Moi querida neta Cristina: Fágoche chegar unhas liñas antes de que declares en sé xudicial. Achégoche a máxima solidariedade de parte de todos os avós emigrantes que loitaron no Río da Prata. Estamos tranquilos. Son innegables os logros conseguidos na túa xestión pero non confiamos na imparcialidad dalgúns xuíces que actúan fóra das súas competencias ao meterse en terreo político. Sobre a acción de goberno de don Mauricio pouco se pode dicir que non sexa negativo. Sentímonos medio abombados. Non somos capaces de chapar a onda. Observamos que dun día para outro a querida patria arxentina encheuse de cornudos adscriptos á fe macrista. Estivémoslle dando voltas ao curioso tema de querer pagarlle o que sexa ao grupo de especuladores internacionais dos escuros Fondos Voitre. Nos nosos tempos as débedas eran sagradas. Non había foda. Os galegos cunha débeda non durmiamos tranquilos ata que non se pagaba. O acreedor era tamén acode de honra que non andaba con cambios sobre o pactado. Si pagabas antes do vencimiento facíache un desconto. Entre galegos entendiámonos e case sempre sen necesidade de papeis. Os porteños, en xeral, eran máis remolones para pagar pero acababan cumprindo a palabra dada. Por iso é que acá arriba estamos sorprendidos ao ver a don Mauricio --un empresario que nunca pagou as súas débedas con guita propia-- insistir con fervor en pagarlle aos voitres máis do que se lle debe. Hai algo que non pecha. Supoñemos que si se lle paga a uns malandras con tanta celeridade é porque haberá algún beneficio particular. A explicación atopámola nunha serie de notas do xornalista Greg Palast da Fundación Puffin. Di o seguinte sobre Paul Singer: "Este tipo é coñecido como "O Voitre" non só en Arxentina, tamén lle chaman así os seus amigos na industria bancaria. Apropiouse das antigas débedas de nacións moribundas ou de cando hai unha hambruna ou unha guerra. En Arxentina, cando o país foise á creba durante a ditadura militar, comprou bonos vellos por valor de 50 millóns de dólares. Acábaos de vender ao goberno que o axudou a situar no poder por medio de 2,5 millóns de dólares. A razón pola que influíu nas eleccións foi para conseguir a un presidente títere que lle escribise un cheque co que conseguiría un beneficio do 10.000 %". É unha traxedia que a suma de cornudos activos e pasivos votantes do Partido Macricida leven á Casa Rosada a un auténtico coimero que instalará un réxime que escurecerá o futuro do país. Os cornudos activos son os elaboradores do chamuyo. Son os que arman o verso que lles permite ter en Suiza os seus limpitos dólares. Os pasivos son os morfadores compulsivos da chamuyada que alimenta a súa frustración de non ter guita para comprar dólares. Os perigosos son os activos porque pensan por eles mesmos mentres que os pasivos son uns infelices que andan sempre con medo de baixar á beira dos que menos teñen. Non son agresivos pero ao ter baleiro o seu interior, son moi vulnerables aos envenenadores profesionais que están ao servizo dos cornudos activos. Nunhas declaracións do economista galego Álvarez Agis (o apelido orixinal é Axís) atopamos luz sobre a liña económica do actual goberno: É unha política económica de terror que fai que os que menos teñen, teñan aínda menos e os que máis teñen, teñan aínda máis. Está demostrado que estes non invisten no país senón que llo levan a guaridas fiscais como as de Panamá. Don Mauricio escolleu un lugar adecuado xa que nas terras panameñas o sol loce radiante, case todo o ano, o que facilita o secado dos billetes nuns poucos minutos. Hai que recoñecer que o 51% dos votantes afinou a puntería ao poñer a un gran campión do afane á fronte do país. Gañou porque presentou un currículo máis repleto de truchadas empresariais. Despídome. Teño un compromiso co amigo vimiancés Lema da Igrexa. Proxectarase un DVD sobre os batanes do seu municipio de Vimianzo que terá a amabilidad de comentarnos. Coñece á familia Batán do Mosquetín de cando, na súa mocidade, ía alí con mantas desde a súa aldea de Oróns. O guión escribiuno o seu fillo que é o maior experto no tema o cal é unha garantía de calidade. Recibín o agarimo do vello emigrante que che anima para resistir o embate de forzas hostís ao aumento de benestar na miña querida segunda patria do sur.

• Pascasio Fernández Gómez

 

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As Cartas do Avó Pascasio: O regreso de Alberto Manguel.
• A familia Batán do Mosquetín.
• A Banda Oriental é un bastión de benestar.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha cancha moi enlamada.
• As cartas do Avó Pascasio: Un bo vaso de viño tinto.
• As cartas do avó Pascasio: Unha changuita para Inés.
• As cartas do Avó Pascasio: A dieta macricida prohibe o asado.
• As cartas do avó Pascasio: O macriquilombo instálase na República Arxentina.
• Isabel, a noiva “gayega” de Carlos Gardel.
• Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• As cartas do avó Pascasio: A nacionalización do Centro Galego de Bos Aires.
• Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
• A dieta macricida do globo amarelo.
• A marcha atrás tamén é un cambio.
• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).