Moi querida neta Cristina:

Escríboche a primeira carta do novo ano para informarche do apagada que foi a cea coa que despedimos o 2015. Sobrounos cantidade de marisco fresquito da ría de Laxe e Corme. Cóntoche que lle regalamos máis de 50 quilos de percebes xigantes aos nosos veciños tanos. Era o correcto. Eles invitáronnos o 29 aos ñoquis para que a sorte nos acompañe na nosa vida celestial. Estaban comendo ravioles de ricotta e noz. Enseguida apartaron os pratos para chuparse os dedos cos percebes máis sabrosos do mundo. Fixeime en que as caixas dos ravioles, amontoadas nunha esquina para reciclar, eran de “A Xuvenil”. Non dixen nada. Son boa xente pero un pouco fanfarróns cando falan das pastas frescas. Non quixen avivalos de que aqueles ravioles de alta calidade son “gayegos” ao estar fabricados por unha familia de emigrantes de Vimianzo e Zas.

Preguntaraste pola nosa falta de apetito. Co noso corazón saturado de angustia, é comprensible que non esteamos para festas. O glorioso Centro Galego de Bos Aires está en coma. Ata onte estaba na Unidade de Coidados Intensivos, estable dentro da gravidade pero ao quitarlle a asistencia en pesos que recibía a súa saúde quebrouse enormemente. Estamos abatidos. O diñeiro público era o sangue que o ía mantendo activo en espera de poder camiñar sen axuda. O cambio de goberno prexudicouno. Sen recursos externos non hai forma humana de pechar as contas ou cadrar o balance. Din os expertos que o sistema mutualista está anticuado. Os avós pensamos que non é un tema de moda. Sempre haberá enfermos. Quizais haxa que recoñecer que os nosos descendientes non souberon administrar o legado que lles deixamos.

Non podemos quedarnos de brazos cruzados. Non sabemos que debemos de facer. Antes estabas ti para botar unha man pero agora o presidente é un “tano” co que non temos confianza. Menos mal que o ministro de Saúde é de sangue noso polo que supoñemos entenderá que o Centro Galego é patrimonio de galegos e descendientes arxentinos. Buenoo, agora é moito máis arxentino ao quedar poucos paisanos vindos do noso paraíso atlántico. O que temos ben claro é que nos opoñeremos aos aproveitados que veñan a morfar gratis. A dignidade emigrante consistía en gañarse o pan coa suor da fronte. Pecharémoslle o paso a calquera “garronero” desde nosa trinchera celestial rioplatense.

O máis doloroso para nós é decatarnos -acá arriba sábese todo- que un grupo de ex directivos apostan forte pola privatización. Son os típicos derrotistas deprimidos. Prefiren entregarse antes de loitar si albiscan que hai pesos en xogo. Elixen o camiño fácil, o da papita rica que ofrecen os empresarios da sanidade privada. Fai máis de 100 anos que os galegos aviváronse. Querían bailar ao son das gaitas nas festas pero tamén pensaron en dotarse de médicos propios e sanatorio. O pago dunha cota mensual permitíalles asistir a actos culturais, médico e sanatorio cando fose preciso. A orixe de toda entidade galega no exterior ten a mesma finalidade. Non unimos para protexer a nosa identidade.

Non fai moito que empezamos a sufrir. Asustámonos cando o último presidente electo presentou a súa renuncia. Borrouse ao ver que non contaba co apoio unánime das agrupaciones. Aquel día triste comezou a agonía e non houbo xeito de levantar a cabeza. Carlos Alberto Vello é persoa nobre, bo coñecedor do modelo mutual de asistencia médica, pero non puido sobrepoñerse ao golpe recibido. Quería dirixir un equipo armónico de remeiros que navegasen con ritmo cara á recuperación. Non puido ser. Se fas memoria, Cristina, recordarás que che pediron axuda unhas socias. Estaban abatidas co buraco presupuestario que non se conseguía tapar e alarmadas polo escaso grado de civilidad das protestas dos empregados. Ninguén lles discutía o seu dereito a protestar pero non é correcto o andar polos corredores do sanatorio cos ruidosos bombos.

A autoridade xudicial competente nomeou un interventor para intentar saír do pozo e administrar con eficacia o diñeiro do INAES. O aporte ía destinado, principalmente, ao pago dos salarios. Foise atendendo aos socios e fóronse pagando os soldos. Houbo eleccións e cambiou o goberno. Cortaron a axuda económica polo que supoñemos que enseguida volverán os actos de protesta e o descrédito da entidade xa que non hai ingresos suficientes coa actual cantidade de socios. Cremos que a mellor saída e a máis xusta é que o sector médico pase á órbita do ministerio de Saúde. O estado arxentino recibe un hospital en lugar céntrico da capital e con boas instalacións. A cambio deberá de manter a prestación dos servizos sanitarios. Non poderá cambiar o destino das instalacións. ¡Ollo! Falamos da nacionalización dun hospital que fundaron os emigrantes. Non estamos falando dun local na esquina de Belgrano e Pasco para instalar alí un Shopping Center.

Outro tema que logo se debaterá é sobre a titularidade singular do apartado cultural que está formado polo Instituto Arxentino de Cultura Galega e o Panteón Social. Ben, outro día sígoche contando. Xa che entretiven bastante tempo. Déixoche libre para que vaias consentir aos netos. Recibín o agarimo do vello emigrante que che desexa un ano cheo de saúde.

- Pascasio Fernández.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
• As cartas do avó Pascasio A xenerosidade do votante macrista.
• A dieta macricida do globo amarelo.
• A marcha atrás tamén é un cambio.
• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).