Xan das Crebas (VII)

Ao mencer o amigo de Xoan levou a este a un secadoiro de concro  que estaba no camiño do santuario. Chegaron alí e púxose a explicarlle a Xan como facían pra secalos. Ao principio quitábanlle os raxos abrindo o concro, así non estaría gordo. Logo esmunifábano, esa técnica chamáballe a atención a Xan, xa que facían furados por toda a peza. - "Mira Xan", dixo o amigo. "Así, con estes buratos, pasa o aire por eles pra secalo e despóis cando haxa vento do nordeste colgámolos fóra, vixiando que non nos chova, non coma hoxe, que hai moita chuvia e vento". Marcharon os dous cara a casa do amigo e Xan díxolle que xa se tiña que marchar, o amigo insistía que se quedara,  pero.... diíxolle que tiña aínda moito que percorrer ,. Colliu as súas pertenzas e despendíndose deles marchou cara a entrada do pobo. Foi recitando un poema:

"D'o mar n-a praya, sobr'a branca area Morren as ondas, cómo ayer morrían, Bordando a orela y-as escuras penas C'o seu freque d'escuma nacarina. As mesmas nubes cubren o seu ceo, As mesmas barcas cruzan pol-a ría, Os mesmos cantos se ôn d'os mariñeiros E sobr'o mar as mesmas aves chían."

• Poesía de Amador Montenegro.

Como o día non estaba bo, e pronto escomenzou a chover con intensidade, Xan foise a protexer a unha cova que estaba na praia. Afondouse nela pero ao pouco tivo que coller do saco un candil. Prendíuno e a luz mostroulle que a cova afondábase máis. Xan seguíu adiante. As filtracions da auga caíanlle polo corpo. De pronto... a luz do candil escomenzuu a oscilar. Xan pensou que iso era un mijiño de aire, así que, esta cova debeía ter unha saída. Foise adentrándose máis  ... de pronto, atopóuse cun colgante. Era un cruxifijo de plata con incrustacións de pedras. Collíuna e limpouna. Seguíu adiante e había unhas pedras postas como formando escaleira. Foi subindo pero topóuse con unha tapa de metal,. Empurrouna e saíu xunta un santuario antigo, pousóu o saco, collío unha pequena corda, na cal, puxo o cruxifixo botandóo despois no pescozo, rezóu unhas oracións diante da igrexa e marchuu camiñando cara unha praia que estaba máis o norte. Ao chegar a esta, Xan púxose a buscar crebas. Aínda que era unha praia de ría, ben podía haber algo. E ao chegar a punta que divide esta, no saínte, víu unha cousa rechamante. Foise acercando e,  aló enfurnada estaba unha bola vermella. Puxo as dúas mans e conseguíu arrincala das pedras. Mirouna ben e dixo pra sí "é unha cousa ben rara, redonda, escurridiza e... aínda pesa uns tres ou catro kilos". Botouna no saco e púxose andar en busca da vila máis preto. Chegou case a noitiña. Buscou un comerciante que llo mercara. Entrou nunha tenda e preguntóulle ao tendeiro si quería mercar aquela cousa. O tendeiro, ao ver que Xan non sabía o que era, díxolle: - "¡Meu Deus! ese debe ser unha bomba das novas que inventaron os ingleses. Déixema aquí que lla farei chegar ás autoridades o máis axiña". Xan, aínda que, fose unha bomba quería sacar algo, xa que tiña falta de cartos, e díxolle ao comerciante: - "Será o que diga vostede señor, pero... ¿polo menos unha recompensa a de valer?". - "Vai, vai.. que va. Pero mire, doulle 15 pesos por ela". Xan  aceptou, por un lado conseguía desfacerse da "bomba", e por outro non estaba mal os cartos que lle daba. Vendeullo, e foi tomar unha copa a un bar cercano. O comerciante, ao Xan marchar pola porta, chamou á súa dona: - "Pepiiiiita, ven aquí!". A dona indo a pé del dille : - "Que queres Ramón ?, contestándolle él: - "Mira que tamaño queso de bola lle merquei a ese parvo que acaba de saír pola porta por 15 pesos decíndolle que era unha "bomba"". Contestándolle a muller: - "Ti sempre facendo o mesmo, mira que un día vaite castigar Deus polas trapalladas que fas". Xan ao rematar de beber no bar buscóu un abrigo onde durmir... (continuará).

• Xusto Gómez.

A Cara máis íntima do naufraxio

• Artigos de Manuel M. Caamaño.
• Artigos de Xusto Gómez.

Máis información

• Blog de Xusto Fisterra: Xusto Fisterra.
• Blog de Manuel M. Caamaño: Homes de Pedra en barcos de pau.

Novas relacionadas

• Homenaxe ao Serpent 2010: Unha ollada dende dentro á homenaxe polo 120 aniversario do Serpent .
• Unha polo Almirante Mourelle da Rúa.
• Unha reportaxe en vídeo sobre o Naufraxio Serpent.
• O recuncho da Costa: O Cemiterio dos Ingleses.
• Laxe celebrou o seu tradicional simulacro de naufraxio.
• Unha conversa repasando a historia dos Naufraxios da Costa da Morte dende Corme.
• Os Naufraxios da Costa da Morte protagonistas dunha documental de Cuarto Milenio.
• Descubrindo os tesouros que agocha o mar.
• Os 500 naufraxios da Costa da Morte.
• Homenaxe ao Bonito: “O sal, o sangue de Fisterra”.

Artigos relacionados

• Unha reportaxe en vídeo sobre o Naufraxio Serpent.
• Unhas pequenas notas sobre o Serpent e a Costa da Morte con Juan Campos.
• A Costa da Morte non existe, por Juan Campos.
• Juan Campos: "El hombre que enseñó a navegar al regatista Pedro Campos".
• Naufraxio do Liverpool: Retrato dun capitán suicida, por Juan Campos.
• Juan Campos: "El hombre que enseñó a navegar al regatista Pedro Campos".