Moi querida neta Cristina: Quéroche contar que na última reunión da "Asemblea Celestial dá Emigración Riopratense" [ACER] dedicámoslle unha sesión monográfica ao "cambio" na nosa ben amada República Arxentina. Os compañeiros que fixeron uso da palabra ---non intervín porque estou moi decepcionado--- analizaron en profundidade varios aspectos do comportamento electoral que consideran foron decisivos no triunfo de don Mauricio. Os que falaron son todos bos coñecedores do terreo xa que alí deixaron alegrías, suores e descendientes. Viviron, do mesmo xeito ca min, no período que vai desde Irigoyen a Perón, etapa protagonizada polo ascenso da clase media emigrante aos asuntos públicos. A análise do sucedido déixaos perplexos. Coinciden en que a ceguera da clase media lévaos ao suicidio. Vou rescatar unha das intervencións que me gustou moito polos seus acertados de toques de humor, algo habitual no compañeiro Pérez Prado que malia os anos segue dando sempre no cravo. Sostén Antonio que o ter a Macri de presidente é consecuencia da perda de identidade da clase media. Dixo algo así: Si non sabes quen es, tampouco sabes quen che representa. Os meus vellos, gloriosos lucenses de Parga, tiñan claro que deixaban unha fermosa paisaxe coñecida para aventurarse en terra afastada e descoñecida. Buscaban progresar. Puxéronse a laburar para poder aforrar uns mangos que lle abrisen as portas da universidade ao fillo nado na beira sur. Antonio está moi informado, lese pola mañá unha ducia de diarios arxentinos e galegos e ademais o New York Estafes e o Washington Post en inglés. Leunos uns cachos dunha nota da xornalista Sandra Russo titulada "Facemos mal as cadeiras" que nos abriu bastante os ollos. A xornalista denomina como un "escuro desexo de inequidade" o pecaminoso defecto que anida, compracido, en sectores sociais baixos, medios e altos que "necesitan o espectáculo da dor do outro para sentir unha estraña seguridade". Parécenos que algo está mal no interior de miles de cidadáns. No canto de ter as pilas cargadas con sentimentos nobres como o da solidariedade, a súa carga é ao 50% de medo e histeria. Teñen medo a perder ingresos e polo tanto a achegarse aos pobres. Están histéricos ao ver o moi lonxe que están de ter un iate no porto de Punta do Leste. Na nota de Russo tamén se menciona o papel cumprido polos manipuladores medios concentrados de desinformación, o perigoso "Clan do Clarinete", que actúa sobre a opinión pública para poder realizar grandes estafas ao benestar colectivo. A técnica é coñecida pero o "medio pelo" traga coma se fosen aspirinas todas as mentiras e argumentos baleiros que os motivan para negar o ascenso social aos graxa. Soamente poden subir eles. Se auto-elixen como únicos candidatos para mellorar a súa posición ao mesmo tempo que rebentan aos planeros do choripán. Consideran ao PROL como o mellor instrumento para acabar con todas as axudas sociais. Fixéronlles crer que os de abaixo son os seus inimigos. É así que aceptan sen rechistar que os máis millonarios non paguen impostos. Se cadra equivocome pero vendo que o réxime macricida soamente actúa en beneficio do 1% da poboación, antes ou despois, iranse pinchando moitos globos amarelos. Aqueles que os domingos poñían cinco quilos de asado de tira na parrilla queixaranse de andar, agora, buscando a mellor oferta de bofe. Algún zonzo sempre queda xa que o proceso de desintoxicación non é igual para todos os organismos. Haberá algún cornudo que diga que ten razón o ministro Xenio Maior cando afirma sen ruborizarse que "co goberno anterior afixémonos a comer barato".  Despídome. Teño que irme para non perderme a explicación que nos dará o gran filólogo Carballo Calero sobre o topónimo Ribadavia. Ti ben sabes que o primeiro presidente da Arxentina era fillo dun emigrante de Monforte de Lemos que se chamaba Bernardo Benito González Rodríguez. A pregunta é de onde saíu o mal escrito nome, Rivadavia. Hoxe vouno a saber. Recibe o agarimo do vello fonsagradino que non cede na súa defensa da marabillosa patria de José de San Martín. – PASCASIO FERNÁNDEZ GÓMEZ.  

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• A Banda Oriental é un bastión de benestar.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha cancha moi enlamada.
• As cartas do Avó Pascasio: Un bo vaso de viño tinto.
• As cartas do avó Pascasio: Unha changuita para Inés.
• As cartas do Avó Pascasio: A dieta macricida prohibe o asado.
• As cartas do avó Pascasio: O macriquilombo instálase na República Arxentina.
• Isabel, a noiva “gayega” de Carlos Gardel.
• Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• As cartas do avó Pascasio: A nacionalización do Centro Galego de Bos Aires.
• Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
• As cartas do avó Pascasio A xenerosidade do votante macrista.
• A dieta macricida do globo amarelo.
• A marcha atrás tamén é un cambio.
• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).