Paul Krugman, economista, divulgador e xornalista estadounidense, escribe dende o ano 2000 unha columna de enorme prestixio no New York Times. Actualmente é mestre de Economía e Asuntos Internacionais na Universidade de Princeton, e no 2008 foi merecedor do Premio Nobel de Economía. Paul Krugman non sabe nada de elefantes. Nin de escopetas. É Neoyorquino e foi criado en postulados algo distantes a idea dos texanos de nacer cunha escopeta entre as mans. El naceu cun libro e despois de estudiar nas mais prestixiosas universidades acabou asesorando ao goberno Reagan. Na súa última columna no Times Krugman fala do que denomina “Europe Economic Suicide” en base as novas de empresarios e cidadáns da Unión que tomaban a vía rápida e acababan coas súas vidas acosados polas débedas e a falla de saídas viables. Krugman vai máis aló, cito; “Estoy seguro de que ante estas noticias no fuí el unico lector, especialmente entre los economistas, que se pregunta si el meollo de la historia no esta tanto en las personas como en la aparente determinación de los lideres europeos a cometer “suicido económico” para todo el continente en su conjunto”. Suicidio económico. Un mal ben coñecido aquí na comarca o relativo as decisións críticas de moitas persoas diante de escenarios dramáticos ou de difícil resolución. Nesta semana especialmente fértil en novas estarrecedoras de tódalas clases (herdeiros reais que se disparan nos pés, monarcas que caen ás catro da maña en paises extranxeiros mentres cazan elefantes a prezo de ouro, recurtes e máis recurtes...) un non deixa de pensar nas verbas de alguén dotado para a análise económica. Con Krugman son xa dous os Nobeles de Economía (un título do que tamén carece o de Leman Brothers, De Guindos) que se amosan frontalmente encontra das medidas de austeridade extrema que Alemaña obriga a tomar a toda a Union Europea. Persoas capacitadas para manifestarse nos termos que o fan e que, ademais, non se amosaron tan “abertos” á desregularización financieira que nos ten situado no escenario de crise no que nos atopamos. Tanto Krugman como Stiglitz (outro Nobel contrario os recurtes) consideraron nefastas as eliminacions de regulamentos e leis que controlaban os mercados financieiros antes do desastre. Tanto como a actual premisa da austeridade como solución de todolos males, unha falacia que nos aboca á ruina máis absoluta de camiño cara un final sanguento. Así que, a todo o que nos últimos tempos levamos sufrido, recurtes en materia de calidade social, económica, cultural, sanitaria, educativa ou democrática, agora unimos un máis. Recurtamos na intelixencia dos nosos lideres. Eran moi burros pero agora, ademais, son sordos. Non oen nin ven máis que o que precisan ver e oír. Merkel, FMI, Botin, iso si. Krugman, Stiglitz, iso non. Que saberán eles. Eu, a vista de todo isto, preferiría que de agora en diante a política económica se fixera nunha taberna e, na mesa encargada, poderiamos situar ao ex-alcalde de Santiago, presunto estafador a Facenda Publica, a “El Dioni” ladron ex-convicto dun furgón blindado, o xenro de ouro “Don Iñaki”, capaz de estafar presuntamente millóns de carto público e ó ex-alcalde de Cee, imputado por sete delitos, varios deles de natureza economica e fiscal, a vista de que parece que eles saben máis do “negocio” e operan sen cortarse un pelo neses “terreos”. Para vixiar que nada pase, o “Monarca” podería facer garda na porta coa escopeta na man por si se achega algún elefante. Postos a facer chambonadas, mellor os chambons. ¿Non?

• José Luis Louzán (louzan[arroba]quepasanacosta.gal).

Verdades

• Zozobra.
• Folga.
• Fe.
• 99 non é 100.
• Calma chicha.
• Ánimo Ramón.
• A Fuxida.
• A nosa maior prioridade.
• Imputados, témolos a eito.
• Fraga. A Costa é miña.

As Verdades como puños de José Luís Louzán

• Talibanismo.
• Totalitarismo.
• Apatía.
• Constitución. Solutions.
• Pesimismo Vs Optimismo.
• PPSOE.
• Agora que sabemos a verdade.
• Mercenarios.
• JMJ.
• Spitzer.
• Deberes.
• O Dilema.
• Pérez.
• AA.
• Mouseland.
• First Lady.
• Feitos.
• Cálculo Mezquino.
• Saqueo Vikingo.
• Medidas cautelares.
• A memoria.
• Neutral.
• Falso.
• Cómplices Silenciosos.
• Tufillo.
• Podre.
• Dinosaurios.
• Pese a quen pese.
• Nestes días tan terribles.
• Indiferenza.
• A estafa.
• Fascismo.
• Municipais
• Marbella.
• Cuestión de tempo .
• Falsas aparencias.
• Despilfarro.
• Envexa.
• Shackleton.
• A fin da sociedade civil.
• A Resposanbilidade.
• Tabaquismo.
• Por que?.
• Solutions. Medio ambiente e enerxía.
• Liberais Contra conservadores.
• Solutions. Economía.
• Entelequia.
• Liderazgo.
• A Patronal.
• Fuxir da poliarquía.
• Intrigado.
• Lobos e ovellas.
• Límites xeográficos.
• Volver.
• 110 veces despois.
• Vacacións.
• Errores de bulto.
• Iluso.
• É nosa.
• Máximo de Hubbert.
• Sentenciados.
• Euforia.
• Sociedades Inflamables.
• Servil e ignorante.
• Colapso.
• Nos mundos de Yupi.
• "Agallas".
• O Circo das Pulgas.
• A fin dos moderados.
• Ilusión de movemento.
• "Aínda que pareza mentira...".
• A Ignorancia.
• Síntoma.
• Porque lle chaman lei cando queren decir cachondeo.
• Ruanda.
• Naves de Marte.
• Realismo Vs Optimismo irracional.
• Nunca Xamáis.
• A débeda.
• Clamor.
• Debates estériles.
• Irresoluble Problema.
• SERGAS S.A..
• Tópicos e presuposicións.
• A Praza que nos separa.
• Alzheimer público.
• Falando o valeiro.
• Desistencia de autoridade.
• Conspiranoia.
• Piratas a bordo.
• Esquizofrenia política.
• Conciencia.
• Papel mollado.
• O vaso medio cheo....
• Patrimonio do Estado?.
• Perversión.
• Unicamente naquel lugar.
• “Nenu, Que mala es la Dronga”.
• Un modo distinto de gobernar.
• Postais.
• O Complexo de inferioridade.
• Summer in the city.
• Todo necio confunde valor con precio.
• Os “Salvapatrias” .
• Infamia.
• Amigos.
• Baixo a tiranía da ignorancia.
• Dereitos.
• Event Horizont.
• Non me gusta a túa musica.
• Falsas apariencias.
• Evidencias que nos matan.
• Cidade sen lei.
• O dia de.
• A noite do cazador .
• O asombroso caso da urbanización pantasma.
• A venda nos ollos.
• A utopía Democrática do mundo de nada .
• A delgada liña vermella .
• Unha chispa de luz no lugar máis aburrido do mundo .
• Os catro pilares do desastre .
• A triste realidade de cada día .
• Eu non son Anxo Quintana.
• Dúbidas Razoables.
• A mente sobre a materia.
• Todos vivimos na política.
• O progreso.
• Xente corrente:
• A Responsabilidade.
• Terra de miserables.
• Escaso prezo.
• I have a dream.
• A Constitución de todos?.
• Corralito.
• Un país metido nunha fosa.
• Categorías.
• A delgada liña.
• Notoriedade.
• Autoritas.
• Onde vas Alfonso XIII? IIª parte.
• Onde vas Alfonso XIII?.
• O sentido da medida-
• Estamos concentrados.
• A Espeleoloxía é unha ciencia.
• Que verde era o meu val.
• Tórrido verán.
• Carta aberta a D. José Bono Martínez, Presidente del Congreso de los Diputados..
• En realidade todos son iguais.
• Don Cretino e a grande tarta do Rei.
• Cuestión de principios.
• Ás veces dáme moita vergoña ser de Cee.
• Ignorantes Consentidos.
• Punxsutawney Phill.
• Bandeiras dos nosos fillos.
• 200.000 m2.
• A hora das depedidas.
• Longo Abril de chuvascos.
• Leis para nada.
• A fin da Inocencia.
• Chiringuitos.
• “Había una vez, un circo....”.
• Agora vai parecer que esto son as Seychelles.
• Sobre a erótica do poder e de como “aplicarse o conto”.
• Porque os chaman impostos cando queren dicir roubo?.
• Verdades como puños: Unha breve introdución.