Sen corpo para festas

A Basílica de San Pedro, o Santo Cristo do Brazil, o santuario de Muxía, e agora tamén cae un raio no cuceiro máis enxebre da famosa fin do camiño. O Xefe anda anoxado, con alguén, eso está claro, e ademáis onde pon o ollo, pon o raio.

Porque xa remata o mes de abril e comeza xa a temporada salmonera nestes ríos sen salmóns mentres se abre a veda aos contratadores indiscriminados de orquestas i eventos varios, colleitas de toda clase, e xénero, e número, pero a hora de ir pra leira ninguén se achega ó sacho… nooo… o sacho?… Queima !!!

Non queda outra que refuxiarse na “literapia”, alleo a esta incultura que algúns alimentan e, seguirán alimentando, mentres eu, cun libro na man, e co televisor apagado, escribo estas liñas en bata e zapatillas como para contarvos algo de andar pola casa. E lembro aqueles batallóns literarios, hoxe dispersos, e ós mozos e mozas que andan pola emigración, e lembro, aquel pobo ergueito e vivo… e alegre, que un día ollei, bailando na madrugada, e hoxe, a desnutrición de moitos conveciños é un feito, o paro reinando este reino sen rei, a emigración tocando xa o teito, co agravante da xente que retorna, que esa é outra, e a censura nos xornais intentando non contar as cousas de valer… e ante todo isto… a un… “xa non lle queda corpo pra festas”.

  • Óscar de Souto, pintor de follas en branco e autor de Trece Poemas.

Outros artigos de Óscar de Souto

Novas relacionadas

Fonte

  • Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).