Moi querida neta Cristina:

Escribo para comentarche que na nosa última reunión apaixonámonos nun lindo debate sobre o vello tema do fútbol profesional e os seus dirixentes. O recente escándalo na FIFA é o comezo dunha tardía limpeza que se veu pospoñendo porque os afanancios nunca se conforman coas grandes coimas que se levan. Fai anos que a famosa FIFA actúa de forma autoritaria. Non respecta ningunha normativa interna ou externa. É unha asociación que se foi distanciando da realidade deportiva a medida que ían aumentando os seus beneficios económicos.

Preguntaraste a razón de que uns xubilados celestiales se rompan o mate cos problemas do fútbol internacional. Acá temos moito tempo libre. Sentímonos útiles ao abordar calquera asunto que afecte á vida das nosas familias no Río da Prata. É evidente que unha simple pelota move nacións e paixóns. A vos quixéronche pitar un penal. O “Clan do Clarinete” quería seguir na cancha coa papita rica da trasmisión de partidos pero metícheslle un golazo ao democratizar os dereitos televisivos.

O noso asesor deportivo é o goleador Manuel Seoane. Vós de fútbol non sabes moito pero creo recordarás a súa gran traxectoria no Club Atlético Independente. Como nobre fillo de emigrantes galegos nado en Piñeiro puxo toda a súa calidade humana ao servizo dos “Rojos de Avellaneda”. Seoane é o pioneiro dunha estirpe de xogadores que se metían pola esquerda e centraban pases medidos ao centro da olla. O noso compañeiro tróuxonos a un invitado especial para intentar desvelar a escura matufia asociativa que controla o fútbol mundial. Trátase do escritor Osvaldo Soriano, autor da famosa frase de: “Eu nunca me metín en política: sempre fun peronista”.

O compañeiro Seoane informounos sobre as obras que escribiu Osvaldo Soriano á vez que fixo unha pequena introdución persoal: Os xogadores queremos xogar. É obvio. Gústanos estar na cancha para gañar e ser campións. Os dirixentes teñen moito laburo. Non é fácil o manter un club ben administrado. O problema xorde cando os dirixentes non senten as cores”. Se se xuntan media ducia de “truchos” para facer “guita” xa non estamos falando de fútbol. Ben, o mellor é que escoiten ao profesor Soriano que nos aclarará moitas dúbidas coas súas sabias reflexións.

A continuación resúmoche uns anacoos do que dixo na hora e media que durou a intervención de Osvaldo: “Vostedes esperan que lles fale do interior administrativo dun club de fútbol. Non podo facelo. O mundo empresarial e a burocracia deportiva é algo estraño para o meu. Eu son máis de tomarme un matecito vendo antigos partidos nos que o Diego os bailaba a todos. Dito isto, creo entenderán que a actual foda na FIFA vén de lonxe. É o resultado de levar aos malandras locais a postos de mando nunha luxosa oficina en Suiza. Espero non aburrilos cun relato que escribín alá polo mes de xullo de 1972. Vouno a ler. É a miña humilde homenaxe á máis grande personalidade do fútbol mundial de todos os tempos. Non esaxero nada. Estou falando, estimados señores, do heroe de Maracaná. Pídolles un forte aplauso para don Obdulio. Moitas grazas”.
Agora pídolles poñan atención. Escoitarán a alma dun ilustre uruguaio que chegou á máxima gloria deportiva en base ao cumprimento do código ético do seu nobre corazón de honrado montevideano.

A verdade, Cristina, sorprendeunos. Pensamos que Osvaldo ía centrarse na crítica directa aos dirixentes da AFA. A seu mención a Obdulio Jacinto Varela abriunos a mente a unha reflexión que vai máis aló do fútbol. Cando terminou aplaudímolo moitísimo. Por medio de Obdulio fíxonos ver que non hai maior forza que a integridade moral que levan algúns seres humanos no seu sangue. Quedáronnos gravadas unhas palabras do gran “centrojás”: “Si agora tivese que xogar outra vez esa final, fágome un gol en contra, si señor. Non, non se asombre. O único que conseguimos ao gañar ese título foi darlle lustre aos dirixentes da Asociación Uruguaya de Fútbol. Eles fixéronse entregar medallas de ouro e aos xogadores déronlles unhas de prata Vostede cre que algunha vez acordáronse de festexar os títulos de 1924, 1928, 1939 e 1950”. Nunca

Despídome, quédanche uns meses ao timón do país e non tenés posibilidade de recuperar para o Estado ”aqueles que son dereitos dunha organización como a AFA” en acertada expresión de Roberto Cabaleiro. O próximo goberno que esperamos sexa do “FpV” deberá de limpar toda esta porquería. Recibín o abrazo do avó que cada día aplaude con máis forza o bo desempeño da súa neta campioa.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
• Dona Diáspora en Hollywood.
• Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
• Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
• Galicia fíxose na diáspora.
• Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
• Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
• Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
• Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
• As alegrías e as penas de dona Diáspora.
• Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
• Un tango para Rosalía de Castro.
• Forza Uruguai!.
• No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
• Dona Diáspora quere máis retorno.
• Os grelos de Gladys.
• Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
• As empanadas montevideanas de dona Valentina.
• Un baúl da Arxentina.
• A tolemia do voto emigrante.
• A singradura emigrante.
• O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
• Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
• A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
• As mans de María.
• Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
• O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
• Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
• As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
• Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
• Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
• O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para Castelao Bragaña.
• A biografía dun poeta emigrado.
• Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
• A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
• Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
• Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
• O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
• Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
• Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata.
• Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
• Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
• A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
• ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
• A familia Penedos de Pasarela.
• Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
• O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
• O neno do lobo en Montevideo (I): “Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga”.
• Unha boa vacina contra do peronismo.
• ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
• O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
• A güeya dun gaucho de Ribadeo.
• Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
• Un ferreiro de Tines en Montevideo.
• Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
• Os nosos herdeiros riopratenses.
• A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
• Un emigrante de Fisterra.
• Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
• Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
• De Barallobre a Bos Aires .

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).