As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros

Moi querida neta Cristina:

Vólvoche a escribir en referencia ao Centro Galego de Bos Aires. Quedáronnos unha serie de incógnitas no tinteiro que é necesario despexar antes do cesamento da intervención xudicial. Aos avós galegos tennos especialmente preocupados o que chamamos "o día logo da intervención". Esperamos ilusionados o retorno ao seu despacho de dona Marta. É o que corresponde pero non para seguir coma se non pasase nada. Na primeira reunión que convoque dará lectura a un breve texto informativo coas bases dun proxecto de futuro para a institución asegurando que non está lendo ningunha ficción ou fantasía porque previamente foi consensuado coas partes implicadas: asociados, autoridades e empregados. Ao terminar de ler expresará sen reviravoltas que chegou o momento de que novos tripulantes se fagan cargo da nave social. Serán elixidos por medio das furnas nas eleccións previstas para finais de novembro ou principios de decembro de 2013.

Na última reunión da "Comisión de Seguimento" debateuse sobre o retorno á esquina de Belgrano e Pasco. Os diferentes oradores revisaron en detalle as actuacións das directivas que se sucederon durante os últimos 50 anos. A súa conclusión máis relevante é unha recomendación: a xestión deberá adaptarse e axustarse como unha peza máis dentro do actual sistema nacional arxentino de saúde. Dóelles moito que se perda a nosa credibilidade xa que se en algo destacamos foi en ser grandes laburadores. Os que interviñeron pediron perdón polo fallo dos descendentes pero fan constar que un punto negativo en máis de 100 anos achegando riqueza ao patrimonio común dos arxentinos non pode borrar ou escurecer un pasado de exitosa sementa de solidariedade.

Resúltame moi grato o facerche unha especie de resumo do que dixo na reunión o meu vello amigo Prada Chamocín. As súas suaves palabras animaron a reunión ao pór sobre o tapete a súa idea de impulsar unha reforma estatutaria que permita a escisión ou separación do actual Centro Galego en dúas asociacións ou fundacións independentes. O bo de Rodolfo dous Pearessabe do que fala. Sufriu en carne propia no Instituto Arxentino de Cultura Galega a case constante ausencia de fondos para actividades culturais. A súa nobre personalidade fíxolle merecedor dunha íntima amizade con Afonso Rodríguez Castelao. Creo, Cristina, que se hacés un pouco de memoria acordarasche dunhas pastillas para a tose [Doutor Andreu] que tomabas cando ías á escola. Estounas vendo nas súas lindas caixiñas de chapa. O amigo Prada era o xerente xeral para América do Sur do laboratorio catalán que as fabricaba.

Na súa longa intervención foi debullando historias moi emotivas pero me quedei cunha frase: "Dos erros, hai que aprender". Na súa didáctica exposición aferrouse á convición de que o Centro Galego terá un camiño de futuro se nós ---os que nacemos en Galicia--- asumimos con humildade que desapareceu aquel nostalgioso sentimento emigrante do século pasado. Agora son os nosos familiares, cidadáns arxentinos, os encargados de loitar polo que é seu. Nós cumprimos ao deixarlle á súa disposición un valioso ben inmoble. Gustoume cando Prada utilizou o fútbol dos domingos para reflexionar: "Os goles na cancha poden ser de Boca, Independente, San Lorenzo, Racing ou River pero sempre haberá un que levará na súa xenética a alegría ou a pena dun herdeiro das raíces galegas".

Bueno, non quero abusar do teu tempo, imos entón á proposta concreta do meu amigo Prada. Trátase de crear dúas entidades asociativas, cada unha cos seus estatutos, personería xurídica e patrimonio. A modo aproximativo propón as seguintes denominacións oficiais: a) Hospital Galego de Bos Aires; b) Instituto Arxentino de Cultura Galega. No Hospital inclúese o Panteón Social situado no cemiterio da Chacarita e no Instituto o Teatro Castelao. Ao terminar de falar pediunos que mirásemos para a esquina porteña dos nosos amores. Cando comprobou que tiñamos concentrada a visión, sinalizou cun potente punteiro láser as tres entradas independentes para o acceso ao Hospital, Instituto e Teatro. Dixo ademais que é unha moi bo sinal que o edificio permita a división sen ter que realizar unha custosa obra de reforma.

Despídome. Fágoche chegar un abrazo do avó que non che esquece.

• Pascasio Fernández Gómez.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
• Dona Diáspora en Hollywood.
• Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
• Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
• Galicia fíxose na diáspora.
• Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
• Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
• Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
• Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
• As alegrías e as penas de dona Diáspora.
• Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
• Un tango para Rosalía de Castro.
• Forza Uruguai!.
• No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
• Dona Diáspora quere máis retorno.
• Os grelos de Gladys.
• Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
• As empanadas montevideanas de dona Valentina.
• Un baúl da Arxentina.
• A tolemia do voto emigrante.
• A singradura emigrante.
• O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
• Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
• A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
• As mans de María.
• Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
• O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
• Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
• As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
• Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
• Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
• O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para Castelao Bragaña.
• A biografía dun poeta emigrado.
• Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
• A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
• Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
• Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
• O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
• Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
• Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata .
• Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
• Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
• A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
• ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
• A familia Penedos de Pasarela.
• Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
• O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
• O neno do lobo en Montevideo (I): “Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga”.
• Unha boa vacina contra do peronismo.
• ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
• O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
• A güeya dun gaucho de Ribadeo.
• Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
• Un ferreiro de Tines en Montevideo.
• Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
• Os nosos herdeiros riopratenses.
• A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
• Un emigrante de Fisterra.
• Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
• Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
• De Barallobre a Bos Aires .

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).