Moi querida neta Cristina:

Aínda que estou bastante enredado cos debates na "Asemblea Celestial da Emigración Riopratense" teño que informarte que o venres pasado na reunión semanal da agrupación "Cristina da Fonsagrada" tratamos un tema que nos ten enganchados ao consideralo básico para despexar o futuro energético da nosa querida segunda patria. Ocorréusenos invitar ao gran xeólogo Parga Pondal para que nos explicase as características específicas da fractura hidraúlica ["fracking"] utilizada para a extracción de hidrocarburos. Nalgún lugar lemos que será a técnica que se empregará no xacimento neuquino de "Vaca Morta".

O noso compañeiro Isidro é a persoa que máis sabe de caolín no mundo. Ademais dos seus grandes coñecementos científicos téñoche que contar que foi un innovador empresario no seu pobo natal de Laxe. Alí instalou un complexo sistema de transporte do caolín desde a canteira de Gundar ---mediante unhas vagonetas que circulaban por cables aéreos--- ata cerca do porto. O caolín é un mineral moi apreciado para agregar á loza, porcelana ou cerámica. Endurece a mestura e permite unha cocción a maior temperatura. As fábricas de Bélgica, Holanda e Inglaterra comprábanlle toneladas de caolín. As exportacións ían vento en popa pero chegou a noite franquista e pecháronlle a empresa minera que deixou sen traballo a máis de 60 traballadores. Isidro salvouse da prisión ao ser membro dunha distinguida familia católica descendiente do gran poeta Eduardo Pondal Abente, autor dun fermoso poema que se oficializó como "Himno Galego".

O noso bo compañeiro falounos en linguaxe desposuída de terminoloxía científica e recorreu a un antigo exemplo de utilización do "fracking" que ten unha certa semellanza coa actual técnica. Recordounos un vello recurso utilizado polos canteiros galegos que consistía en introducir varias cuñas de madeira entre as pedras graníticas usadas na construción de vivendas. As cuñas móllanse, a madeira incha e prodúcese fractúraa. Asegurou que si falamos de "Vaca Morta" a cousa complícase pola profundidade á que se deben fracturar as betas pétreas e pola enorme cantidade de auga que se necesita. É evidente que os canteiros eran uns moi nobres artesanos a diferenza da fracturación hidráulica que é unha actividade mecánicoindustrial con potentes bombas inxectoras de miles de hectolitros de auga a unha presión xigantesca.

A Isidro chámalle a atención que a oposición ao goberno arxentino critique o acordo con "Chevron". Iso demostra que non saben nada da técnica de fracturación. Acá teño, Cristina, uns apuntes que saquei para non repetir inexactitudes. Asegura que o modelo estadounidense pódese trasladar a Neuquén sen problema. Di que si os yanquis están perforando miles de pozos con esta técnica é porque lles permitirá, deica pouco, redexuar o mapa energético mundial. Segundo a AIE [Axencia Internacional da Enerxía] cara ao ano 2020 os Estados Unidos serán o maior productor mundial de petróleo. Algo similar ocorrerá co gas natural. Así que ademais de non importar, terán excedente para exportar. Si as grandes compañías norteamericanas --- algunha canadiense, tamén--- son as que teñen a experiencia en extraer co "fracking"; está claro que a mellor opción é negociar coa compañía "Chevron".

Bueno, non todo o campo é ourego. O amigo geólogo recordou que ten os seus inconventes. É un proceso que necesita de moita auga e pódense ocasionar microsismos. É necesario un bo control sobre o volume dos fluídos recuperados despois do proceso de fracturación. A análise científica do xacemento de "Vaca Morta" indica que se pode liberar gas e petróleo mediante a fracturación porque as rocas sedimentarias son de baixa porosidad e permeabilidad. Inxectando auga no subsolo e un pouco de area sácase á superficie unha riqueza que poñerá á Arxentina a un nivel de benestar descoñecido ao xerar postos de traballo e abaratar os prezos do gas, da electricidade e da nafta. A técnica que se utilizará no subsolo neuquino non se pode aplicar en Galicia. Unha pena, che, pero a composición da nosa pedra granítica é das máis duras do mundo.

Ben, termino, estouche entretendo moito. Recibe o apoio dos avós para poñer á Arxentina no Top Ten, polo menos. Envíoche un abrazo co aroma dos verdes robledales de Manzaneda.

• Pascasio Fernández.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• As cartas do avó Pascasio: Un tano porteño no Vaticano.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
• Dona Diáspora en Hollywood.
• Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
• Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
• Galicia fíxose na diáspora.
• Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
• Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
• Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
• Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
• As alegrías e as penas de dona Diáspora.
• Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
• Un tango para Rosalía de Castro.
• Forza Uruguai!.
• No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
• Dona Diáspora quere máis retorno.
• Os grelos de Gladys.
• Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
• As empanadas montevideanas de dona Valentina.
• Un baúl da Arxentina.
• A tolemia do voto emigrante.
• A singradura emigrante.
• O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
• Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
• A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
• As mans de María.
• Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
• O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
• Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
• As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
• Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
• Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
• O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para Castelao Bragaña.
• A biografía dun poeta emigrado.
• Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
• A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
• Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
• Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
• O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
• Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
• Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata .
• Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
• Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
• A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
• ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
• A familia Penedos de Pasarela.
• Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
• O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
• O neno do lobo en Montevideo (I): “Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga”.
• Unha boa vacina contra do peronismo.
• ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
• O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
• A güeya dun gaucho de Ribadeo.
• Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
• Un ferreiro de Tines en Montevideo.
• Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
• Os nosos herdeiros riopratenses.
• A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
• Un emigrante de Fisterra.
• Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
• Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
• De Barallobre a Bos Aires .

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).