"Manifestación de Silencio por Valencia": un chamamento á solidariedade e á lembranza dende Delémont
A “Manifestación de Silencio por Valencia” reuniu recentemente a gran cantidade de persoas de diversas nacionalidades polas rúas de Delémont, en Suíza, nun acto solemne cargado de simbolismo, respecto e profundas emocións.
Convocada por Brenda Carril, membro do colectivo Galiza Celta de Delémont e natural de Camariñas, a manifestación buscou homenaxear ás vítimas e persoas desaparecidas dos últimos desastres naturais en Valencia, España. Brenda, residente no cantón suízo francófono dende hai catorce anos, liderou esta mobilización co apoio do concello, logrando unir á comunidade local nun acto de silencio e reflexión. A convocatoria pedía aos asistentes que acudiran vestidos con roupa negra ou escura, en sinal de loito polas vidas perdidas, e portando velas ou lanternas como homenaxe aos desaparecidos.
Este acto sinxelo pero poderoso simbolizou tanto o loito como a esperanza de poder reunirse cos que aínda non foron atopados. A organización do evento caracterizouse polo seu respecto pola dor dos afectados e pola profunda admiración pola cidadanía que, ante a adversidade, se uniu para axudar nas tarefas de rescate e reconstrución de Valencia.
Un dos momentos máis emotivos da manifestación foi a interpretación de "Amazing Grace" a cargo dos gaiteiros do grupo Galiza Celta. A solemne melodía, interpretada con gaitas, encheu o silencio de Delémont cun son envolvente e melancólico que penetrou no corazón dos presentes. Esta versión do himno, popularizada en Galicia da man de Núñez e os seus colaboradores, levou consigo unha mensaxe de consolo e forza. As gaitas resoaban como unha súplica, unha profunda chamada á esperanza no medio dunha dor que parecía debuxar un camiño de luz no aire en homenaxe aos que perderan a vida e aos desaparecidos.
Esta homenaxe musical engadiu unha dimensión espiritual á manifestación, permitindo que cada nota expresase o lamento colectivo polas vidas truncadas, así como o agradecemento e admiración polos voluntarios e cidadáns que, "armados de pas e pouco máis", se dedicaron a axudar nas zonas afectadas polo desastre. Brenda subliñou a necesidade de que os cidadáns e as comunidades internacionais permanezan atentos e solidarios para que ningunha vida quede desamparada ante as traxedias.
A roupa escura dos participantes transformou as rúas de Delémont nun océano de loito. As velas e os farois, suxeitos con firmeza polos asistentes, simbolizaron a esperanza e mantiveron viva a memoria dos desaparecidos. A tenue luz das velas iluminaba os rostros de persoas de diversas nacionalidades, destacando a universalidade da dor e a empatía polo sufrimento dos demais.
"Motivoume para levar a cabo esta manifestación despois de ver un vídeo en Instagram no que se ve a nenos de entre tres e cinco anos axudando a limpar o barro das rúas. Este panorama paréceme profundamente inxusto. Temos un exército que financiado cos recursos de todos e que precisamente está preparado para intervir nestas situacións de emerxencia. Eles son os que deben ser chamados para prestar o apoio necesario nestes momentos críticos e o goberno debe estar executando as ordes necesarias para que isto suceda pode permitir que o noso goberno elude a súa responsabilidade neste momento tan delicado no que os cidadáns afectados, indefensos ante unha catástrofe natural, necesitan máis que nunca o apoio das súas institucións. Este mesmo goberno amosou a súa vontade e compromiso ante catástrofes acontecidas noutros países pero en Valencia non o fixo mostra a mesma actitude desconcertante que, como cidadáns españois, asistimos a este abandono, coma se os nosos dereitos e necesidades estivesen sometidos a bandeiras ou fronteiras pero non é así. Todos somos cidadáns españois, un só pobo e necesitamos que se respecten os nosos dereitos e se cubran as nosas necesidades. Comparo esta situación de abandono institucional coa sensación dunha nai cando o seu fillo está ferido de que saca todas as súas forzas, a súa garra e a súa rabia para protexelo. Neste caso, é o noso deber como cidadáns esixir con firmeza ao goberno que nos protexa, que cumpra coas súas responsabilidades e non permita que os menores e cidadáns vulnerables realicen o traballo que lles corresponde ás autoridades e aos órganos de apoio dispostos. para tales situacións. Estamos unidos nesta demanda de xustiza e solidariedade para todos os afectados", declarou Brenda, doída pola impotencia.
A “Manifestación de silencio por Valencia” foi moito máis que unha protesta. Foi unha invitación a reflexionar sobre a responsabilidade colectiva en tempos de crise, un espazo de duelo compartido e un chamamento á acción e á solidariedade entre persoas de todo o mundo, así como unha denuncia simbólica da falta de resposta adecuada por parte dos das autoridades. O silencio dos asistentes representou, neste contexto, o silencio de institucións que non sempre responden a tempo e cos recursos necesarios ante catástrofes destas características.
A interpretación de "Amazing Grace" de Galiza Celta tocou o corazón dos presentes, lembrando que a música pode ser unha ponte que une, consola e dá forza en tempos de adversidade.