O Naufraxio da dorna "Magdalena"
14:53 16/10/10
Continuamos coa proposta chea de salitre, con sabor a un mar de ausencias que nos ofrecen Xusto Fisterra e Manuel M. Caamaño dende as súas bitácoras. Unha sección cargada de sentimento, onde as historias dos naufraxios se contan en primeira persoa.
Hoxe, dende Muros, Manuel M. Caamaño cóntanos unha nova historia salgada dalgún home de pedra en barco de pau.
![]( "naufraxio-dorna-magdalena")
O día 26 de marzo de 1913 desatouse un violento temporal nas costas de Galicia, moitas pequenas embarcacións que saíran esa madrugada a pescar víronse sorprendidas polo virulento temporal do SW. tendo que salvar enormes dificultades para regresar a porto, pero algunhas non o conseguiron.
A dorna "Magdalena" saíra de Muros esa madrugada coa intención de pescar nun caladoiro situado a oito millas ao WSW. de Monte Louro denominado "Mar da Ola". Ía patroneada polo muradán Manuel Andrade Martínez levando como tripulantes a un fillo seu de curta idade e ao mozo de 15 anos Manuel Fernández Martínez.
As familias dos mariñeiros que saíran esa mañá ao mar amoreábanse no porto esperando ver remontar a punta do Rebordiño aos seus que chegaban exhaustos despois de pelexar varias horas contra as enormes vagas e os fortes ventos.
María Lago, esposa de Manuel Andrade preguntaba a todos os que arribaban a porto pola sorte dos seus, José Martínez Álvarez (Pepe de Chuvasco), patrón da lancha "Peregrina" confirmoulle que os vira antes de desatarse a tormenta en "Mar dá Ola" pescando, pero que logo non os volvera a ver.
Pasaron as horas e María foise quedando soa no porto muradán co convencemento de que o seu marido e o seu fillo xa nunca regresarían ao seu lado con vida. Días despois sóubose que os restos da dorna "Magdalena" apareceron nas praias do municipio próximo de Cee. Dos corpos dos desgraciados mariñeiros, nunca mais se soubo.
Outros tiveron mellor sorte. A lancha "Fortuna" da Virxe do Camiño que saíra esa mesma madrugada para pescar no Canto arribou ao día seguinte no porto de Camariñas cos seus cinco tripulantes exhaustos pero vivos.
Un inverno máis o mar cobrouse nesta vila o seu tributo de vidas humanas.
O Naufraxio da dorna "Magdalena"
O día 26 de marzo de 1913 desatouse un violento temporal nas costas de Galicia, moitas pequenas embarcacións que saíran esa madrugada a pescar víronse sorprendidas polo virulento temporal do SW. tendo que salvar enormes dificultades para regresar a porto, pero algunhas non o conseguiron.
A dorna "Magdalena" saíra de Muros esa madrugada coa intención de pescar nun caladoiro situado a oito millas ao WSW. de Monte Louro denominado "Mar da Ola". Ía patroneada polo muradán Manuel Andrade Martínez levando como tripulantes a un fillo seu de curta idade e ao mozo de 15 anos Manuel Fernández Martínez.
As familias dos mariñeiros que saíran esa mañá ao mar amoreábanse no porto esperando ver remontar a punta do Rebordiño aos seus que chegaban exhaustos despois de pelexar varias horas contra as enormes vagas e os fortes ventos.
María Lago, esposa de Manuel Andrade preguntaba a todos os que arribaban a porto pola sorte dos seus, José Martínez Álvarez (Pepe de Chuvasco), patrón da lancha "Peregrina" confirmoulle que os vira antes de desatarse a tormenta en "Mar dá Ola" pescando, pero que logo non os volvera a ver.
Pasaron as horas e María foise quedando soa no porto muradán co convencemento de que o seu marido e o seu fillo xa nunca regresarían ao seu lado con vida. Días despois sóubose que os restos da dorna "Magdalena" apareceron nas praias do municipio próximo de Cee. Dos corpos dos desgraciados mariñeiros, nunca mais se soubo.
Outros tiveron mellor sorte. A lancha "Fortuna" da Virxe do Camiño que saíra esa mesma madrugada para pescar no Canto arribou ao día seguinte no porto de Camariñas cos seus cinco tripulantes exhaustos pero vivos.
Un inverno máis o mar cobrouse nesta vila o seu tributo de vidas humanas.
- Manuel M. Caamaño (Homes de Pedra en barcos de pau).
Máis información
- Blog de Xusto Fisterra: Xusto Fisterra.
- Blog de Manuel M. Caamaño: Homes de Pedra en barcos de pau.
A cara máis íntima do Naufraxio
- O Urlea.
- Cariño, agarimo e Miramar.
- Unha vida truncada nunha hora.
- "Foulas Anacaradas".
- O Isleña - Un naufraxio esquecido?.
- O Barito, unha morte predecible.
- Historia dun espolio.
- O tío Benito e mais o Tío Juanitiño.
- O Vapor da Prata (o Skyro).
- O Enero... lembranza ó Carme.
- Traxedias esquecidas: O Vapor "X2".
- Gran Soleiro II: Un rescate, unha perda....
- Dom Pedro.
- O naufraxio do Frank C en primeira persoa.
- A cara máis íntima do Naufraxio: O Frank C.