xoves. 01.05.2025
El tiempo

As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico

As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico

Moi querida neta Cristina:

Escríboche para dicirche que acá arriba nos emocionamos moito ao ver a enorme alegría popular na histórica Praza de Maio. Miles e miles de gargantas que foron agradecerche a túa magnífica xestión de goberno. É evidente que pasarás á historia cun "sobresaliente" ao conseguir que agora os parados sexan un 6% cando no 2002 eran un 20% da poboación. As eleccións do domingo teñen lugar nun contexto non habitual. Celebraranse nun país sen crise económica, política ou social. O panorama é de confianza no futuro. Vemos que millóns de cidadáns deixaron atrás os queixumes. Vemos que apostan por unha patria forte para todos. Arxentina, por medio do empuxe do "FpV", púxose a laburar como nos nosos tempos de recentemente chegados a unha fermosa beira de xenerosidade.

A varios avós escapáronsenos unhas bágoas. En Bos Aires hai poucas expresións de sa alegría máis aló de cando o noso equipo gaña o campionato arxentino ou de cando os "Pumas" rebentan aos fillos da Gran Bretaña. O que che quero dicir é que -por culpa nosa, dos emigrantes-- sobre todo os porteños viven co pesimismo no bocho. Sempre o mesmo estribillo de que lles falta algo. Nunca están satisfeitos. Van ser unhas eleccións onde triunfará o voto dos románticos. Encántanos o que escribiu Hernán Brienza: O Peronismo é o último eslabón do romanticismo do século XIX. E segue insoportablemente vivo polo que ten de belo. Non foi maxia. Pero foi máxico. Hernán desarma á oposición. Ao peronismo desvestiullo para baleiralo de contido pero é imposible derrotar aos corazóns que elixen o voto romántico.

Estamos convencidos que Daniel de Vila Crespo gana en primeira volta. Os votantes que non teñan lavado o cerebro polos delincuentes mediáticos do "Clan do Clarinete" coincidirán con Aldo Ferrer cando expresa: Hai unha serie de factores moi positivos na realidade arxentina, vista sobre todo en perspectiva histórica. Hai que crear as condicións para que os arxentinos convénzanse de que o lugar máis rendible e seguro para investir é Arxentina. A opción opositora, fracasará. Seguen instalados no pesimismo interesado. Repiten o versito que os empobrece á vez que enriquece o guiso de Macri. Son os que afirman que o país mellorou porque eles son moi laburadores e non lle deben nada ao goberno xa que todo sae do seu esforzo persoal.

Bueno, Cristina, tes que desculpar aos que negan o progreso. Os envelenaron con mentiras e ocultación dos éxitos do teu goberno. Enviounos un comentario unha rapariga que se chama Lucrecia Arremolina. Suscítase dúas preguntas: "Seica os arxentinos de fai 15 anos eran vagos, bobos e inútiles cando quedaron empobrecidos e xusto cando gobernou o kirchnerismo convertéronse en proactivos, intelixentes e valiosos. Non será que sempre traballaron co mesmo esforzo e sacrificio pero o que cambiou foi o contexto político?"
As preguntas de Lucrecia deberían de facernos reflexionar. Hai que ser moi gil para non entender que se pode gañar 500 ou 1000 pesos por día. A cifra, en abstracto, pouco nos axuda. Haberá que relacionar o salario, por exemplo, co costo dun litro de leite para determinar si laburás ao pedo ou por un salario digno.

Despídome. Despois do domingo terás algo máis de tempo libre. Espero que poidas achegarche pola aldea para sacarche unha foto no cacho de monte que che quedou en herdanza. Agora mesmo é tempo de castañas. Chégame ata acá arriba o olorcito do magosto [castañas asadas] nas montañas fonsagradinas. Recibe o abrazo do avó emigrante que nunca se esquece da acogedora beira rioplatense.

- Pascasio Fernández Gómez.  
  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

  • Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).

Comentarios