Moi querida neta Cristina:

Escríboche para contarche que na última reunión no "Recuncho Galego Riopratense" saíu á palestra o tema das pensións e xubilacións que perciben na Arxentina os emigrantes españois. Creo conocés que o asunto ten bastante quentes a moitos beneficiarios que protestan pola conversión dos euros a pesos. No noso debate participaron varios compañeiros de ambas as beiras do Prata con opinións a favor e en contra da conversión. Eu non abrín a boca pero me interesa mencionarche a intervención do meu vello amigo montevideano Vázquez Valiño. O emigrante de Noia [A Coruña] foi un activo dirixente da colectividade, presidente do Centro Coruñés entre outros cargos. Contounos que recibía unha pequena pensión da Seguridade Social española polos anos cotizados antes de emigrar ao Uruguai. Asegurounos que nunca lle entregaron pesetas porque o banco no que tiña a súa conta encargábase de converter as pesetas en pesos uruguaios. Na súa opinión, é o normal xa que debe de primar a moeda do país de residencia e ademais o pretender cobrar en moeda estranxeira non é patriótico.

Logo da reunión escoitei as noticias. Sorprendeume que os comentaristas che criticasen argumentando que estabas afanando aos xubilados españois ao quedarche coa diferenza de cambio entre a cotización oficial de divísalas e a real. Sei que dirás que non debo sorprenderme, pero os avós galegos sufrimos cando acusan inxustamente a alguén do noso sangue. O que comprobo con tristeza é que na miña querida Arxentina calquera indocumentado exerce de xornalista. Sen ruborizarse escriben falsidades ou deforman a realidade. Aos meus anos, entenderás que son compresivo cos raparigos da prensa porque o morfe é o primeiro. Están obrigados a seguir fielmente o guión que lles marca o patrón ao ritmo do clarín. Agora ben, aceptando que as chauchas ou os garavanzos son importantes, iso non impide que se poida redactar con estilo. Hai cen formas mellores de criticar o decreto sobre medidas cambiarias sen entrar ao trapo do puteo persoal.

Mirá, Cristina, non me quenta que che critiquen. Están no seu dereito. O que non é construtivo é a mala educación e a falta total de respecto. Na nosa Arxentina perdéronse as formas e é moi negativo o caer no exabrupto constante e ilimitado. Vaise directamente ao impacto para buscar o enfrontamento mediante ofensas en lugar de confrontar ideas dentro da ampla marxe de acción que nos permite a vida en democracia. A colección de palabrotas en contra túa demostra carencia de ideas e sobre todo escasa consideración cara aos cidadáns. Os chamuyadores baratos teñen en mínima estima ao votante que queren manexar como a un neno que se desafoga gritando e pataleando. Mentres sigan coas súas fondas propostas non tenés que preocuparche. Acá van tres exemplos: a) Esta mina está tola!; b) É moito peor que Menem; c) Os peronistas son flor de chorros. Céntranse en atacar e esquécense de defender as súas propostas. Se falan con Menotti diralles que o fútbol actual non se concibe sen unha boa defensa. Non todos os cadros poden contar co virtuosismo do gran Maradona.

Cando un electorado faise adulto, o seu voto busca a mellora e a corrección de erros. Acá, lamentablemente, hai demasiado voto infantil que é aquel que soamente persegue o foderche a vos. Non se analiza se o país avanzou ou se hai menos pobres. Hai que darche na cabeza para que vaias ao sur a xogar cos teus netos. A vida política enriquecerase cando os partidos opositores presenten un programa político. Vouche pór un exemplo ---se mo permitides--- referido ao cambio a pesos das xubilacións españolas e ás restricións establecidas nas viaxes ao exterior. Como as palabras as leva o pampero os candidatos á Casa Rosada deberían de editar un folleto con todas as súas propostas de goberno, incluíndo os dous seguintes apartados: I) O diñeiro que reciban os inmigrantes estranxeiros residentes no país [sexan ou non cidadáns legais] provenientes de axudas sociais, pensións ou xubilacións poderá facerse efectivo na moeda que elixa o beneficiario; II) Os arxentinos que viaxen ao exterior non terán limitacións para adquirir divisas e beneficiaranse dun cambio especial por baixo da cotización oficial. Non se poderá saír do aeroporto de Eceiza sen levar no pasaporte o correspondente selo: A República Arxentina axuda á recuperación da economía mundial?

Bo, despídome, xa che rompín un pouco o mate. Fágoo porque me preocupa que volvan as vacas fracas ao país pero doutra banda estou máis que tranquilo ao saber de certo que nas próximas eleccións obterás un resultado histórico que andará cerquita do 60% dos votos emitidos.

Recibín un forte abrazo do avó galego que non che esquece.

• Pascasio Fernández Gómez.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
• Dona Diáspora en Hollywood.
• Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
• Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
• Galicia fíxose na diáspora.
• Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
• Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
• Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
• Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
• As alegrías e as penas de dona Diáspora.
• Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
• Un tango para Rosalía de Castro.
• Forza Uruguai!.
• No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
• Dona Diáspora quere máis retorno.
• Os grelos de Gladys.
• Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
• As empanadas montevideanas de dona Valentina.
• Un baúl da Arxentina.
• A tolemia do voto emigrante.
• A singradura emigrante.
• O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
• Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
• A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
• As mans de María.
• Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
• O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
• Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
• As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
• Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
• Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
• O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para Castelao Bragaña.
• A biografía dun poeta emigrado.
• Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
• A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
• Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
• Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
• O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
• Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
• Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata .
• Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
• Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
• A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
• ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
• A familia Penedos de Pasarela.
• Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
• O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
• O neno do lobo en Montevideo (I): “Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga”.
• Unha boa vacina contra do peronismo.
• ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
• O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
• A güeya dun gaucho de Ribadeo.
• Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
• Un ferreiro de Tines en Montevideo.
• Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
• Os nosos herdeiros riopratenses.
• A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
• Un emigrante de Fisterra.
• Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
• Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
• De Barallobre a Bos Aires .

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).