Un #25N polas mulleres e nenas con discapacidade

06:30 25/11/16

Xa sabes todas as citas reivindicativas que hai na Costa da Morte arredor do #25N. E para lembrar a importancia de datas coma esta, a Asociación de Mulleres con Discapacidade de Galicia (ACADAR), pertencente á COGAMI (Confederación Galega de Persoas con Discapacidade), emite un comunicado ben sentido no que piden aos órganos de goberno que teñan especial atención nas mulleres e nenas con discapacidade, por seren máis vulnerables.

ACADAR: 25N, Día da non violencia contra as mulleres

Mulleres de COGAMI e ACADAR contra o maltrato O día 25 de novembro non vai con ninguén de preto. É unha temática que fire e asusta. Á vez vai con todo o mundo dado que é un día no que diversos grupos de persoas desde o individual ata o colectivo, maniféstanse en contra da súa existencia. É politicamente correcto facelo. Espérase de nós que o fagamos, e facémolo. A pesares de que no día a día, inconscientemente, lanzamos centos de mensaxes e conductas incapacitantes cara outras mulleres. Desde ACADAR, a Asociación de Mulleres con Discapacidade de Galicia, trasladamos a necesidade inmediata de que as persoas que conformamos a sociedade actual deixemos de ‘facer que facemos’. Deixemos de vivir en universos paralelos. En espazos onde moita xente aínda descoñece experiencias vitais. A súa propia veciña pode estar vivíndoo. Ou o seu propio pai pode estar a exercela sobre a súa propia filla. Experiencias que son verdades coma puños. Deixemos de vivir na ignorancia das cifras. Pois a cantidade de mulleres con discapacidade que vivimos unha situación de violencia ao longo da súa vida a mans das súas parellas e/ou exparellas é dun 23,3% fronte ao 15,1% de mulleres que non teñen discapacidade, atendendo aos datos da Macro Enquisa sobre violencia de xénero realizada polo Estado Español no ano 2015. Comecemos a compartir espazos onde a xente coñeza as experiencias vitais que, como mulleres con discapacidade, podemos vivir. Experiencias que son verdades coma puños. Que falan da pel de 2,3 millóns de nenas, adolescentes, adultas e maiores con discapacidade. Necesitamos visibilidade, apoio e recursos tanto da veciñanza coma das corporacións políticas municipais, autonómicas e estatais. Cando estas cheguen a un estado de inconsciencia consciente, verán que no día 25 de novembro grítanse ao ceo centos de miles de situacións reais que vivimos como mulleres e como mulleres con discapacidade que nos impiden vivir con pleno dereito e liberdade o noso proxecto vital en igualdade de condicións e oportunidades que outras mulleres. Por todo isto, trasladamos as seguintes demandas:

Ao Congreso, que marque uns obxectivos concretos no Pacto de Estado contra a violencia machista en consonancia coas demandas que trasladamos desde o movemento asociativo activista formado por mulleres con discapacidade e que cada un destes estea dotado dunha partida orzamentaria concreta que garanta a súa consecución.
Ao Congreso, que engada no Plan de Estudos do todos os Centros Educativos, desde Infantil ata Bacharelato, unha materia obrigatoria para todo o alumnado centrada na Educación do valor da igualdade e bo trato entre as persoas para diminuír así as formas de discriminación por razón de sexo, xénero, capacidade, relixión, orientación sexual ou nivel económico.
Ás entidades de mulleres, que teñan en conta tamén a característica da discapacidade á hora de planificar as súas programacións no canto da violencia contra as mulleres.
Que se reforme a Lei Integral de Violencia de Xénero, reflexando todas as formas de violencia que viven as mulleres.
Que se incorpore a perspectiva da discapacidade en todos os proxectos subvencionados con fondos públicos que vaian relacionados coa violencia contra a muller, incluíndo a mulleres e nenas con discapacidade.
Que se incorpore o indicador da discapacidade en todas as estatísticas de violencia contra as mulleres, tanto maiores como menores de idade, en calquera ámbito territorial.
Que se garanta o acceso ás mulleres e nenas, con discapacidade en situación de violencia a todos os bens, servizos e recursos equitativos acorde ás necesidades das mulleres con discapacidade aos cales ten dereito calquera muller vítima de violencia de xénero.
Que a situación de violencia nunha muller con discapacidade sexa un motivo paro o recoñecemento da necesidade para o aumento de horas na percepción da libranza de Asistencia Persoal.
Que se doten suficientemente as partidas orzamentarias, especialmente nas Comunidades Autónomas e os recursos de proximidade para mellorar a atención ás mulleres con discapacidade e ás súas crianzas.
Promover formación especializada ao conxunto de profesionais dos ámbitos xudicial, sanitario, educativo e social para mellorar a atención e calidade no funcionamento dos servizos especializados para as mulleres en situación de violencia contra as mesmas.
Reforzar a protección ás mulleres en situación de violencia e, de ser o caso, con menores ao seu cargo.
Realizar campañas de sensibilización e prevención de novas formas de violencia.