Moi querida neta Cristina:

Vólvoche a escribir porque esquecín mencionarche uns detalles sobre a miña aldea que me parece tes que coñecer antes de visitar o berce dos Fernández. Tamén me acordei ---acá arriba teño moito tempo libre--- dunha coincidencia entre emigrantes que me relaciona co avó paterno do buenazo de Néstor.

Pero bueno, imos por partes. O primeiro é porche en antecedentes sobre a indubidable procedencia do teu carácter. Os que che critican descoñecen que herdaches o sentimentalismo atlántico que sae dos mananciais de auga fresca que enchen A Fonsagrada de música. O que che quero dicir é que vos non tenés nada de mediterránea. Por iso é que non che afectan os chistes malos que intentan infravalorarte. A misión que che encomendaron, a través das urnas, é demasiado importante para andar? gastando pólvora en chimangos?

No noso querido recuncho porteño predomina o guaranguismo, é dicir, a risa fácil que lle atribúe a un veciño ou a un compañeiro de clase un certo defecto . Non é humor, non, é a típica burla expiatoria para escapar da nosa imaxe no espello. O meu culto paisano Afonso Rodríguez Castelao ---falecido en 1950 no gran Centro Galego de Belgrano e Pasco--- dicía que "o humor é cousa seria". Así é para os galegos que somos alegres cando hai que selo pero que non andamos todo o día"ji-ji-ja-ja" coas desgrazas alleas.

Os que che coñecen admiran a túa fortaleza espiritual pero non imaxinan que a súa orixe está nos bosques das parroquias de San Pedro de Neiro e Santa María do Trobo. Os que nacemos no medio do monte crecemos ao ritmo da herba e as árbores son todos eles da nosa familia. Non estou filosofando, simplemente constato unha realidade que é moi distinta do mundo urbano no que vos naciches. Un bo exemplo o tes nas árbores. Os nosos carballos dannos madeira para todo tipo de mobiliario e landras para alimentar aos chanchos. Na cidade unha árbore está fóra da súa casa. É un problema. As raíces levantan as baldosas e as follas ensucian as rúas. Se dan algunha clase de coquito, ollo!, podes romperche unha pata se ao pisalo, patinas.

Todo o que che comento vós xa o sabes pero aos vellos gústanos repetir sempre a mesma historia. A vós Cristina non che trasplantaron. Eu en cambio tívenme que adaptar rapidamente a ver cemento por todas partes. Ao principio faltábame o aire pero enseguida aprendín o oficio de xastre e centrado no laburo fóilleme tranquilizando a nostalxia.

Agora vou pasar ao avó de Néstor. Chamábase Karl Kirchner e era de Interlaken no sur do cantón de Berna. Acá atopo outra coincidencia comigo. Era agricultor nunha zona montañosa na que os recursos escaseaban. A súa familia do mesmo xeito que a nosa tiña que organizarse moi ben para poder morfar durante os larguísimos invernos. Karl emigrou e o seu neto casou coa miña neta. Foi o destino, dicimos nós, o que uniu a dous herdeiros das montañas do norte ao amparo do sureño sol arxentino.

Despídome. Perdonáme se se cadra non me expliquei ben. Recibe unha aperta e un biquiño ---aínda me acordo como se di en galego--- do avó que non che esquece.

- Pascasio Fernández Gómez.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
• Dona Diáspora en Hollywood.
• Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
• Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
• Galicia fíxose na diáspora.
• Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
• Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
• Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
• Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
• As alegrías e as penas de dona Diáspora.
• Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
• Un tango para Rosalía de Castro.
• Forza Uruguai!.
• No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
• Dona Diáspora quere máis retorno.
• Os grelos de Gladys.
• Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
• As empanadas montevideanas de dona Valentina.
• Un baúl da Arxentina.
• A tolemia do voto emigrante.
• A singradura emigrante.
• O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
• Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
• A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
• As mans de María.
• Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
• O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
• Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
• As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
• Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
• Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
• O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para Castelao Bragaña.
• A biografía dun poeta emigrado.
• Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
• A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
• Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
• Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
• O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
• Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
• Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata .
• Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
• Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
• A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
• ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
• A familia Penedos de Pasarela.
• Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
• O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
• O neno do lobo en Montevideo (I): "Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga".
• Unha boa vacina contra do peronismo.
• ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
• O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
• A güeya dun gaucho de Ribadeo.
• Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
• Un ferreiro de Tines en Montevideo.
• Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
• Os nosos herdeiros riopratenses.
• A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
• Un emigrante de Fisterra.
• Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
• Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
• De Barallobre a Bos Aires .

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).