As cartas do avó Pascasio: Un tano porteño no Vaticano
Moi querida neta Cristina:
Como poderás imaxinar, os avós emigrantes estamos moi contentos ao ver que os rancios cardeais aviváronse e elixiron a un veciño noso como novo Papa. Na última reunión da agrupación "Cristina da Fonsagrada" convidamos a un cura amigo ---Manuel Espina Gamallo--- nacido en Terra de Montes [Pontevedra] que coñeceu Bos Aires e que sempre estivo á beira dos emigrantes e dos movementos sociais en Galicia. O bo de Espiña non chegou a bispo porque foi sempre un rebelde con causa dos que non se calaban diante das inxustizas e así non hacés carreira eclesiástica. O primeiro que nos dixo sorprendeunos ao vir dun sacerdote do á "progre". Opina que é un cambio moi positivo porque unha cousa é ser conservador no seo da igrexa europea e outra ben diferente en Arxentina. Aínda que a doutrina é a mesma o "tano porteño" Bergoglio viviu e foi moldeado por unha realidade que o achegou ao pobo.
Sabendo que son o teu avó pediume que che transmita os seus humildes consellos. Quere recordarche que hai unha similitud entre vós e o novo Papa que vai máis aló da nacionalidade e de que sexas católica. Para Espina o que che achega ao Papa Francisco é o mesmo orixe familiar, é dicir, ser netos de emigrantes. Unha presidenta "gayega" e un Pontífice "tano" están unidos pola suor dos avós que cruzaron o mar para quentarse ao ladito do bo fogón rioplatense. Tamén nos falou de que non debés de caer en prejuicios e considerés a súa condición de jesuíta como unha verdadeira garantía de seriedade. Fíxonos un resumo das características da "Compañía de Jesús" fundada por San Ignacio de Loyola que nos abriu os ollos ás distintas sensibilidades que conviven na ampla igrexa católica.
O que máis nos gustou foi a súa comparación con Jesucristo ao analizar o episodio bíblico das vodas de Caná que, lembrarás é a conversión do auga en viño. Para Espiña simboliza que en Caná actuou Jesucristo que era un gran químico espiritual, é dicir, o antecedente directo do actual químico profesional que ocupa a "cadeira de Pedro". Díxonos algo así: "Imos ver os meus amigos. Vostedes son creyentes. A nosa fe lévanos a non dubidar de que hai un designio divino na elección do novo Papa. Non foi o azar o que elixiu a un Papa arxentino, fillo da emigración e ademais coa carreira de Química. Iso é así porque Francisco será o renovador dunha igrexa afastada dos pobres e lograrao por medio da oración e da síntese química no laboratorio central do Vaticano. O primeiro que fará será converter as riquezas en compaixón e o segundo que todos os bens materiais sexan dons do espírito".
Entenderás, Cristina, que ficamos mudos. Non sabemos nada de teoloxía pero o compañeiro Espina non se perdeu entre as ramas de separar o poder terrenal do espiritual ao manifestar o seu convencimiento de que o novo Papa comezará co cambio mediante algo tan simple como o establecemento semanal dunha Mateada Espiritual cos seus colaboradores máis próximos. Á tardiña entre mate e mate iranse desgranando un a un os erros cometidos e poñeranse por escrito as bases para arranxar e solucionar as moitas metida de pata. A entrada do mate no Vaticano é unha revolución, segundo Espina. O uso da "yerba" democratizará un sistema jerárquico milenario que agora coas novas tecnoloxías é cousa do pasado. De novo é América a que enriquece a dieta europea pero sen esquecer que os evanxelizadores pais xesuítas das misións guaraníes eran moi bos materos.
O noso compañeiro Espina preguntouse si vos xa sabías que o Papa ía a implantar as "mateadas" ao ver que lle regalaches un fermoso xogo de mate e bombilla en ouro e prata. Algo que lle preocupa moito é a máis que posible oposición da Curia romana que non quere reflexionar logo de centos de anos controlando o patio ao seu antojo. É de supoñer que os "tanos auténticos" se poñerán ás novas modas importadas por un "tano porteño". Aferraranse con uñas e dentes á súa crenza de que se está máis preto de Deus bebendo un capuchino diario. Non queren probar unha "yerba" americana que pode producir o efecto secundario de convertelos en máis honrados, xustos e piadosos. Si as rodas materas vaticanas teñen éxito é evidente que aumentará a exportación de "Taragüí" que enseguida agregará nas súas envases unha ben visible banda impresa en amarelo: "A yerba do Papa".
Despídome, non te entreteño máis. Recibide o abrazo do avó galego que non te esquece.
- Pascasio Fernández Gómez.
- Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)
Outros artigos dende Lonxe de Montevideo
- A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
- Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
- Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
- As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
- Dona Diáspora en Borneiro.
- Dona Diáspora en Baíñas.
- As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
- As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
- As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
- As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
- As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
- Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
- As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
- As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
- As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
- As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
- Os españois apretan o cinto.
- O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
- Forza Elba!.
- Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
- Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
- A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
- Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
- Forza Centro Galego de Bos Aires!.
- Graciñas, prezada Arxentina!.
- Sempre con Arxentina!.
- Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
- A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
- O noso embaixador honorario en Bos Aires.
- O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
- Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
- O hórreo do presidente Mujica.
- “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
- Forza Adolfo!.
- Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
- Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
- An Oriant, graciñas.
- Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
- Un rapaz solidario chamado Martiño.
- A maleta montevideana de dona Diáspora.
- A maleta arxentina de dona Diáspora.
- A forza dos Penedos de Pasarela.
- Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
- En Bos Aires, unha romería solidaria.
- A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
- Sempre na Habana!..
- Imos camiño da Habana?.
- O exilio de don Voto Perdido.
- A nosa herdanza na Habana.
- O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
- As tres palabras que perderon os emigrantes.
- Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
- Dona Diáspora en Hollywood.
- Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
- Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
- Galicia fíxose na diáspora.
- Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
- Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
- Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
- Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
- As alegrías e as penas de dona Diáspora.
- Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
- Un tango para Rosalía de Castro.
- Forza Uruguai!.
- No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
- Dona Diáspora quere máis retorno.
- Os grelos de Gladys.
- Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
- As empanadas montevideanas de dona Valentina.
- Un baúl da Arxentina.
- A tolemia do voto emigrante.
- A singradura emigrante.
- O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
- Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
- A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
- As mans de María.
- Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
- O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
- Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
- As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
- Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
- Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
- O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- A miña noraboa para Castelao Bragaña.
- A biografía dun poeta emigrado.
- Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
- A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
- Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
- Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
- O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
- Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
- Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata .
- Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
- Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
- A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
- ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
- A familia Penedos de Pasarela.
- Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
- O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
- O neno do lobo en Montevideo (I): “Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga”.
- Unha boa vacina contra do peronismo.
- ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
- O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
- A güeya dun gaucho de Ribadeo.
- Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
- Un ferreiro de Tines en Montevideo.
- Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
- Os nosos herdeiros riopratenses.
- A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
- Un emigrante de Fisterra.
- Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
- Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
- De Barallobre a Bos Aires .
Fonte
- Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).