 puntos. Bravo, aquí si que melloramos, non? ...non?.
Non. A Prima, naqueles remotos días do desgoberno socialista se situaba nuns alarmantes 160 puntos. Nada máis e nada menos. Claro que a Bolsa, outro terreo onde polo visto o PP se move coma Barcenas na neve, si que mellorou. Antes estaba mal e agora mellorou a moito peor. Pechaba aquel segundo trimestre o mercado de valores en 10.284 puntos. Nada que ver cos 8.416 cos que pechou Abril. Outro dato para a alegría e a esperanza.
O comercio minorista, o autónomo de toda a vida, sostén nada menos que 3 millóns de empregos dos que aínda seguen cotizando en España (e sen dereito a paro, por certo). Por iso é importante o Índice de Comercio Minorista. En 2010, aquel mes de Maio, o dato marcaba un 96,7. En Maio de 2013 cae ata o 79,6. As vendas caen en picado, un novo cravo no ataúde.
Por non apabuiar máis imos cos últimos se vos parece. Outra preocupación do goberno Pepero foi o control do gasto, ata poñer en perigo a educación e saúde publicas, con recortes nunca vistos, denunciados dentro e fora do estado Español por inexplicables e inaceptables nun estado serio e moderno. Todo por conseguir reducir a enorme débeda “herdada”, na linguaxe habitual do PP, do nefasto goberno Zapatero. Ben. A débeda sobre o PIB (Produto Interior Bruto, e dicir o qué damos producido entre todos) se quedaba en 2010 no 61,5%. En 2013 roza o 90,69% e din os analistas que en 2016 podería chegar, atención, ao 100 por 100. Eu sei en que non están gastando así que, a que carallo estades dedicando os cartos, banda de inútiles?
Unha ultima perla. O déficit empeorou seis décimas dende que Mariano Rajoy chegou a Moncloa. O goberno da austeridade gastou mais aínda que o seu predecesor. Nada, absolutamente nada xustifica ningunha das medidas que tomaron porque, en ano e medio, non foron quen de mellorar ningún indicador, ningún, dos que miden a mellora ou o empeoramento económico dun país. Ningún. Hai que ser rematadamente inútil para lograr semellante carambola.
Polo menos o recoñecen. O pasado venres, en Consello de Ministros, despois de coñecido o dato da EPA en abril, dato récord de desempregados neste país, o goberno admitiu que non prevé crear emprego na presente lexislatura. Ademais de inútiles, burros.
A única decisión admisible por parte deste goberno de papanatas, integristas e retrógrados é a dimisión en pleno e convocatoria de eleccións. Ningunha outra. Agardo que, para entón, o miolo dalgúns dos que nos meteron neste lío (os votantes do PP) volte a normalidade e abandone a tolemia que sostén que algo que é rematadamente peor a calquera cousa para eles e mellor ao socialismo. Zapatero era outro inútil integral pero Mariano parece terlle tirado a medalla Douro.
Que alguén lles diga os dous que non é unha competición a ver quen é mais bobo e afunde máis o país. Nos bastamos sós.
- José Luis Louzán (louzan[arroba]quepasanacosta.gal).
Novas relacionadas
Verdades
- 1001/2009.
- Corrupción.
- Quita.
- Paciencia?.
- Aldeas.
- RAF.
- Quita.
- Kafka.
- Opcións.
- Agora que todo comeza.
- A fuxida.
- Debates Bizantinos.
- Cheiro a fuel.
- Unidades.
- Glass-Steagall.
- Nós.
- Cortalumes.
- A Débeda.
- A maioría silenciosa.
- 21O.
- Persoas.
- Estado policial.
- Cans.
- Liderado.
- O Mal Goberno.
- 25 anos despois.
- BCE.
- Dez cousas que non teñen xeito.
- As liñas vermellas.
- Grandes Penalidades.
- Sete centímetros.
- E agora que?.
- Mediocres.
- Dimisión.
- Eufemismos.
- Os que mandan.
- Non chegarán.
- Agustín acredita nos Mayas e outras historias.
- Fauna.
- Zozobra.
- Folga.
- Fe.
- 99 non é 100.
- Calma chicha.
- Ánimo Ramón.
- A Fuxida.
- A nosa maior prioridade.
- Imputados, témolos a eito.
- Fraga. A Costa é miña.
As Verdades como puños de José Luís Louzán
- Talibanismo.
- Totalitarismo.
- Apatía.
- Constitución. Solutions.
- Pesimismo Vs Optimismo.
- PPSOE.
- Agora que sabemos a verdade.
- Mercenarios.
- JMJ.
- Spitzer.
- Deberes.
- O Dilema.
- Pérez.
- AA.
- Mouseland.
- First Lady.
- Feitos.
- Cálculo Mezquino.
- Saqueo Vikingo.
- Medidas cautelares.
- A memoria.
- Neutral.
- Falso.
- Cómplices Silenciosos.
- Tufillo.
- Podre.
- Dinosaurios.
- Pese a quen pese.
- Nestes días tan terribles.
- Indiferenza.
- A estafa.
- Fascismo.
- Municipais
- Marbella.
- Cuestión de tempo .
- Falsas aparencias.
- Despilfarro.
- Envexa.
- Shackleton.
- A fin da sociedade civil.
- A Resposanbilidade.
- Tabaquismo.
- Por que?.
- Solutions. Medio ambiente e enerxía.
- Liberais Contra conservadores.
- Solutions. Economía.
- Entelequia.
- Liderazgo.
- A Patronal.
- Fuxir da poliarquía.
- Intrigado.
- Lobos e ovellas.
- Límites xeográficos.
- Volver.
- 110 veces despois.
- Vacacións.
- Errores de bulto.
- Iluso.
- É nosa.
- Máximo de Hubbert.
- Sentenciados.
- Euforia.
- Sociedades Inflamables.
- Servil e ignorante.
- Colapso.
- Nos mundos de Yupi.
- “Agallas”.
- O Circo das Pulgas.
- A fin dos moderados.
- Ilusión de movemento.
- “Aínda que pareza mentira…”.
- A Ignorancia.
- Síntoma.
- Porque lle chaman lei cando queren decir cachondeo.
- Ruanda.
- Naves de Marte.
- Realismo Vs Optimismo irracional.
- Nunca Xamáis.
- A débeda.
- Clamor.
- Debates estériles.
- Irresoluble Problema.
- SERGAS S.A..
- Tópicos e presuposicións.
- A Praza que nos separa.
- Alzheimer público.
- Falando o valeiro.
- Desistencia de autoridade.
- Conspiranoia.
- Piratas a bordo.
- Esquizofrenia política.
- Conciencia.
- Papel mollado.
- O vaso medio cheo….
- Patrimonio do Estado?.
- Perversión.
- Unicamente naquel lugar.
- “Nenu, Que mala es la Dronga”.
- Un modo distinto de gobernar.
- Postais.
- O Complexo de inferioridade.
- Summer in the city.
- Todo necio confunde valor con precio.
- Os “Salvapatrias” .
- Infamia.
- Amigos.
- Baixo a tiranía da ignorancia.
- Dereitos.
- Event Horizont.
- Non me gusta a túa musica.
- Falsas apariencias.
- Evidencias que nos matan.
- Cidade sen lei.
- O dia de.
- A noite do cazador .
- O asombroso caso da urbanización pantasma.
- A venda nos ollos.
- A utopía Democrática do mundo de nada .
- A delgada liña vermella .
- Unha chispa de luz no lugar máis aburrido do mundo .
- Os catro pilares do desastre .
- A triste realidade de cada día .
- Eu non son Anxo Quintana.
- Dúbidas Razoables.
- A mente sobre a materia.
- Todos vivimos na política.
- O progreso.
- Xente corrente:
- A Responsabilidade.
- Terra de miserables.
- Escaso prezo.
- I have a dream.
- A Constitución de todos?.
- Corralito.
- Un país metido nunha fosa.
- Categorías.
- A delgada liña.
- Notoriedade.
- Autoritas.
- Onde vas Alfonso XIII? IIª parte.
- Onde vas Alfonso XIII?.
- O sentido da medida-
- Estamos concentrados.
- A Espeleoloxía é unha ciencia.
- Que verde era o meu val.
- Tórrido verán.
- Carta aberta a D. José Bono Martínez, Presidente del Congreso de los Diputados..
- En realidade todos son iguais.
- Don Cretino e a grande tarta do Rei.
- Cuestión de principios.
- Ás veces dáme moita vergoña ser de Cee.
- Ignorantes Consentidos.
- Punxsutawney Phill.
- Bandeiras dos nosos fillos.
- 200.000 m2.
- A hora das depedidas.
- Longo Abril de chuvascos.
- Leis para nada.
- A fin da Inocencia.
- Chiringuitos.
- “Había una vez, un circo….”.
- Agora vai parecer que esto son as Seychelles.
- Sobre a erótica do poder e de como “aplicarse o conto”.
- Porque os chaman impostos cando queren dicir roubo?.
- Verdades como puños: Unha breve introdución.
Fonte
- Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).