Famoso filme que me ven á cabeza cada vez que penso no que está a suceder na Caixa Galega… Ou no banco, que un xa non sabe por onde vai o invento…

Resulta que unha banda organizada bota a pique a entidade financieira que ten o aforro dos galegos. Lonxe de pagar por iso, reciben unha gratificación polo traballo feito, co cal xa sospeito se o obxectivo era afundir a entidade. Ao final o do sur e o norte só era o xeito de nomear aos dous comandos que perpetraron o atraco. Uns asaltantes que desfrutan dun retiro dourado a costa de todos nós.

Por suposto, as desgrazas nunca veñen soas. Case que ao tempo que dan “o golpe”, anúnciase que a obra social é inviable. É dicir, o teatro, as bibliotecas, os espazos sociais, non son viables, porque os cartos están para o que están. Nun exercicio de falta de previsión anúnciase que o excesivo patrimonio inmobiliario lastra á entidade, ao pouco tempo de ter inaugurado a todo luxo un novo centro en Compostela.

Feito o saqueo, chega o momento dos políticos. Feijóo, tras fachendear de ter patroneado o proceso, ágora dí que non sabe nada do sucedido, o Banco de España se encolle de hombreiros, uns cantan e outros asubían e coma sempre, “aquí no ha pasado nada”.

Unha sociedade cunha crecente pobreza, rumbo aos cinco millóns de parados e nun escenario de carencia de recursos para omitas cousas básicas, pódese permitir ser mero espectador deste atraco? Unha sociedade que non esté apodrecida como reacionaría?. Porque aquí xa non falamos de feitos moralmente reprobables, traspasamos a barreira e nos instalamos directamente na selva e no todo vale. Entidades con carácter público como as caixas, son víctimas do butrón financieiro das aves rapaces. Outras “privadas” coma a banca viven situacións similares. Digo o de privadas entre comiñas porque quero lembrar que nos seus balances hai moito diñeiro público inxectado por todos para garantir a súa viabilidade. E visto o visto, seica tamén para engordar unha serie de bandullos que non coñecen fartazgo.

Donas e cabaleiros, non se boten as mans á cabeza. Isto é o libre mercado, terra sen lei onde todo vale. Por iso pódese mentir se é para gañar cartos, permítese afundir familias e países enteiros se é para especular e básicamente pódese facer o que lles pete a uns cantos xa que o resto somos espectadores que só pagamos a entrada ao circo. O cheiro a podre comenza a ser insoportable.

• Fran Hermida ([email protected]).

Máis información

• senxeito.eu, o blog de Fran Hermida.

Entrevistas con Fran Hermida

• 10 preguntas con Fran Hermida, o camello do humor da Costa da Morte: 10 anos percorrendo o país arrincando gargalladas.
• "Eu son pelexón e rebelde e polo tanto toca reconstruirme".
• Da radio municipal de Corcubión á tele.

Outros artigos Sen xeito

• Pobo vivo?.
• Monte Pindo.
• O Estado demitido.
• Caudillos.
• Ogallá me tapen a boca.
• Hai un ano.
• Outra campaña da Xunta.
• Cerimonia da confusión.
• O galego sae caro.
• Mundo Pendular.
• Casi un 10% de vergoña.
• Carta ao alcalde de Corcubión.
• Cousas que pasan desapercibidas.
• Falta de valentía.
• Folga Xeral.
• Touros.
• Prexuizos.
• Polígonos.
• Foro Costa da Morte.
• Ocos.
• Unha de crise.
• Golpe do mar.
• Viaxe no tempo.
• Batalliñas.

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).