As cartas do Avó Pascasio: A dieta macricida prohibe o asado

Moi querida neta Cristina:

Fágoche chegar unhas liñas para intentar desafogarme un pouco. Sento unha compresión no peito que non me deixa respirar ben. Creo é consecuencia dos embates da peste macricida. Teño que relaxarme pero sóbeme a presión ao ver que os votantes de don Mauricio son unha especie insolidaria de cidadáns que buscan realizarse a través da autoflagelación. O grandísimo Cervantes pon en boca de don Quixote a seguinte recomendación: “Dad crédito a las obras y no a las palabras”. Bueno, nas pasadas eleccións os macristas déronlle volta ao consello do nobre cabaleiro andante. Son flor de vivos. Non lle deron crédito ningún á infinidade de realizacións túas en grandes obras públicas pero se morfaron todas as palabras do trío ocultista de medios de comunicación formado por “Clarín”, “TN” e “La Nación”.

É algo novedoso na historia política arxentina. Ata agora si querías gañar tiñas que convencer ao electorado de que o teu programa de goberno é o mellor para facer crecer a economía. Se cadra, si analizamos unha frase de Aldous Huxley [1894-1963] atopámoslle certa explicación ao triunfo de Macri. O autor inglés da famosa novela “Un mundo feliz” é tamén un fino ensaista: A filosofía ensínanos a sentir incertezas ante as cousas que nos parecen evidentes. A propaganda, en cambio, ensínanos a aceptar como evidentes cousas sobre as cales sería razoable sentir dúbidas. Paréceme que o votante macrista non quere pensar. É un campión do entendemento do evidente e a propaganda éncheo de certezas dogmáticas: Todos os ñoquis son peronistas, Os graxa viven sen laburar, Eu non manteño vagos.

Unha serie de falsedades, repetidas unha e outra vez polos “faladores a soldo” foi a gran base ideolóxica que lles fixo gañar as eleccións. Coa súa capacidade de análise atrofiada, votaron por un candidato da alegría. Outros vían con preocupación o ascenso dun empresario fracasado que se chamuyaba aos cabeza de globo para que lle facilitasen o salvoconducto que lle abría a caixa dos fondos públicos. Esquecéronse da miseria de país que se atopou Néstor cando asumiu a presidencia. O deputado Carlos Heller acláranolo: O goberno está implementando unha transferencia de recursos ao revés. Sácalle diñeiro aos que menos teñen, facendo que o salario perda valor, aumentando o prezo das cousas que consumen e mellorándolle a situación aos que máis teñen.

Os votantes macristas aseguraban con firmeza que eles se gañaban todo o que tiñan co seu esforzo persoal. Ti, Cristina, non tiñas nada que ver porque ademais eras unha chorra cretina. É de supoñer que agora co seu ídolo non cambiou nada nas súas vidas. Seguen sendo os bancadores do que teñen. Estarán contentos coas novas tarifas eléctricas e encantados de que en “Coto” se limite a venda de asado a dúas quilos por persoa. Antes a carne estaba barata pero eles querían dólares. O asado é para os graxa peronistas. Che puteaban por non liberar o dólar que agora non poden comprar ao devaluarse nun 40% os seus ingresos.¡Son uns cerebros que as saben todas! Votaron para que os millonarios poidan aumentar os seus activos en contas suizas que non pagan impostos en Arxentina.

É certo que non hai mal que dure cen anos e a peste será erradicada en menos de catro anos. Por desgraza, moitos seguirán metidos na burbulla do resentimento. Non terán valor para protestar pola gran estafa de ter que pagar polo quilo de asado o mesmo que en Alemania, España, Francia ou Italia. Son tan nabos que non se dan conta que un alemán paga tres veces menos por un quilo de asado. O seu salario triplica o de Arxentina.

Despídome. Teño moitos máis temas para lamentarme pero deixareinos para outro día. Teño que ir comer filloas, feitas nunha pedra, que está preparando a vella amiga Maruxa Villanueva para festexar que a capital de Galicia, Santiago de Compostela, é a invitada de honor na próxima Feira do Libro a celebrarse en abril en Palermo. Se podes, achégate. Virán varios bos escritores galegos a presentar as súas obras. Recibe o agarimo do vello emigrante que non esquece a fermosa aldea fonsagradina onde naceu.

- Pascasio Fernández Gómez.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do avó Pascasio: O macriquilombo instálase na República Arxentina.
• Isabel, a noiva “gayega” de Carlos Gardel.
• Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• As cartas do avó Pascasio: A nacionalización do Centro Galego de Bos Aires.
• Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
• As cartas do avó Pascasio A xenerosidade do votante macrista.
• A dieta macricida do globo amarelo.
• A marcha atrás tamén é un cambio.
• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).