Os devotos fieles que visitaron a catedral compostelá o xoves 2 de outubro aseguran que o Noso Señor Santiago virou para apertar e falar de fronte cun visitante que disque escribe poemas aló en Bos Aires. Os que andamos polo mundo adiante non estamos nadiña sorprendidos. É ben coñecido o agarimo do Apóstolo para con todos aqueles que forman parte do amplo e variado colectivo social de afastados da súa terra. A continuación e por xentileza do director da "Radio do Ceo" [Luís Seoane] reproducimos en exclusiva a gravación enteira da conversa entre Carlos Penelas e Santiago Apóstolo.

- Santi: ¡Home! ¡Unha boa alegría! Non pensaba que puideses xuntar euros para volver dar unha volta pola terra dos teus pais. Aínda vai resultar que a neta do meu amigo Pascasio da Fonsagrada faga de ti un convencido neoperonista. En Roma temos agora un xefe arxentino que é moi boa persoa e que me pediu un esforzo na realización de milagres. Foi moi amable comigo pero non me gustou nada a súa mención ao seu equipo de fútbol. Dixo algo así: "Por favor, Santi, hacéme la gauchada. Te lo pido como hincha de San Lorenzo. Necesito ratificar el éxito del pontificado con un par de milagritos tuyos”.

- Carloncho: ¡No me cargués! Vos sabés que disfruto hablando contigo, más allá de que me rompa los bolsillos cualquier devaluación del peso argentino. Contigo se puede hablar. Tenés una historia detrás. Bueno, sobre Jorgito te puedo decir que es una persona austera. Me gusta su estilo pero lo veo medio desinformado o en las nubes. Me refiero a pedirte milagros a vos que estás en plena crisis. Es lógico que te sientas abatido y defraudado después del afane del electricista de la catedral. Si no pudiste evitar el afane en tu propia casa no te veo con fuerzas para hacer dos milagros.

- Santi: Non penses que os santos estamos libres das depresións. Poida que sexamos máis fortes que algúns cidadáns pero tamén sufrimos moito cando recibimos traizóns aos nosos desinteresados favores. Contábache o de Xurxiño de San Lorenzo de Almagro porque pensaba que ti viñas pedirme que fixese campión aos "Vermellos de Avellaneda". A verdade é que o teu equipo vai ir moi ben no campionato. Non teño dúbida de que "Independiente" está mellor que nos anos pasados. O feito de ter de presidente a un sindicalista mafioso é unha garantía de éxito xa que un santo coma min só pode botar man dos rezos e das plegarias. Hoxe o mellor é ter moitos pesos para que Bebote reparta cos rapaces da activa "barra brava" que grita cada gol con fonda paixón.

- Carloncho: Bueno, Santi, me dejás más que sorprendido con tus conocimientos sobre el fútbol argentino. Pensaba que los santos no tenían tiempo libre para informarse sobre deportes al tener que estar siempre a la orden de Nuestro Señor Jesucristo. Es cierto que quería pedirte algo pero es para la familia. Te agradecería me echés una mano con la salud para Rocío, Ana, Eugenia, Emiliano, Lisandro, Ampi y Lautaro. No te pido nada para mi porque soy un hijo de gallegos que vive feliz en la capital argentina. Mi única preocupación es que los míos se salven de cualquier ataque de los virus podridos que andan sueltos por el mundo. Al ser de sangre gaita estoy inmunizado. No me afectan las boludeces envidiosas de los que andan siempre quejándose porque no les toca la lotería.

- Santi: Vexo que non sabes nadiña de Teoloxía. Os santos temos libre o domingo para facer o que nos pete. Hai compañeiros que van camiñar polo monte, por exemplo Cristovo. Outros aproveitan para achegarse pola lareira familiar para gozar con aquelas pataquiñas da infancia. Eu estou demasiado afastado da beira do Tiberíades; entón vou mollar os pés no areal de Laxe. Na beira do mar adoito facer uns minutos de ximnasia mental para limpar a miña cabeciña dos malos pensamentos que tiven durante a semana. Non penses que ser un santo é doado. Tes que reprimirte diante dos fieles que piden sen freo. Ninguén dá e así a nosa relixión non ten futuro.

- Carloncho: Siempre pensé que ser santo era un laburo bárbaro. Todos los creyentes alrededor tuyo en reverencia. Te rodean de flores y te honran con miles de misas el día de tu cumpleaños. Tenés millones de hinchas repartidos por el mundo que confían en que tus virtudes los ilumine en el buen camino. Hasta los gobernantes se inclinan para invocar tu protección. Me parece que te quejás sin razón ninguna. Perdonáme, Santi, a lo mejor me equivoco pero vos no gastás un mango. Quiero decir que no te afecta la fluctuación del euro o que los rusos corten la canilla del gas que viene para Europa. En la catedral sos el capo al que nadie le discute su poder divino. En serio, no entiendo que tengas malos pensamientos.

- Santi: Hai uns séculos era un bo choio ser santo. Agora vaise complicando pola competencia e as novas tecnoloxías. Hai unha chea de novos predicadores sen base espiritual que nos están quitando seareiros. Contan un conto chamado "Deus é amor" e a cestiña das esmolas, énchese de cartos. Coas novas tecnoloxías axiña os santos imos ter que tramitar unha pensión xubilatoria. O noso esforzo evanxelizador a súa xa escasa actual efectividade. Se premes no móbil ou no ordenador terás diante dos ollos ao teu "Personal Trainer" que se encargará da xestión dos teus pecados. O tratamento indicado é atender as doses de insuperables ofertas de permufes, cursos de ioga, cremas tonificadoras e bronceados da pel. Entenderás, meu amigo, que estea canso de tanta tontería e me retire.

- Carloncho: ¡La pucha, Santi! ¡Vos no te podés ir! Es impensable una Galicia sin el Apóstol. Ahora que estabas aclimatado a la humedad volvés para convertirte en un emigrante retornado. En Israel no te quieren. Te aseguro que los sionistas no te dan el pasaporte. No te olvidés que abandonaste la fe de los hebreos. Por favor, pensálo bien antes de abandonar el rincón verde de Rosalía de Castro. No es buen cambio el dejar los ríos y fuentes gallegas por la seca arena de Galilea. Si te vas me dejás tirado. ¡No puedo volver más acá! Si finalmente decidís borrarte te pido que firmés el decreto celestial correspondiente para elevar a los altares al leonés Buenaventura como San Durruti. Me voy que me está esperando mi esposa. Te agradezco tu cordialidad. Ya sabés que en la porteña calle Moreno tenés un bulín a tu entera disposición por si cruzás el Atlántico. ¡Dale!

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
• Dona Diáspora en Hollywood.
• Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
• Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
• Galicia fíxose na diáspora.
• Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
• Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
• Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
• Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
• As alegrías e as penas de dona Diáspora.
• Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
• Un tango para Rosalía de Castro.
• Forza Uruguai!.
• No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
• Dona Diáspora quere máis retorno.
• Os grelos de Gladys.
• Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
• As empanadas montevideanas de dona Valentina.
• Un baúl da Arxentina.
• A tolemia do voto emigrante.
• A singradura emigrante.
• O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
• Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
• A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
• As mans de María.
• Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
• O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
• Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
• As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
• Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
• Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
• O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para Castelao Bragaña.
• A biografía dun poeta emigrado.
• Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
• A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
• Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
• Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
• O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
• Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
• Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata.
• Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
• Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
• A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
• ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
• A familia Penedos de Pasarela.
• Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
• O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
• O neno do lobo en Montevideo (I): “Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga”.
• Unha boa vacina contra do peronismo.
• ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
• O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
• A güeya dun gaucho de Ribadeo.
• Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
• Un ferreiro de Tines en Montevideo.
• Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
• Os nosos herdeiros riopratenses.
• A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
• Un emigrante de Fisterra.
• Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
• Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
• De Barallobre a Bos Aires .

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).