”Queres unha rifa?”
Esa, era a pregunta que verificaba a tua entrada nun recinto donde se iba a disputar o deporte rei. Da igual se apoibas os locais ou che tocaba sufrir de visitante.

Esa xuntanza social sentados nas bancadas ou apoiados nas barandillas, para observar no cespede unha obra de arte única e irrepetible durante noventa minutos.

Esas tardes invernales dónde che cae o pingo no Pinguel, esos cánticos apabullantes no Cairo, esas ondas do mar que arroupan Arliña, esa pregunta recurrente de ¿Árbitro que pitas?, ese golpeo do balón ó son das pipas, en xeral esas cousas secundarias que ahora se lle da a importancia por non poder disfrutalas.

Toca facer un exercicio de memoria, e recodar ese último gol celebrado, ésa ledicia de ver o teu equipo gañar, ese sufrimento por acadar uns obxetivos marcados, competir e viaxar cada fin de semana por toda a nosa bisbarra, esos placeres tan sinxelos que ahora parecen auténticamente inalcanzables.

Por desgraza moita xente non poderá volver a retomar esos hábitos, outras quizáis en éste tempo descubriu novas formas de pasar o fin de semana, pero esto e parte da nosa cultura, e seguro que o fútbol da costa volverá con mais forza e unión que nunca.

Unha entrada para entrar no Novo Cubaleiro

Outros artigos e entrevistas de Anxo Garrido

• Héctor Castro, novo presi do Cerqueda: ”É un posto de gran responsabilidade e a priori dá un pouco de respecto”.
• Cristian Méndez: "Pois a verdade é que os aplausos danche enerxía para seguir con todo isto adiante”.
• David Velo: "Para min non ten lóxica o fútbol sen os afeccionados a nivel profesional e menos incluso en modestos”.
• O Coronavirus non gañará.