As cartas do Avó Pascasio: A graxa das sardinas galegas

Moi querida neta Cristina: Non quería molestarche coas miñas historias de vello emigrante. Gañácheste pasar o verán, en familia, lonxe do quilombo macrista no fermoso recuncho patagónico do Calafate. Se che escribo é porque me ferve o sangue. Non aguanto sen soltar unha completa lista de improperios en contra do neto calabrés que din preside a República Arxentina. Os compañeiros recoméndanme actuar con tacto. Queren crear novo grupo reivindicativo que se chamaría Resistencia Celestial para concienciar sobre o pasaxeiro que é o odio que alimenta aos votantes da Corporación Cambiemos. Queríache preguntar se consideras que é útil o reunirse para criticar todas e cada unha das barbaridades anti-democráticas que por decreto está implantando o novo goberno. Vouche ser sincero, creo que non é o camiño adecuado o poñerse a analizar as decisións macricidas. Explícome. Hai que recoñecer que é bastante inédito o gañar unhas eleccións cun programa de desmelloramento do benestar xeral. Sendo así, non gañamos nada coa crítica aos votantes. Varios millóns de arxentinos foron alegres a votar porque finalmente atoparan a urna segura para depositar a súa arraigado racismo. Dóeme moito ter que falar de racismo para explicar o triunfo de don Mauricio. É triste que moitos paisanos haxan ir a votar en contra dos graxa peronistas. Os mesmos que levan 10 anos aumentando o seu nivel de vida, van correndo a cortarse as venas para cagar á negrada. Son tremendamente inxustos. Os emigrantes fixemos un pesito suando e aforrando. Estamos cerquita dos que menos teñen. O noso estilo de vida é o do agricultor, somos cosecheros de dignidade. Co seu voto insolidario fan máis ricos aos que non pagan impostos e aos defraudadores que teñen os dólares en paraísos fiscais. Entón, con este triste panorama paréceme evidente que debemos de ser máis imaginativos para tratar de converter o odio en amor. Bo, aínda que non sexa amor, polo menos que haxa un pouco de respecto cara a un veciño que ten menos guita que vos ou unha casa máis  ou un coche máis vello. Ocórreseme que o mellor para ir atraendo aos votantes do globo amarelo é a realización de Xornadas Gastronómicas. Quero aproveitar o vello devandito de que ?o problema das mentes pechadas é que sempre teñen a boca aberta? para que se enchan ben de novos sabores que os afasten do desprezo aos desfavorecidos. Se cadra paréceche que ando medio desubicado. Aos macristas non podes facelos razoar, guíanse por impulsos que poden ser positivos ou negativos. Móvenos a control remoto desde o Centro Emisor do Clarinete, por iso é necesario romper esa incorrecta dependencia. A primeira reunión será para sacarlles do cerebro a idea de que a graxa é mala. Tan convencidos están que usan "graxa" para denigrar aos pobres e aos peronistas. Imos preparar unha sardiñada [así lle chamamos en Galicia] que os deixará impactados. O sorriso da cara mostraranos o goce que senten no paladar ao degustar a sa grasita que desprenden as sardinas galegas no mes de xuño. Se cadra funciona. Entendo os teus reparos. Estás moi queimada cuns cidadáns que soamente pensaron en sacarche da "Casa Rosada" pero que non poderán negar que a graxa das nosas sardinas toléaos. Soñarán con nosas rías de paisaxes marabillosas. Algúns abandonarán urgentemente a dieta cheta dunha tostada ou unha galleta malteada acompañada por unha folla de lechuga e unha rodajita de tomate. Espero que as sardiñas sexan o talismán que os cure do envenenamiento que os levou a votar en contra dos seus intereses. Estounos vendo soltar o globo e prenderse ás ricas sardiñas protectoras da saúde. Despídome. Teño que falar co compañeiro Castelao para ver si pode achegarlle uns quilos de sardiñas de Rianxo -alta calidade- ao Centro Galego de Avellaneda para que asen pola noite sobre a vereda da avenida Mitre. Os 24 de xuño, pola mañá, recibe sardinas fresquitas que lle envían os seus veciños rianxeiros e invítanos a todos para celebrar o nacer nun paraíso repleto de beleza. Recibe a aperta cariñosa do avó fonsagradino que atopou a felicidade na beira rioplatense.   - Pascasio Fernández Gómez.  

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• As cartas do avó Pascasio: A nacionalización do Centro Galego de Bos Aires.
• Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
• As cartas do avó Pascasio A xenerosidade do votante macrista.
• A dieta macricida do globo amarelo.
• A marcha atrás tamén é un cambio.
• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).