A emigración no século XX

Firmas QPC

19:54 29/09/10

No século XX, Arxentina despraza a Cuba e convértese no principal centro receptor dos nosos emigrantes. En 1923 constituíase nestas terras a Sociedade Agraria e Cultural dos Fillos do Partido de Corcubión, que non sería a única sociedade fundada polos nosos emigrantes pero si a máis importante e que, ademais de publicar informacións sobre a nosa terra, tamén tivo iniciativas de carácter benéfico como a construción de varias escolas primarias en diversos lugares. Tamén se poden salienta-las asociacións fundadas polos emigrantes de Fisterra, Muxía, Zas... caracterizadas todas elas polo amor á súa terra natal e que desenvolveron importantes actividades ademais de servir de apoio ós emigrantes cando chegaban a América. Despois da Guerra Civil, a emigración americana estará mediatizada polo cambio de actitude das diferentes repúblicas que limitarán a entrada de efectivos e que buscarán unha emigración de carácter selectivo. Ademais o cambio de situación económica que ten lugar no continente americano fará que a emigración vaia indo a menos ata a súa desaparición a comezos dos anos 60. Na década anterior tivo lugar o boom venezolano e tamén o das pesquerías peruanas, na que terán un papel destacado os mariñeiros de Malpica (na foto os patróns e mariñeiros do Chimbote), pero estas experiencias mantivéronse durante poucos anos e non chegaron a se consolidar dun xeito permanente polo que o continente americano cederá o seu lugar a Europa como novo destino dos emigrantes.

A persistencia da emigración ó longo de todo este século (aínda se mantén na actualidade, se ben con diferentes destinos) débese a permanencia daqueles factores xa aludidos cando falabamos do século XIX. O predominio da pequena explotación non tivo resposta axeitada ata a recente concentración parcelaria, que aínda así non chegou a tódalas parroquias e lugares. Vendo as porcentaxes de poboación en cada sector económico confírmase o atraso económico da zona e a súa posición de espacio intermedio entre as zonas deprimidas rurais e as de desenvolvemento urbano. A meirande ocupación, en liñas xerais, estivo ó longo deste século nas actividades agrarias, salientando a súa especialización forestal, base dunha parte do reducido compoñente industrial a través de pequenos serradoiros que aínda se manteñen en moitos lugares da nosa zona. Tamén a pesca, na franxa litoral foi un dos sosténs da economía. Esta pesca de baixura, fundamentalmente, que pervive con certos atrancos estase a combinar coa instalación de varias piscifactorías que abren novas posibilidades de mercado para este sector. A industrialización, salvo nalgún caso como o de Cee, é moi feble e os serradoiros mencionados liñas atrás só realizan a primeira fase de transformación da madeira. Tamén neste apartado habería que facer mención dos talleres de artesanía, especialmente de cerámica, e a confección manual de encaixes e bordados. A construción, despois da gran expansión destes últimos anos anos rexistra un importante estancamento do que vai saíndo moi lentamente. Outro importante atranco é o escaso dinamismo comercial, limitado o mesmo cá industria, por unha rede de infraestructuras e equipamentos con importantes carencias. O panorama que ofrecía este sector ata hai poucos anos caracterizábase pola presencia, nas poboacións máis importantes, dalgunhas sucursais bancarias, establecementos de vendas polo xunto, variados servicios persoais, educativos ... e a administración pública local nas capitais dos concellos. Moitas destas cousas están a cambiar dende a entrada española na UE e na década dos 90 acométeronse diversas e variadas melloras contando para iso con fondos europeos. Na actualidade, A Costa da Morte atopou no turismo de calidade un importante recurso para o seu desenvolvemento. Para iso conta con atractivos espacios naturais, praias, un patrimonio histórico e cultural que se debe revalorizar, unha variada gastronomía ... pero aínda faltan infraestructuras e servicios adecuados para poder explotar esta importante potencialidade turística. Estanse dando os primeiros pasos neste aspecto polo que agora é tempo de seguir mellorando e loitando para que a Costa da Morte medre e xere riqueza para todos evitando que as futuras xeracións teñan que recorrer á emigración por falta de oportunidades.