Moi querida neta Cristina:

Non quero aburrirche co tema do Centro Galego de Bos Aires pero teño que insistir porque a miña preocupación segue vixente. Antonte, na misa polos falecidos no tráxico accidente de tren na nosa capital de Galicia, entregoume unha nota de prensa dun diario de Madrid un vello amigo que foi directivo do Centro Galego. Non che digo o nome para protexer a súa identidade porque era integrante dunha das Agrupaciones Prol Centro Galego que lle fixeron a vida imposible ao ex presidente Vello. Agora mesmo o Centro Galego vai tirando grazas ás axudas contantes e sonantes dos ministerios de Desenvolvemento Social e de Traballo pero a inquietude dos avós céntrase no día despois ao cese da Intervención.

Mira, Cristina, acá arriba démoslle voltas aos sucesivos erros que levaron ao Centro Galego ao bordo da súa desaparición e somos vellos pero si mascamos vidro non dicimos que é doce de leite, me entendés? Nas reunións escoitamos voces autorizadas de ex directivos que coñecen o tece e manexe dunha mutualista de asistencia médica fundada por emigrantes. Están todos moi amargados porque pensan que non se debeu de chegar ao bordo do abismo. A súa decepción levounos a decidir presentarse en Madrid na causa xudicial na que está citado a declarar o actual director xeral de Hospitais da Comunidade de Madrid. Lembras Burgueño? O funcionario que agora anda metido na privatización de media ducia de hospitais madrileños antes foi o capo administrativo do Centro Galego.

Tes que entender que os avós non podemos quedarnos de brazos cruzados. Imos acudir como acusación particular en representación da Asemblea Celestial da Emigración Riopratense. Queremos que Juan Antonio Burgueño explique diante do señor xuíz cal foi exactamente o seu labor ---si é que tivo algunha--- durante os anos en que foi o máximo responsable da xestión médico-hospitalaria na nosa esquina de Belgrano e Pasco. Non sabemos o que fixo pero o que está fóra de dúbida é que non era a persoa adecuada para gestionar unha entidade que é propiedade dos socios. É ben sabido que Burgueño non cre no sistema asociativo que elixe ás súas autoridades nas urnas. Por iso resulta curioso que fose contratado xa que supoñemos viña poñer orde e rigor na sección asistencial do Centro Galego.

Se cadra Burgueño se sincera diante do xuíz e declara que veu a Bos Aires para pechar o Centro Galego. Si é así, non enganou a ninguén. Ao contrario, cumpriu o encargo ao abrir o camiño a unha privatización encuberta como foi aquela cagada da Fundación Galicia Saúde. Os avós desexamos saber a verdade aínda que non temos moitas esperanzas porque cando hai tanta guita en xogo non é fácil delimitar culpabilidades. Si confírmase que o trouxeron a Bos Aires pola súa recoñecida profesionalidad en desvestir servizos públicos ou mutualistas haberá que apuntar en dirección aos cerebros locais da trama coimera que se compinchaba coas obras sociais dos sindicatos. Sería moi triste o ter que recoñecer diante dos cidadáns galegos que as súas axudas non foron para os emigrantes nin tampouco para manter os servizos no Centro Galego.

Os avós non somos parvos. Estamos lonxe pero seguimos conservando unha visión excelente que se guía polos latexados do vello corazón de galegos honrados. Percibimos que se quere estender un manto de esquecemento sobre os máis ou menos 10 anos nos que os presidentes do Centro Galego eran pouco máis que "floreros". O poder residía na Fundación Galicia Saúde. Alguén terá que explicar a razón de asinar un convenio que non favorecía ao Centro Galego. Ninguén quere falar de que as axudas ían á Fundación que era a que manexaba os fondos ao seu antojo sen que o presidente do Centro Galego tivese ningún control sobre eles. Aquela metida de pata ou de gamba soamente serviu para darlle laburo a unha cantidade de persoas que cobraban sen ter tarefa encomendada.

Neste erro colectivo houbo unha persoa que se desmarcou. Foi contracorriente. Non asinou o convenio. Estamos falando do primeiro presidente do Centro Galego non nacido en Galicia, Juan Manuel Pérez. É unha persoa seria que se gañou o respecto por unha traxectoria impecable de cumprimento do deber patriótico de promover a cultura galega á vez que se melloran os servizos médicos. Ademais de non asinar tamén renunciou ao cargo de Delegado da Xunta de Galicia en Arxentina que lle foi confiado polo presidente Fraga. A súa ética actitude foi silenciada. Estivo varios anos calado ata que sae nuevamente á palestra para apoiar ao presidente Vello mediante os membros electos do seu agrupación na directiva do Centro Galego. É un fillo de emigrantes ao que apreciamos moito e facémoslle chegar un aplauso unánime de todos os avós.

Téñome que despedir. Dentro dun ratito teño unha reunión sobre o funcionamento dos trens de alta velocidade [AVE-ALVIA] en Galicia. Fágoche chegar os meus desexos de moita saúde. Recibe unha aperta do "viejo roble" [nós chamámoslle carballos] da miña aldea de Mazaeda.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• As cartas do avó Pascasio: Un tano porteño no Vaticano.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
• Dona Diáspora en Hollywood.
• Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
• Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
• Galicia fíxose na diáspora.
• Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
• Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
• Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
• Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
• As alegrías e as penas de dona Diáspora.
• Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
• Un tango para Rosalía de Castro.
• Forza Uruguai!.
• No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
• Dona Diáspora quere máis retorno.
• Os grelos de Gladys.
• Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
• As empanadas montevideanas de dona Valentina.
• Un baúl da Arxentina.
• A tolemia do voto emigrante.
• A singradura emigrante.
• O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
• Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
• A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
• As mans de María.
• Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
• O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
• Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
• As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
• Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
• Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
• O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para Castelao Bragaña.
• A biografía dun poeta emigrado.
• Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
• A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
• Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
• Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
• O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
• Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
• Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata .
• Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
• Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
• A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
• ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
• A familia Penedos de Pasarela.
• Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
• O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
• O neno do lobo en Montevideo (I): “Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga”.
• Unha boa vacina contra do peronismo.
• ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
• O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
• A güeya dun gaucho de Ribadeo.
• Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
• Un ferreiro de Tines en Montevideo.
• Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
• Os nosos herdeiros riopratenses.
• A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
• Un emigrante de Fisterra.
• Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
• Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
• De Barallobre a Bos Aires .

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).