Os que coñecemos un pouquiño da exitosa historia da nosa diáspora na Arxentina estamos abatidos. Hai anos cando falabas do Centro Galego de Bos Aires sentías fondo orgullo de pertencer a unha estirpe de loitadores solidarios. A historia emigrante ten tres predafitas en tres capitais americanas: A Habana, Bos Aires e Montevideo. Foi na illa de Cuba onde comezou a construcción nun fogar común para os desprazados do paraíso galego. Despois na capital arxentina e finalmente na capital uruguaia coa fundación da Casa de Galicia que axiña festexará o seu centenario. Os vellos fundadores pensaban coa cabeza e co corazón. Querían manter viva a cultura propia sen esquecer o coidado da saúde. Por medio do pagamento dunha cota mensual tiñas o dereito de asistir a clases de baile, gaita, lingua e literatura galega e tamén asistencia médico-hospitalaria. Ter o carné social era moi proveitoso. Mantiñas a liña de comunicación coa aldea e achegabas aos descendentes para facelos membros da ponte espiritual que por enriba do Atlántico ía dereitiña ata a praza compostelá do Obradoiro. En terra allea é unha gran tranquilidade o ter un acubillo onde quecer o espírito e o corpo en irmandade cos compañeiros de viaxe. A unidade fai que a comunidade galega no exterior sexa respectada e facilita ter voz autorizada diante das administracións públicas dos países de acollida. O esforzo común e a teima de valiosos dirixentes foi quen de erguer con milleiros de adobes a lareira social. Sen esquecer que os servizos médico-hospitalarios permitiron que os fillos e netos puidesen ser contratados para coidar da saúde dos seus devanceiros. Se coñeces ao médico é moito máis doado pedir cita cando tes unha doenza. A desfeita en Bos Aires non foi dun día para outro. Hai máis de 20 anos que o Centro Galego comezou a coxear. Por desgracia as comisións directivas non souberon manter unha actividade normal de funcionamento dos servizos e a nosa vella entidade foise asulagando coas débedas e a perda de afiliados. Pasaron moitas cousas. Houbo erros na xestión pero levo décadas escribindo sobre o pasado e agora o que importa é este presente de fonda decepción e tristeza. Quero facer fincapé en que a actual crise no Centro Galego non me sorprende nadiña. O que está acontecendo é unha mostra da acción do goberno presidido por Mauricio Macri. Os que non se deixaron engaiolar polos contos baratos de don Mauricio –un candidato sen ética--- ética ningunha--- sabían perfectamente que ía liquidar a mutualista dos galegos se gañaba as eleccións. O que me doe e quenta é que miles de socios votasen contra dos seus intereses. Para o actual presidente o Centro Galego é un gasto. Non quere poñer un peso dos orzamentos públicos para que os socios sigan tendo o seu médico e o seu hospital. Sendo inimigo declarado da sanidade pública o é tamén do sistema mutualista onde os asociados son donos das instalacións onde os atenden. O interventor cumpre ordes. Disque o seu nomeamento foi por medio dunha recomendación de Carlos Grosso (ex intendente da capital, 1989-1992) que é moi coñecido pola coima que se levou da empresa Manliba da familia Macri por un contrato millonario para a recollida de lixo. O interventor ten que privatizar (vender) o Centro Galego e para iso antes debe de cortar algunhas cabezas con despidos de funcionarios con moitos anos de traballo. É un bo macrista que contrata a ducias de “ñoquis” con salarios de entre 30 e 40 mil pesos mensuais para labores de escolta e esculca. O actual goberno está formado por un grupo de delincuentes. Case todos os ministros teñen un pasado de estafa e roubo de fondos públicos. O certo é que foron elixidos e hai moitas explicacións para achegarse a entender que un país que onte tiña un alto nivel de benestar estea agora afundido na miseria. O que me alporiza é o voto macrista dos nosos emigrantes. Non ten xustificación racional xa que Macri é o contrario do que un cidadán normal considera como persoa de ben. O problema está en que a gran maioría dos emigrantes que votaron a Macri son herdeiros. Quero dicir que recibiron unha propiedade ou un comercio ou dólares no banco. Nunca suaron. Son os infelices que envexan aos millonarios pero afirman que todo o que teñen é porque sempre traballaron moito. Son os que din que ninguén lles regalou nada. Estes desgraciados criticaban aos veciños que viñan de mercar o seu primeiro coche usado. Está diante dos ollos o que obtiveron co seu voto. Un país onde o litro de leite custaba dez pesos con Cristina Fernández e agora non baixa dos 25 pesos. Estes votantes descerebrados son os mesmos que andan con trapalladas nas redes sociais sobre a recuperación do Centro Galego. Son os mesmos que cargaban contra Cristina repetindo as mentiras e insultos dos asquerosos mercenarios do “Clarinete”. Algúns, se falas con eles dos goles de Independiente ou de River Plate ata teñen o seu humor pero cando opinan sobre a política arxentina hai que fuxir xa que non é posible o diálogo. Son críticos co interventor pero sen facer referencia aos responsables dos atrasos nas axudas económicas no Ministerio de Desenvolvemento Social. Non se fala do Ministerio de Saúde Pública, non sexa que se enfade o fillo de galegos que é o seu titular. O glorioso Centro Galego de Bos Aires non ten viabilidade como mutualista. Os ingresos son insuficientes. Xa fixen as contas hai anos nas que abondaba nos gastos e nas débedas. Dicía de aquela que solución ata que volva un goberno honrado pasa pola escisión xurídica da sección cultural. Propoño que o actual “Instituto Argentino de Cultura Gallega” se constitúa en fundación coa achega da Xunta de Galicia. Eu sei que haberá unanimidade no Parlamento de Galicia para incluir nos orzamentos xerais unha partida para a conservación da “Pinacoteca do Centro Galego de Bos Aires”. A contrapartida pode ser a obriga de organizar visitas ao noso tesouro artístico na capital arxentina. Os que desexen máis información poden ver o catálogo das obras no libro do doutor Padorno editado con motivo do centenario. A sección médica coido está perdida. O mellor é a estatización pero co desgoberno macrista non é posible xa que prefiren a coima do grupo empresarial indecente de Ribera Salud.

• Manuel Suárez Suárez.

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do avó Pascasio: Que me estás contando?.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos fortes para o gobernador de San Luís!.
• As cartas do avó Pascasio: Macri defraudou á cidadanía arxentina.
• As cartas do avó Pascasio; Unha para todos no medio da cancha.
• As cartas do avó Pascasio: En San Martín de Ándelos.
• As Cartas do Avó Pascasio: Aplausos para o gobernador gayego de San Luís!.
• As Cartas do Avó Pascasio: Sempre fixen o que debín
• O regreso da Illa do Tesouro.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha afronta que debe ser denunciada.
• As cartas do Avó Pascasio: Os sangüichitos da malcritud.
• Desde o 2 de maio de 1907 en Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: The Oxford Union.
• As cartas do Avó Pascasio: A soia é un Poroto.
• As Cartas do Avó Pascasio: O hospital dos emigrantes galegos en Bos Aires.
• Imos a Montevideo!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha proposta para o ministro arxentino de Saúde.
• As cartas do Avó Pascasio: Dúas ducias de ñoquis macristas.
• As cartas do Avó Pascasio: Quero falarche do Centro Galego de Bos Aires.
• Imos a Montevideo!.
• O glorioso Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: Un mercenario no Banco da Nación Arxentina.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha camioneta para o alegre “sojerito” exportador.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha carta para Giulianno Sorettini.
• As Cartas do avó Pascasio: Os aires acondicionados.
• As cartas do avó Pascasio: Alalá de Morazón.
• O ingreso do Tato da Valiña na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Unha bolsiña con castañas de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: Aqueles que votaron en contra propia.
• As Cartas do Avó Pascasio: Unha esmola de don Mauricio.
• As cartas do avó Pascasio: Don Hipólito, cen anos despois.
• O noso benquerido Centro Galego de Bos Aires.
• As Cartas do Avó Pascasio: O indigno réxime macricida.
• Agrandouse o Uruguay!.
• As cartas do Avó Pascasio: Clínica Sanitaria do Globo Amarelo.
• As cartas do Avó Pascasio: O que non podes facer na Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Un angustioso caso de cornudismo macricida.
• Gol de Peñarol!.
• As cartas do Avó Pascasio: O gran traidor na catedral de Etchemiadzin.
• O milagre de Tandil.
• As cartas do Avó Pascasio: A concha da Shell.
• As Cartas do Avó Pascasio: Sen asado na grella e sen pan no forno.
• As cartas do Avó Pascasio: O complexo de dona Florinda.
• As Cartas do Avó Pascasio: Unha alegre grasita coloreada.
• As Cartas do Avó Pascasio: O saqueo do réxime macricida.
• As Cartas do Avó Pascasio: A aporofobia do réxime macricida.
• Un moi lixeiro mecánico dental.
• As cartas do Avó Pascasio: Hai algo que non pecha.
• As Cartas do Avó Pascasio: O regreso de Alberto Manguel.
• A familia Batán do Mosquetín.
• A Banda Oriental é un bastión de benestar.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha cancha moi enlamada.
• As cartas do Avó Pascasio: Un bo vaso de viño tinto.
• As cartas do avó Pascasio: Unha changuita para Inés.
• As cartas do Avó Pascasio: A dieta macricida prohibe o asado.
• As cartas do avó Pascasio: O macriquilombo instálase na República Arxentina.
• Isabel, a noiva “gayega” de Carlos Gardel.
• Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• As cartas do avó Pascasio: A nacionalización do Centro Galego de Bos Aires.
• Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
• A dieta macricida do globo amarelo.
• A marcha atrás tamén é un cambio.
• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

Fonte

• Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).