As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos

Firmas QPC

15:30 11/04/15

Moi querida neta Cristina:

Antes de entrar a comentar o ben que está progresando a miña amada segunda terra téñoche que facer un especial agradecemento. O grupo de inchas gaitaporteños que tes acá arriba aplaude efusivamente a donación dun tomógrafo para o Centro Galego de Bos Aires. Alegrámonos porque o novo aparello -un “Toshiba Alexion”— servirá para animar un pouco aos preocupados empregados. Chamounos a atención que desde as agrupacións “Prol Centro Galego” non se comentou unha soa palabra sobre o feito. .

Temos amigos e coñecidos en todas as agrupaciones [A Terra, Breogán, Celta, Galicia, Unión Galega] que nos ocultaron a donación. Non o entendemos. Estanse esquecendo que o “cortés non quita o valente”, é dicir, pódese estar en contra da Intervención Xudicial e en contra de Carlos A Blunda. É normal e moi lóxico que ninguén quere perder o gran patrimonio que temos na esquina de Belgrano e Pasco..

Quizais non andemos errados ao considerar que os compañeiros das agrupaciones deixáronse contaxiar voluntariamente polo “virus manipulabilis” que difunde o Clan do Clarinete mediante os seus titulares de prensa. A gran educadora italiana Loce Fabbri -falecida en Montevideo-- dicía que “o ser humano está definido pola súa linguaxe que non é só un vehículo, senón que é a súa sustancia mesma”. Antes era posible comunicarse cos membros das agrupacións pero agora o virus transformounos nunha substancia. Nós vemos un tomógrafo, eles ven un monstro cunha gran letra ”K” gravada na fronte. .

Imos ao tema máis positivo do progreso en Arxentina. Cada día que pasa vas concretando novos pasos que aumentan o benestar da cidadanía. Gustaríanos poder viaxar nos novos trens a Mar do Prata, Rosario, Córdoba, Chascomús ou Bragado. Tamén achegarnos a Neuquén para ir ata Cipolletti. Os avós estamos convencidos que o teu goberno merécese todos os eloxios por recuperar o transporte ferroviario. Soamente con este esforzo tenés o 60% dos votos en outubro. Sempre queda algún boludo, é inevitable. Son os que elixen o odio en lugar do amor ao próximo. Malia o seu fanatismo, o certo é que non os vemos peregrinar ata Anillaco para orar diante do gran Sacerdote Maior do Afane. .

O goberno que dirixides puido darlle solución á vella inxustiza das malas xubilacións. Arxentina é o país de América Latina que paga, en dólares, a xubilación máis alta. Non se pode crer! Chegouse á xubilación número 450.000 cunha moi ben pensada moratoria previsional. O programa de axuda escolar é outro gran éxito xa que máis de 2,5 millóns de nenos empezan o curso cuns pesos extra cando máis o necesitan. Sorpréndenos ver que desde fóra felicitan á Arxentina polas súas políticas sociais pero dentro --a gran prensa corrupta que ten a guita no HSBC suizo-- intenta disfrazar, minimizar e ocultar a evidencia de que o país progresa. .

Os avós emigrantes queremos á Arxentina e demostrámolo traballando forte para que a familia tivese un ranchito no que resgardarse. Custounos moito. Aos de abaixo dábannos cun caño. O triunfo chegou porque non eramos ambiciosos. Loitábase por amor á familia. Así foi que enchemos de ladrillos solidarios o espazo que vai desde Terra do Lume á Quiaca. Ningún medio de prensa pode derrotar un sentimento auténtico con mensaxes de división entre bos e malos arxentinos. O que cumpre con lealtad non necesita ningunha medallita. Bástalle coa alegría de 5 millóns de compatriotas que puideron irse de vacacións, antes non tiñan posibilidades. Acá está a “verdade da milanesa”, o demais son desculpas duns truchos que non enganan a ninguén..

Despídome. Tes moitas ocupacións e estouche entretendo. Recibe o abrazo cariñoso do vello galego que se enche de orgullo cada vez que concretas unha mellora na vida cotiá dos habitantes do meu añorada segunda patria. .

- Pascasio Fernández Gómez.