Os que coñecemos o glorioso pasado do Centro Galego de Bos Aires estamos decepcionados e cheos de tristeza. Agora mesmo e con 110 anos de vida está en proceso de liquidación. Levo no meu corazón a emoción da primeira visita ao cuarto 202 que foi onde morreu Castelao. Fun da man do moi cordial Rodolfo Prada Chamocín a quen coñecera en Montevideo cando, convidado polo Patronato da Cultura Galega, viñera falar sobre o arcebispo Lago González no Día das Letras Galegas. Estiven moitas veces na esquina de Belgrano e Pasco. Falei con todos os presidentes desde a primeira presidencia de Sánchez Villares. Teño estado en moitas ocasións no Instituto de Cultura Galega, os sábados pola tarde, aprendendo cos mestres Antón, Hixinio ou don Bieito de Barallobre. Aquel Centro Galego era a comprobación do triunfo do esforzo emigrante. Os emigrantes eran afortunados xa que tiñan no centro da capital arxentina un fogar propio con manancial e lareira.

Non vou facer un resume da importante actividade desenvolvida e da súa enorme contribución ao mantemento da nosa identidade diferenciada. Os interesados poden consultar a ben documentada  “Historia del Centro Gallego de Buenos Aires” da autoría do doutor Padorno. Quero suliñar que a actual desfeita non é froito nin consecuencia de ningunha crise económica das habituais na moi xenerosa República Arxentina. O afundimento ten responsables que non deben ser buscados fóra senón dentro da institución. Hai que centrar o problema e para iso temos que ir ao hospital ou sexa aos servizos de asistencia médica. A caída en desgracia nace no seo  da mutualista cando descende o número de asociados que por un cota mensual teñen dereito a médico e internación hospitalaria. Non houbo visión para especializarse ao baixar de 50.000 a 10.000 socios. Os cartos da Xunta foron estragados no pagamento dunha administración paralela.

Os culpables teñen nome e apelido. Son os membros das tres agrupacións históricas (A Terra, Breogán, Celta) que abandonaron a Xunta Directiva uns meses despois das eleccións celebradas o 29 de agosto de 2010. Esta traizón aos ideais dos fundadores marca a caída dunha entidade mutualista que posúe un moi importante patrimonio edilicio cun hospital con capacidade para máis de 300 camas. Os dimisionarios actuaron por vinganza xa que as súas respectivas agrupacións apoiaran ao candidato derrotado nas urnas. O presidente Vello Pombo recibiu un inmerecido golpe baixo nun momento en que buscaba saír do bache mediante acordos varios con autoridades públicas e obras sociais privadas. Cómpre sinalar que o ex presidente Juan Manuel Pérez mantivo o seu compromiso con Vello e co Centro Galego. Os dimisionarios dedicaron os seus esforzos a criticar con dureza a dona Cristina ao tempo que louvaban a don Mauricio.

Voume adiantar un pouco para chegar axiña a onde quero ir. As contas eran deficitarias. Houbo que recorrer ao auxilio do goberno nacional para poder pagar os salarios. O 25 de outubre de 2012 asume un interventor xudicial (La Blunda) que desexa arranxar os problemas mediante a obtención de maiores ingresos. As agrupacións non o queren e non colaboran cunha persoa honrada e responsable que da pasos no bo camiño. Non houbo tempo de ver os resultados. O cambio de goberno trouxo o 22 abril de 2016 a un novo interventor (Moyano) que foi recibido con alegría pola maioría dos membros das agrupacións. O idilio durou moi pouco a pesar de estar unidos pola fe macrista. O interventor cumpre ordes: acabar axiña coa mutualista dos galegos. O goberno nacional fórmase con empresarios delincuentes que foron autorizados polas urnas para aumentar o seu patrimonio persoal sempre e cando deixen sen choripán aos votantes de Cristina.

O interventor busca un medio de privatizar que non sexa moi chamativo. Quere ir de discreto. Non o consigue. O erro foi a organización dunhas eleccións truchas –fraudulentas-- con certas persoas da agrupación “Breogán” e outros candidatos que non eran socios. Non se pode ser máis pelotudo! A présa por privatizar lévao a un acto electoral ilegal que está denunciado no xulgado. O interventor amosa a súa vea máis escura cando convida ao tristemente célebre doutor Burgueño. É de supoñer que os xefes están a presionalo. O tempo pasa e non se concreta a coima. Non vexo outra explicación para a grave ofensa feita aos emigrantes. Espero que pague o desprezo aos socios xa que é inmoral pagarlle unha viaxe desde Madrid a un ex administrador que estafou a quen o designou para un posto de gran responsabilidade. Por agora o interventor conta coa coiraza protectora do réxime macricida pero sabe que ten un prazo para facer caixa.

Mentras o interventor argalla matufias para gañar millóns de pesos; a vida social vai de mal en peor. Houbo moitos despidos e tamén novos contratados para exercer de matóns diante dos socios que veñen pedir cita médica. Non se permiten queixas. Así actúa o macrismo en todos os ámbitos sociais que están baixo o seu control. Se quedas sen emprego e protestas recibes paos no lombo que non saen na televisión que está a trasmitir a inauguración dunha fábrica de tubos metálicos en Texas, na cidade de Bay City. O máis patético é ver aplaudir a varios coñecidos das agrupacións do Centro Galego. Agradécenlle ao presidente Macri que invista no exterior --con cartos roubados-- para deixar sen traballo a miles de traballadores da municipalidade de Campana. Son os mesmos que votaron en contra dos máis desfavorecidos. O voto do odio foilles devolto en grandes doses de apropiación indebida dun patrimonio que suaron os moi solidarios devanceiros.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do avó Pascasio: The Oxford Union.
• As cartas do Avó Pascasio: A soia é un Poroto.
• As Cartas do Avó Pascasio: O hospital dos emigrantes galegos en Bos Aires.
• Imos a Montevideo!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha proposta para o ministro arxentino de Saúde.
• As cartas do Avó Pascasio: Dúas ducias de ñoquis macristas.
• As cartas do Avó Pascasio: Quero falarche do Centro Galego de Bos Aires.
• Imos a Montevideo!.
• O glorioso Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: Un mercenario no Banco da Nación Arxentina.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha camioneta para o alegre “sojerito” exportador.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha carta para Giulianno Sorettini.
• As Cartas do avó Pascasio: Os aires acondicionados.
• As cartas do avó Pascasio: Alalá de Morazón.
• O ingreso do Tato da Valiña na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Unha bolsiña con castañas de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: Aqueles que votaron en contra propia.
• As Cartas do Avó Pascasio: Unha esmola de don Mauricio.
• As cartas do avó Pascasio: Don Hipólito, cen anos despois.
• O noso benquerido Centro Galego de Bos Aires.
• As Cartas do Avó Pascasio: O indigno réxime macricida.
• Agrandouse o Uruguay!.
• As cartas do Avó Pascasio: Clínica Sanitaria do Globo Amarelo.
• As cartas do Avó Pascasio: O que non podes facer na Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Un angustioso caso de cornudismo macricida.
• Gol de Peñarol!.
• As cartas do Avó Pascasio: O gran traidor na catedral de Etchemiadzin.
• O milagre de Tandil.
• As cartas do Avó Pascasio: A concha da Shell.
• As Cartas do Avó Pascasio: Sen asado na grella e sen pan no forno.
• As cartas do Avó Pascasio: O complexo de dona Florinda.
• As Cartas do Avó Pascasio: Unha alegre grasita coloreada.
• As Cartas do Avó Pascasio: O saqueo do réxime macricida.
• As Cartas do Avó Pascasio: A aporofobia do réxime macricida.
• Un moi lixeiro mecánico dental.
• As cartas do Avó Pascasio: Hai algo que non pecha.
• As Cartas do Avó Pascasio: O regreso de Alberto Manguel.
• A familia Batán do Mosquetín.
• A Banda Oriental é un bastión de benestar.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha cancha moi enlamada.
• As cartas do Avó Pascasio: Un bo vaso de viño tinto.
• As cartas do avó Pascasio: Unha changuita para Inés.
• As cartas do Avó Pascasio: A dieta macricida prohibe o asado.
• As cartas do avó Pascasio: O macriquilombo instálase na República Arxentina.
• Isabel, a noiva “gayega” de Carlos Gardel.
• Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• As cartas do avó Pascasio: A nacionalización do Centro Galego de Bos Aires.
• Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
• A dieta macricida do globo amarelo.
• A marcha atrás tamén é un cambio.
• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).